جنبش خودجوش و خودانگیخته‌ای که منجر به انقلاب 1357 گردید، سرمشقی برای کشورهای دیگر بوده است و نمونه‌های اخیر آنرا در کشورهای عربی، و در این روزها در اوکراین دیده و می‌بینیم. در جنبش 1388، شعارهائی که خواستار گذار از رژیم ولایت فقیه بودند، رسانه‌ای نگردیدند. گرچه آقایان موسوی و کروبی مردم را به انفعال و آرامش دعوت می‌کردند و حتی خودشان هم خویش را رهبران این خیزش مردمی نمی‌دانستند، ولی از یک طرف دستگاه مغزشوئی ولایت مطلقه از “فتنه” و “سران فتنه” سخن می‌راند، و از طرف دیگر دستگاههای تبلیغاتی خارجی، از “جنبش سبز” خبر می‌داد این آقایان را “رهبران جنبش سبز” می‌خواند. گرچه بودند بسیاری از طرفداران خط استقلال و آزادی که این رژیم را اصلاح‌پذیر نمی‌دانستند و به جای شعار “رای من کو” از شعار “حق من کو” سخن می‌گفتند، ولی سانسورها، در جلوگیری از رسیدن صدای این گروه به بقیۀ مردم، باعث شد که گفتمان غالب در جامعه بر پاشنۀ اصلاحات بچرخد. در ماههای آخر رژیم سلطنتی، شاه سعی می‌کرد با تعویض بعضی مهره‌ها، از سقوط رژیم جلوگیری کند. دلیل موفق بودن آن جنبش خودجوش مردمی در سال 1357، در خشونت‌‌زدایی و بالاخره گذار از آن رژیم این بود که، بر عکس سال 1388، مردم متقاعد شده بودند که رژیم شاه اصلاح‌پذیر نیست. شعارهای “ارحل” در کشورهای عربی، تداعی کنندۀ شعار “ما می‌گیم شاه نمی‌خواهیم، نخست‌وزیر عوض می‌شه!” است…..

برای شنیدن مصاحبه، اینجا را کلیک کنید.