باسمه تعالی
جناب آقای سید ابوالحسن بنی صدر
با سلام و احترام
بی شک از وضعیت این جانب به حد کفایت مطلع بوده و علم به این مسئله داشته اید که مدت زمانی ست اینجانب به جهت شرایط محیطی تحمیل شده موقعیت فعالیت در فضای سیاسی را نداشته و کماکان ندارم. لا جرم وضعیت اسفناک زندانیان اهل سنت زندان رجایی شهر موجبات این مهم را فراهم آورده است تا حضرتعالی را به جهت سوابق درخشان تان در دفاع از حقوق همنوعان مخاطب قرار داده و فریاد مظلومیت این عزیزان را جهت هر گونه کمک و دادخواهی خدمت شریف عرضه دارم.
تعدادی از فعالان و جوانان اهل سنت کشور بنده را از نامه ای مطلع نموده اند که توسط زندانیان در بند اهل سنت از زندان رجایی شهر مکتوب و به بیرون از زندان ارسال شده است. آنگونه که به زنجیر کشیده شدگان اهل سنت در مرقومه مذکور خبر داده اند گویا فاجعه ای همچون فاجعه قتل عام سال شصت و هفت در شرف وقوع میباشد. متن نامه زندانیان اهل سنت در خور تامل میباشد. در بخشی از نامه مذکور عنوان شده است:
” بدین وسیله به اطلاع تان می رسانیم که رژیم ایران در پی اعدام های سریالی جوانان اهل سنت در سال های اخیر،این بار قصد دارد تمامی افراد باقی مانده زندانیان اهل سنت محکوم به اعدام زندان رجایی شهر را دفعه اعدام نماید.
از این رو -بعد از یاری طلبیدن از الله تعالی- از تمامی اهل سنت ایران من جمله علما و داعیانش یاری می خواهیم تا همگی دست به دست هم داده و یک صدا فریاد اعتراض خود را این بار محکم و مؤثر بلند کرده و جلوی این جنایت تاریخی را بگیرند ”
آنچه از شواهد و قرائن موجود استخراج می شود اینکه، گویی قرار بر آن است تا خبر تاسف بار به فاجعه ای تاسف بار تر مبدل گردد. تابستان گذشته بود که از زاهدان به بنده اطلاع دادند در قبرستانی به نام قبرستان مر تدین تعداد زیادی قبر کنده شده است. از همان زمان این ظن و گمان بر قتل عام دفعه واحده اهل سنت ایران می رفت اما، با خبر فوق از زندان رجایی شهر ظن و گمان به یقین مبدل گشته است. متن مرقومه مذکور بسیار بیم دهنده است. چرا که خطاب زندانیان مظلوم فقط و فقط هموطنان اهل سنت میباشد. گویی اهل سنت از حمایت دیگر هموطنان در راستای دفاع از احقاق حقوق اهل سنت قطع امید نموده اند. آنچه این حس را در عزیزان اهل سنت ما برانگیخته است نشات گرفته از یک واقعیت تلخ است و آن اینکه دیگر هموطنان در قبال ظلمی که بر آنان رفته است تا بدین لحظه سکوت پیشه نموده ایم. اگر این بار هم وضعیت به منوال سابق با سکوت دیگر هموطنان توام باشد، بی شک هموطنان اهل سنت خود را منقطع و مجزا از هموطنان خواهند یافت و نتیجه این احساس چیزی جز ویرانی های فضاحت بار برای همه ما در بر نخواهد داشت.
اکنون از حضرتعالی خواستارم تا همانگونه که در دوران ریاست جمهوری در علن و خارج از ابهام فاجعه شکنجه و اعدام در زندان های رژیم را از ایراد نطق در میتینگ های عمومی تا نامه های سرگشاده به خمینی و ارائه شواهد و مدارک به سازمان عفو بین الملل پی گرفتید، اینبار نیز از همان طرق در صدد اعتراض به تضییع حقوق هموطنان اهل سنت بر آیید. نیک آن است که به یاد شما بیاورم، آنگاه که دو نامه از مرحوم منتظری پیرامون قتل عام سال شصت و هشت دریافت داشتید مسئله را با بیش از چهل سازمان بین المللی و شخصیت های شناخته شده در میان نهادید. آن هنگام زندانیان رژیم به قتل رسیده بودند اما امروز زندانیان اهل سنت هنوز روانه قتل گاه های رژیم نشده اند.
اکنون از حضرتعالی خواستارم با استناد به نامه زندانیان اهل سنت نهاد های بین المللی و شخصیت های ذی صلاح را پیش از وقوع فاجعه و برای پیشگیری از فاجعه هولناکی دیگر مطلع نموده و گزارش های مربوطه را به هموطنان بالاخص هموطنان اهل سنت اعلام دارید. فی الوقت استخاره و درنگ جایز نیست. یقینا حجت بر شما تمام شده است. اگر درنگ کرده و زندانیان اهل سنت که ندای کمک سر داده اند به قتل گاه رهسپار شوند حضرتعالی هم در پیشگاه خداوند منان مسئول خواهید بود. اما اگر آنچه را که از عهده حضرتعالی در راستای احقاق حقوق این عزیزان، بالاخص حق حیاتشان بر می آید اعمال نموده تکلیف از شما ساقط و با نجات و ادامه حیات حتی یک تن از این عزیزان  گویی همه انسان ها را حیات بخشیده اید.
ایام عزت برقرار
مازیار شکوری گیل چالان
۷/۱۰/۱۳۹۴