● طائب، در مقام توضیح دهنده «نرمش قهرمانانه»، می‌گوید مقصود مذاکره با امریکا است. اما در امریکا، ظریف، «وزیر» امورخارجه، با آقای کری، وزیر خارجه امریکا، بمدت نیم‌ساعت گفتگو کرد و هم روحانی، گفتگوی تلفنی با اوباما، بمدت 15 دقیقه انجام داده است.
● ظریف در کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس حضور یافت و در باره گفتگوهای خود و روحانی توضیح داد. جلسه کمیسیون غیر علنی بود. باوجود این، کیهان 16 مهر «خبر ویژه‌ای» انتشار داد که، بنابرآن، ظریف وفاداری به «رهبر» را بر اوباما و کری ترجیح داده است. بنابر «خبر» کیهان، ظریف گفته است: ما بر این باور بودیم که مقام معظم رهبری از دو گفتگو راضی هستند اما وقتی رهبر فرمودند در نیویورک کارهای نادرستی هم انجام گرفته است، فهمیدیم که دو گفتگو کار درستی نبوده‌است.
ظریف کیهان را تکذیب کرد و نوشت که این دروغ او را بیمار کرده‌است. و از این پس، نمایندگان نباید انتظار داشته باشند او جز در جلسه‌های علنی حاضر شود و سخن بگوید. یادآوری می‌شود که پیش از او، قشقاوی، معاون وزارت خارجه، در همین کمیسیون گفته بود گفتگو با اجازه انجام شده‌است.
در 18 مهر کیهان نوشت: اگر همه آنچه را که ظریف در جلسه کمیسیون انتشار می‌دادیم، بیماری که ظریف بدان گرفتار شد، سخت‌تر می‌گشت. در برابر، ظریف از کمیسیون خواست سخنان او را بدون سانسور انتشار دهد.
● به دنبال جعفری که گفتگوی روحانی با اوباما را «خطای تاکتیکی» توصیف کرد و گفت: این کار باید بعد از آن انجام می‌گرفت که امریکا حسن نیت خود را در گفتگوها بر سر اتم نشان می‌داد، نوبت به لاریجانی، «رئیس» مجلس رسید: او با سی.ان.ان مصاحبه کرد. امان‌پور از او پرسید: آیا مقصود رهبر از کارهای غلط صحبت تلفنی روحانی با اوباما بوده‌است؟ او کوشید از پاسخ طفره برود. سرانجام مجبور شد بگوید: نمی‌دانم. شاید. او در مصاحبه با لوموند (9 اکتبر 2013)، همان موضع را اتخاذ کرد که جعفری: گفتگو با اوباما را کار درستی نبود. نخست می‌باید مسائل حل شوند.
● در نیویورک، روحانی و ظریف سه عمل بیشتر انجام ندادند: سخنرانی در جلسه عمومی سازمان ملل متحد و گفتگوی ظریف با جان کری و گفتگوی تلفنی اوباما. و کارهای نادرست، بیشتر از یک کار است. سخنرانی او مورد اعتراض نشده است. باقی می‌ماند دو گفتگو.
این موضع‌گیریها و خبر و نظری که ارگانهای تبلیغاتی انتشار می‌دهند حاکی از این است که قصد خامنه‌ای از کارهای بیهوده، دو گفتگوی ظریف با کری و روحانی با اوباما. شریعتمداری در سرمقاله کیهان (18 مهر) اظهار خوشحالی می‌کند که ساختمان هنوز نساخته فرو ریخت. اما چرا خامنه‌ای در همان حال که می‌گوید حامی حکومت روحانی است و روحانی می‌گوید اختیار کامل گرفته است، اقدام او و وزیرش را تخطئه می‌کند؟ او در حکومت احمدی نژاد نیز گفت به امریکا اعتماد ندارد اما با گفتگو با امریکا نیز مخالفت نمی‌کند. پس حالا چرا می‌گوید «کارهای نادرست» نیز انجام شده است؟ این پرسش، پاسخهای زیر را یافته است:
1 – خامنه‌ای امیدوار نیست با امریکا مصالحه‌ای که تحقیرآمیز نبوده و حالت تصمیم را نیز داشته باشد، انجام یافتنی باشد. از اینرو، به کارهای نادرست اشاره کرده است تا بتواند بگوید: من که گفتم به امریکائیها اعتمادی نیست. من که گفتم…
2 – خامنه‌ای می‌داند که دور ستیز به پایان رسیده و بحران دیگر نه سود که همه زیان است که ببار می‌آورد. پس، چاره‌ای غیر از مصالحه نمانده‌است. اما چاره را در این می‌بیند که همان رویه خمینی را، – البته پیش از سرکشیدن جام زهر – در پیش بگیرد. توضیح این که چنین وانمود کند که همچنان بر موضع سخت‌گیرانه خویش است تا مگر امریکا زیاد سخت نگیرد و روحانی و ظریف، بتوانند معامله‌ای را انجام دهند که بتوان آن را مصداق «نرمش قهرمانانه» خواند.
3 – رویه‌ای که ارگانهای تبلیغاتی خامنه‌ای و میافیاهای نظامی – مالی در پیش گرفته‌اند، – در این باره نوشته‌های کیهان صریحتر هستند – این است: اگر هم مصالحه ناگزیر باشد، می‌باید دامن «رهبر» به آن آلوده نشود. این ارگانها خود را ناگزیر دیده‌اند معنائی به «نرمش قهرمانانه» بدهند که ندارد.
4 – گفتگوها جزء برنامه نبوده‌اند. پس از آنکه روحانی گفت بیائید گزینه صلح راجانشین گزینه جنگ کنیم، تناقض این دعوت به صلح با تن ندادن به دست دادن با طرف امریکائی و با او سخن گفتن، درجا، دلیل دوگانگی قول و فعل رژیم تلقی شد و خوراک وسائل ارتباط جمعی شد. این شد که خامنه‌ای با گفتگوها موافقت کرد. اما چون واکنشی ببار آمد که تصورش را نیز نکرده بود، دستپاچه شد و ارگانهای تبلیغاتی و مأمورانش در مجلس، مأمور به خاطر این دو گفتگو، روحانی و ظریف را مورد تعرض وسیع و دنباله دار قرار دهند.
کری می‌گوید: مرتب گفتگو داریم و ظریف می‌گوید: دروغ است:
☚ در 12 اکتبر 2013، جون کری، وزیر خارجه امریکا گفت: بعد از دیدار نیم ساعته با ظریف، تماس و گفتگو، مرتب ادامه داشته است. بلافاصله، ظریف، وزیر خارجه رژیم گفت: این ادعا، دروغ محض است.
☚ این بار، در 13 اکتبر 2013، عباس عراقچی، معاون وزارت خارجه رژیم و سرپرست هیأت گفتگو کننده با امریکا گفت: در ژنو، با هیأت امریکائی نیز گفتگوی دو به دو انجام خواهد شد.
اما تکذیب جون کری توسط ظریف یعنی این که «اقدام نابجا» گفتگوی نیم‌ساعته او با کری بوده است. در عوض، این امر که قرار است هیأت نمایندگی رﮊیم با هیأت نمایندگی امریکا گفتگوی مستقیم انجام دهد، یعنی گفتگو با امریکا «اقدام نابجا» نبوده است. تنها در رﮊیم مافیاهای نظامی – مالی چنین ضد و نقیض گفتن و کردن، شدنی است.
شماره ۸۳۹ از ۲۹ مهر تا ۱۲ آبان ۱۳۹۲