«بر اساس تصاویری که از اعتصاب کارگران نیروهای تعمیرات نفت و گاز اروندان واحد دارخوین به ایران‌وایر رسیده است این اعتصاب وارد سومین روز خود شده و کارگران حاضر در اعتصاب دست از کار کشیده و در محوطه این شرکت تجمع کرده‌اند.»
به گفته یک فرد آگاه «نیروهای شاغل در این شرکت، با حقوق بسیار پایین دارن مشغول کار هستند. آنها برای سی روز کار، حقوقی بین ۱۳تا ۱۵میلیون دریافت می‌کنند. ما الان سه روز است که در اعتصاب هستیم. اما از مسئولان شرکت هیچ‌کس جوابگوی ما نیست. تنها چیزی که قبلا به گفته‌اند این هست که “اگر نمی‌خواهید کار کنید، اشکالی نداره. از پالایشگاه بیرون بروید تا نیروی جدید بیاوریم.»
این فرد آگاه می‌گوید: «تمام نیروهایی که اینجا کار می‌کنند، بالای ۲۰ سال سابقه کاری دارند. به خاطر شرایط خاص و حضور حراست شرکت نمی‌شد راحت فیلم بگیرم. چون اعلام کرده‌اند هر کس از داخل شرکت فیلم بگیرد را اخراج می‌کنند. تعداد ما کارگران حدود ۲۰۰ نفر است.»
«سابقه حادثه در شرکت نفت و گاز اروندان»
نام شرکت نفت و گاز اروندان پیشتر هم به رسانه‌ها به‌دلیل حوادث کاری راه یافته بود. روز هشتم مردادماه ۱۴۰۲ بر اثر آتش سوزی در واحد بهره برداری و نمک‌زدایی این شرکت واقع در غرب کارون (جفیر) شش کارگر مصدوم شده بودند. از میان مصدومان، دو کارگر این شرکت بر اثر شدت جراحات در بیمارستان جان باختند.
روز یکشنبه هشتم مرداد، کارگران این شرکت هنگام کار تعمیرات در واحد فرآورش و نمک‌زدایی غرب کارون و انجام عملیات جوشکاری با آتش سوزی در یکی از تفکیک گرها مواجه شدند. بر اثر این آتش سوزی یکی از کارگران در دم جان خود را از دست داد و پنج نفر دیگر دچار سوختگی شدند.
سایر کارگران مصدوم حادثه آتش سوزی در این شرکت هم به بیمارستان سوانح سوختگی اصفهان منتقل شده بودند. از وضعیت بهبودی آنها اطلاع جدیدی در دست نیست.
«سابقه اعتراضات در شرکت نفت و گاز اروندان»
پنجشنبه بیستم مردادماه کارکنان شرکت نفت و گاز اروندان، همراه با سایر گروههای کارگری شاغل در پروژه‌های نفت و گاز دست به اعتراض زدند.
روز پانزدهم آبان ماه ۱۴۰۱ هم کارکنان شرکت نفت و گاز اروندان، همراه با سایر گروههای کارگری ساغل در پروژه‌های نفت و گاز به اعتصاب غذا در محل کار پیوستند. بر اساس گزارش شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، “در این روز همکاران رسمی هم از حضور و گرفتن غذا در رستوران اجتناب کردند. همکاران نوبت کار هم، غذا را به صورت کامل عودت و از دیشب هیچ آمار غذایی رزرو نشده است.” بر اساس این گزارش تنها رؤسا و مسئولان ادارات در رستوران حضور یافتند.
این اعتراضات با خواسته‌هایی چون: «اجرای ماده ده قانون وظایف و اختیارات نفت»، «رسیدگی به وضعیت بهداشت و درمان»، «معرفی و محاکمه غارتگران صندوق نفت»، «پایان دادن به انتصابات امنیتی، سیاسی و جناحی»، «پرداخت “بک پی حقوق” جدول سال نود و هفت» و «بک پی مالیات»، «برداشتن سقف پاداش بازنشستگی» و «توجه به واحدهای فرسوده و میادین مشترک نفت و گاز» برگزار شده بود.
پیش از این یکی از کارگران پیمانی صنایع نفت و گاز ایران در گفتگو با ایران‌وایر گفته بود: «از ما مانند بردگان زمان فراعنه کار می‌کشند و آخرسر هم حقوقی در کار نیست. زندگی در یک اتاق کوچک با نفرات بالا، غیربهداشتی، بدون تجهیزات لازم سرمایشی و آب خنک، و از طرفی کار در زیر گرمای خورشید سوزان، همه را بی‌طاقت کرده است. در روزهایی که گرما شدت دارد، ادارات را تعطیل اعلام می‌کنند، اما ما کارگران باید از ساعت ۵ صبح تا ۷ عصر، در آن گرمای سوزان جان بکنیم و مرتب با دستمالی تر، سر و صورت خود را آب بزنیم که از حال نرویم. این داستان هر ساله است.»
کارگران پروژه‌ای صنعت نفت و پتروشیمی و گاز ایران در دور تازه‌ای از اعتراضات خود که از اولین روز اردیبهشت ۱۴۰۲ آغاز شد یکی از بزرگترین اعتصابات سراسری کارگران در دوران پس از انقلاب ۵۷ در ایران را رقم زدند.
کارگران پروژه‌ای تحت قرارداد بیش از ۱۰۰ شرکت پیمانکاری با مطالبه افزایش فوری ۷۹ درصدی دستمزد، کاهش ساعت و روز کار، بهبود وضعیت خوابگاه‌ها و کیفیت غذا به این اعتصاب پیوستند. در همان نخستین روزهای آغازین اعتصاب، ارعاب و تهدید کارگران آغاز شد. از تهدید به اخراج کارگران اعتصابی توسط مدیرعامل منطقه ویژه انرژی عسلویه تا جایگزینی نزدیک به ۴۰۰۰ کارگر اعتصابی با کارگران جدید.
منبع: سایت ایران‌وایر