«اسرائیل هم ایران را تهدید میکند اما تلقی ایران از قدرت اسرائیل به ترتیبی است که درصف دشمنان ملت ایران به چشم” نمی‌آید واگر غلطی از سردمداران اسرائیل سر بزند جمهوری اسلامی تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد»
این سخنان را علی خامنه ای رهبرجمهوری اسلامی اخیرا درجمع مردم مشهد بر زبان رانده است.البته نگارنده به هیچ عنوان براین باورپا نمیفشارد که جنایات و فساد رژیم صهیونیستی علیه بشریت را به دیده انکار بنگرد ویا حتی ازآن بکاهد.اما آنچه دراین قلم مورد بحث واقع میگردد پرداختن به چرایی انعکاس های متفاوت به مواضع ضد صهیونیستی رهبرجمهوری اسلامی ونخست وزیرترکیه “رجب طیب اردوغان” میباشد.
مواضع رهبر”جمهوری اسلامی”به گونه ای عام والبته مواضعی که اخیرا از سوی ایشان درمشهد اتخاذ شده درداخل وخارج نه تنها با مهرتأیید ممهورنگردیده بلکه با شدت و حدت تمام مردود خوانده شده.
این بارنیزبیانات دیکتاتورنظام حاکمه ازقاعده واکنش های داخلی و خارجی مستثنی نبود.سرک کشیدن درفضای مجازی همچون فیسبوک و تیوترطریقه مواجهه شهروندان ایرانی با موضوع مورد بحث را به خوبی شفاف مینماید.اما واکنش ها درخارج از عمق بیشتری برخوردار بود.این قلم فقط به یک مورد ازاین واکنش ها بسنده میکند.
متعاقب تهدیدات بالاترین مقام عالی رژیم ایران،رئیس جمهوری ایالات متحده که دوم فروردین ماه درامان سخن میگفت در کنفرانس خبری مشترک با “ملک عبدالله دوم” پادشاه اردن شرکت داشت با اعتماد بنفسی بی نظیرگفت؛«دیدگاه حکومت ایران باید بر رشد و بالندگی اقتصادی مردم این کشور استوار باشد، نه تهدید به نابود کردن شهرهای اسرائیل . . . آن‌ها می‌توانند پیشرفت کنند و کسب و کار راه بیندازند و به گسترش تجارت بپردازند. باید بین مردم ایران و دیگر نقاط، از جمله ایالات متحده تعامل و سفر برقرار شود. دیدگاه (حکومت ایران) باید بر این اصل باشد، نه تهدید به یکسان کردن شهرهای اسرائیل با خاک»
اما آن روی دیگرسکه سیاست ضد صهیونیستی دنیا شاهد تأیید مواضع ضد صهیونیستی “رجب طیب اردوغان” از سوی شهروندان ترک در داخل و درخارج از سوی افکارعمومی و روئسای دولتها میباشد.
«اردوغان داووس را لرزاند»
این عنوان،تیتر روزنامه فایننشیال تایمز انگلیس بود که پس از مواضع ضد صهیونیستی “اردوغان” درمجادله با “شیمون پرز” در حضور”بان کی مون” و”عمرموس”درحاشیه اجلاس داووس با موضوع غزه شکل گرفته بود.
این اجلاس که در اسفند ماه هشتاد وهفت به وقوع پیوسته بود اردوغان در برابردیدگان جهانیان خطاب به “پرز” گفت؛«جناب پرز! شما از من مسن‌تر هستی، صدایت هم خیلی بالا می‌رود. معتقدم که این طور بالا رفتن صدای شما ریشه در یک احساس روانی گناه دارد اما مطمئن باش که صدای من این طور بالا نخواهد رفت. پای کشتار که وسط بیاید، شما خوب بلدید بکشید. من خوب می‌دانم که شما در سواحل چطور بچه‌ها را هدف می‌گیرید و می‌کشید. در سرزمین‌شما دو نخست وزیر پیشین بودند که حرف‌هایی دارند که برای من مهم است. شما نخست وزیرانی داشتید که می‌گفتند: «وقتی بر روی تانک وارد سرزمین‌های فلسطین می‌شود، در خود احساس لذت می‌کنم». شما با من با ارقام صحبت کردید، من هم حاضرم نام این افراد را ببرم، شاید در میان شما کسی کنجکاو باشد که بداند. من کسانی را هم که برای چنین ظلمی کف می‌زنند تقبیح می‌کنم، زیرا فکر می‌کنم، تشویق این قاتلین کودکان، و این قاتلین انسان‌ها، خود نوعی جنایت علیه بشریت است. توجه کنید».
پس از این مواضع رویا رو بود که “طیب ” عنوان کرد؛«داووس دیگر برای من تمام شده است» ومتعاقب آن جلسه را ترک گفت.این چنین بود که طنین صدای “اردوغان دررسانه های جهانی طنین وسیعی نواخت وپس ازبازگشت ازداووس شهروندان ترک از وی استقبالی بی نظیربه عمل آوردند.
اما این قلم براین است تا به گونه ای اجمالی ازچرایی های واکنش های متفاوت درقبال مواضع یکسان ضد صهیونیستی ازسوی “علی خامنه ای” و”رجب طیب اردوغان” بگوید.
آنچه میباید درگام نخست مورد نظرقرارگیرد تفاوت مشروعیت درعرصه سیاست برای حکومت ها وحاکمان دردودوران قدیم و جدید میباشد.دردوران جدید برخلاف دوران قدیم مشروعیت سیاسی ازجبربرشهروندان نشأت نمیگیرد بلکه این مشروعیت درمحدوده “منافع ملت” و”حقوق شهروندان”خود را عرضه مینماید.ازاین روی آنچه علت ودلیل گشته تا بمب اردوغان درداووس دنیا را به لرزه آورد وبمب خامنه ای درمشهد رژیمش را باید درهمین مشروعیت نظامات سیاسی دردوران جدید جست.
اردوغان با تکیه برآرای عمومی شهروندان ترک و به رسمیت شناختن حقوق شهروندی مشروعیت قابل قبولی را توشه کرده.و از سویی دیگربا حل مشکل دیرینه کردها ومذاکره با”عبدالله اوجالان” آنچه را که غرب درزمان حاکمیت ارتشی ها یا به قول ترک ها “عسکرلر” نقض حقوق بشر وقومیت ها مینامید ازمیان برداشته است.اردوغان همچنین با تکیه برفضای باز سیاسی و تنوع فرهنگی موفق به سرو سامان دادن به امور مدیریتی و اقتصادی ترکیه شده است.تنها نگاه به رشد اقتصادی ترکیه دردهه حاکمیت حزب اسلام گرای اردوغان صحه ایست بر این مدعا.
اما از سویی دیگرجمهوری اسلامی با لیستی تمام نا شدنی ازکشتاروترور مخالفان درداخل وخارج کشور و ایضا حبس های طویل المدت برای مخالفان ومنتقدان عقیدتی وسیاسی منافع ملت را به منافع حکومتی تنزل داده وهرگونه حقوق شهروندی را ضایع نموده است.هنوزکه هنوز است آزادی مطبوعات وانتخابات و احزاب دردستگاه فکری جمهوری اسلامی مورد شناسایی قرار نمیگیرد.اقتصاد بسته حکومتی که به جهت تئوری بی ارزش “تعهد مقدم برتخصص”اقتصاد کشور رابه چنگال سرسپردگان بی کفایت رژیم ولایت فقیه سپرده و رانت خواری را درکشورعادی نموده.دلایل عدم مشروعیت خامنه ای را رقم زده و همواره شهروندان را درتقابل شدید با خامنه ای وایادیش قرار داده.
از این روی است که “باراک اوباما” به وضوح تمام منافع مردم ایران واقتصاد فلج جمهوری اسلامی را به را به رخ خامنه ای کشیده و سرا پا وی را به سخره گرفته وتحقیرمیکند.
حال خود بگویید آیا با مشروعیت سیاسی که اردوغان برای خود اندوخته “اوباما”جرأت تحقیرنخست وزیرترک را دارد؟