١٣٩٢/٠٣/٢۵-در اکتبر سال 1919 ، جبران خلیل جبران مقاله ای در یکی از مجلّات “بوستون” منتشر نمود تحت عنوان : ” به جوانهای آمریکائئ لبنانی تبار” . در این نامه، او در عین حال، با دعوت جوانان لبنانئ متولّد آمریکا به ادامۀ ساختن دنیای نو، یاد آوری و تأکید نمود از اینکه نباید فراموش کنند که فرزندان و نوادۀ بنیان گذاران تمدّنهای گوناگون، اصیل و کُهن شرق هستند و همزمان با تعلّق به دنیای نوین، میبایستی وفاداری خود را به ارزشها و سنّتهایشان نیز حفظ نمایند.
___________________
من به شما و سرنوشتتان ایمان دارم…من به سهم شما در این تمدّن نو ایمان دارم…
من به میراث نیاکانتان ایمان دارم…به آرزوی دیرینه شان، به آواز و نبوّتشان… و اینکه شما با سربلندی و به نشانۀ سپاس و قدردانی، این امانت را در آغوش این مرز و بوم به ودیعه خواهید گذاشت…
من به شما ایمان دارم، به توانائیتان برای گفتن به بنیان گذاران این سرزمین، از اینکه : ” من ، این جوان عرب رانده شده از تپه های لبنان و ریشه دوانده دراعماق این مکان، فردا میوه هایم را عرضه خواهم نمود”…
من به نیروی شما برای رساندن پیام به آبراهام لینکلن بزرگ و عزیز ایمان دارم…از اینکه بگوئید : ” عیسی مسیح در لبهایتان حضور داشت، هنگامیکه صحبت می کردید و هدایت کنندۀ دستتان بود، زمانیکه می نوشتید. ومن محترم خواهم داشت آنچه را که گفته و نوشته اید”.
من به استعداد و لیاقتتان ایمان دارم از اینکه به امرسون ، به وایت من و همچنین به جیمز بگوئید : “خون شاعران و خرد مندان گذشته های دور ، در رگهای من جاریست…قصد من از آمدن به سوی شما ، دریافت نمودن از شماست…ولی با دستان خالی نخواهم آمد”.
من ایمان دارم به پدرانتان که در جستجوی مال و اقبال به این سرزمین آمده اند و همچنین ایمان دارم به نیّت شمائی که در اینجا تولّد یافته اید…نیّت شکوفائئ ودستیابی به تنعّم با کوشش و درک و فهمتان…
من به صلاحیّت و شایستگئ شما در مقام یک تبعۀ شریف ایمان دارم…و اما ویژگیها و فضیلتهای این مقام کدامند؟
شناخت حقوق دیگران قبل از اعلام حقوق خود ولی بدون آنی توقّف در هشیاری و چشم بر گرفتن از آنچه که حقّ مسلّم شماست.
آزادی در گفتار و اعمالتان ولی با علم به اینکه آزادی شما ، محدود با آزادی “دیگری”ست.
به وجود آوردن آنچه که مفید و زیباست، با دستان خود و تحسین آنچه که دیگران با عشق و ایمان خلق نموده اند.
تولید با کار، و فقط و فقط با کار، خرج و مصرفی کمتر از آنچه که به دست می آورید تا اینکه فرزندانتان وابسته به کمکهای دولت نباشند، هنگامی که شما این جهان را ترک گفته اید.
بالا گرفتن سر در مقابل برجهای نیویورک، واشنگتن، شیکاگو و سان فرانسیسکو و معترف بودن به اینکه : “من فرزند بانیان شهر های مقدّسم و اینجا در کنار شما ، با خلوص نیّت حاضرم برای ساختن و بنا نمودن” .
خوشحال از آمریکائی بودنتان و همچنین سربلند از اینکه والدینتان از سرزمینی مهاجرت نموده اند که خداوند دست لطفش را بر آن نهاده بود… سرزمینی که پیامبرانش را در آن پرورانده 
بود…
بود…جوانان آمریکائئ لبنانی تبار ، من به شما ایمان دارم.
گزیده ای از کتاب : زندگئ الهام گرفتۀ نویسندۀ ” پیامبر” (جبران خلیل جبران)
ژان پی یر دهدا
مترجم : فروغ طاعتی
منبع: صفحه فیس بوک فروغ طاعتی