20 سال پیش با انتخاب آقای خاتمی، اصلاحطلبان این موفقیت را جار می زدند که هاشمی رفسنجانی و ری شهری و فلاحیان را کنار گذاشته اند و گامهای دیگر خواهند برداشت. اکنون بعد از 20 سال از مردم می خواهند برای “نجات ایران و اعتراض به جناح تندرو” به لیست هاشمی و ری شهری و دری نجف آبادی رای دهند! عجب وعجب! آیا وجدانی باقی مانده است؟ آیا برای اینان از ارزش و اخلاق و اتیک و … اثری باقی مانده است؟
1 ـ حتی اگر آن سه نفر ـ مصباح و جنتی و یزدی ـ وارد مجلس نشوند تغیری حاصل نمی شود. در شرایط حاضر تا زمانی که مردم وارد صحنه نشوند سپاه است که در روز مرگ خامنه ای در باره جانشینش تصمیم خواهد گرفت. همانطور که اکنون اطلاعات سپاه است که در باره تائید صلاحیتها تصمیم می گیرد، همانطور که سپاه در انتخابات ریاست
جمهوری قبل به جلسه شورای نگهبان وارد شد و گفت هاشمی نباید نامزد ریاست جمهوری شود.
2 ـ نمی توان گفت در باره انتخابات نظر نداریم. وسط گوئی و وسط بازی در این میانه فایده ای ندارد. در مقابل استبداد باید قاطعانه ایستاد و ملاحظه ای نکرد. همه کسانی که بنوعی دعوت به رای دادن به جنایتکاران می کنند در تقویت استبداد حاکم مسئولیت دارند. اپوزیسیون نمی تواند نظارهگر باشد ما خبرنگار نیستیم ما باید به جامعه راه حل ارائه کنیم نه اینکه از پی انفعال دنباله روی بخشی از حاکمیت شویم. نیروی مخالف بروی قوتهای مردم تکیه می کند نه اینکه آنها را ضعیف و بی سواد و نادان بداند.
3 ـ شرکت در انتخابات آتی توهین به انسانیت ماست، توهین به کرامت و شرافت ماست. هیچ چیز نمی تواند در این شرایط رای دادن را، خصوصا بعد از 20 سال تجربه ـ توجیه کند. البته اگر کسی از روی اجبار، برای کار اداری یا گرفتن رایانه و یا کار دانشگاهی…در انتخابات شرکت کند می تواند کارش قابل درک باشد. اما توجیه “روشنفکری” که دعوت به این کارزار می کند را هرگز و هرگز نمی توان پذیرفت. تحریم گسترده انتخابات آتی و تبلیغ حقوق انسانی و شهروندی و ملی ما، ایستادگی در برابر استبداد سیاه مذهبی وظیفه ای است که این روزها بیشتر ار روزهای دیگر به عهده داریم.