پاینده ایران

ای آفریدگار پاک

                                                                    ترا پرستش میکنم و از تو یاری می جویم

هم میهنان

پس از آن که غرش توپخانه ی روس ها در جریان جنگ های ایران و روسیه که منجر به قراردادهای ننگین گلستان و ترکمانچای شد، بخش هایی از میهن مان به اشغال بیگانگان درآمد و ایرانیان را از رخوت و پریشان حالی به در آورد. به اندیشه واداشت تا خود در پی نگهداشت استقلال میهن برآیند، تکاپوهای ملت گرایانه دوباره جان گرفت تا ایران این سرزمین تاریخی را که زیر سیطره ی حاکمان نالایق و مستبد، ناتوان شده بود از دستبرد بیگانگان و دشمنان محفوظ دارد. از این مرحله از تاریخ این سرزمین بود که مبارزه با استبداد و استعمار چهره­ی نوین و جریانی شتابان یافت و سرفصل تمامی جنبش ها و نهضت های دو سده ی اخیر در ایران شد. آگاهی مردم ایران نسبت به حقوق ملت منجر به سلب مشروعیت از حاکمان مستبد وابسته گردید و اتحادشان در برابر جبهه ی متحد بیگانگان که با شیوه های گوناگون به میهن ما چشم طمع دوخته بودند موجب برپایی نهضتی شد که تا امروز به گونه ای زنده است که در گذر زمان پایه های خود را در دل ایران زمین استوارتر گردانید و آموزه های خود را به دیگر ملت های زیرستم نیز آگاهانید و آنان نیز به نبرد با متجاوزان به حقوق ملت ها برخاستند.

آموزه های “ملت گرایی ایرانی” که از آن به عنوان “ناسیونالیسم تدافعی” یاد می کنیم ره آورد عده ای از غرب به ایران نیست. بلکه به گونه ای طبیعی و همراه و همپای ضرورت های تاریخی این ملت جریانی پیوسته و منطقی بر پایه­ی دفاع و پای بندی به حقوق تاریخی ملت ایران هزاران سال است نظم یافته و برای حل هر دشواری بر سرراه زندگی سرفراز میهن، راهکارهای مشخص ارائه داده است که نمونه های روشن آن را در فداکاری های آگاهانه مردم در برابر حاکمان ستمگر و دشمنان ملت ایران می توان دریافت.

مردمی که هزاره هاست در سرزمینی از سند وپامیر تا دجله و از قفقاز تا بحرین می زیند و تاریخ، فرهنگ، تمدن، سرنوشت و خواسته های مشترک دارند ایرانی نام گرفته اند و این سرزمین ” ایران ” است و ما را پروای آن نیست که بازگوی حقایق و واقعیت هایی باشیم که تاریخ جهان برآن مهر تأیید می نهد؟ آنان که چشم عقل را فرومی نهند و زبان را از گفتن حقیقت می بندند یا ناآگاهند یا مغرض و یا ترس خوردگانی هستند که مصلحت را در انفعال و خاموشی گزیدن می دانند. می دانیم که مخالفان سرسپرده و شماری از سران کشورهای وابسته همواره می کوشند تا یکپارچگی این سرزمین پهناور و وحدت و همبستگی مردمان آن را هدف قراردهند و مانع آگاهی ملت ها نسبت به حقوق تاریخی خویش شوند، بنابراین وظیفه ی نخست و مبرم همه ی باشندگان این منطقه از جهان برپایی نهضتی منطقه ای است که ما بر آن “همگرایی بزرگ فرهنگی – اقتصادی” نام می نهیم و هدف آن تلاش برای بالندگی فرهنگی و برپایی “اتحادیه اقتصادی” به منظور یاری رسانی به یکدیگر است. ما اعلام می کنیم این برنامه ی روشن و مشخص که برپایه ی حقوق تاریخی مردم این سامان اعلام می شود نه تنها توسعه طلبی نیست بلکه شکوفایی فرهنگی توسعه­ی اقتصادی و همزیستی بهتر است آیا مردمی که می خواهند آزاد و سرافراز در جهان ملت ها زندگی کنند حق ندارند از همبستگی و وحدت سخن بگویند؟ بدون شک هنگام آن رسیده است ملت های هم فرهنگ سعی خود را در راستای زنده داشت مولفه های فرهنگی و حفظ منافع و مصالح مشترک تاریخی و یاری رسانی بهم را در قالب یک اتحادیه ی فعال و پویا ی فرهنگی – اقتصادی سامان دهند.

کار بدستان جمهوری اسلامی باید دریابند که سیاست های شکست خورده ی پیشین خود را که توجه به کشورهایی است که در طی تاریخ ثابت کرده اند با ما نه فقط دوستی نداشته اند و ندارند بلکه بارها با برپایی جنگ ها در صف مقابل کمر به نابودی ما بسته اند، به کناری نهند و صادقانه به منافع و مصالح ملی بیاندیشند. ما در درجه نخست دست دوستی مان را به سوی همه ی باشندگان حوزه ی فرهنگی ایران زمین دراز می کنیم و صمیمانه می خواهیم در برپایی “همگرایی بزرگ فرهنگی – اقتصادی” تلاش کنند. آنچه را که بر آن “همکرایی بزرگ” نام می نهیم، نه بهره ای از سلطه گری دارد و نه درصدد دشمنی با دیگران، بلکه بیان کننده­ی آرزوهای مردمانی است که سالیان بسیار در اثر توطئه های استعمارگران رنگارنگ از یکدیگر دور افتاده اند.

بیایید “پای در راه نهیم و بدانیم که خود راه بگویدمان که چون باید رفت “.

هم میهنان !

ملت گرایی ایرانی، مکتبی مترقی است که هویت ایرانی ، استقلال (نا وابستگی)، آزادی ، عدالت اجتماعی ، احترام به حقوق همه ی ملت ها و انسان های سراسر گیتی را پاس می دارد و متجاوزان به حقوق ملت ها را محکوم و برای همبستگی همه ی باشندگان حوزه ی فرهنگی ایرانی کوشش می کند. ملت گرایی ایرانی به ما می آموزد که دوستان و مخالفان خود را بشناسیم و برای بالندگی ملت ایران تمامی تلاش خود را به کار بندیم. در فرهنگ سیاسی ، تلاش برای همبستگی همه ی باشندگان حوزه ی فرهنگی ایران ،((پان ایرانیسم )) نام گرفته است که به هیچ وجه مقاصد سلطه گری بردیگران را پی نگرفته و نمی گیرد وبه سبب هدف های روشن ضداستبدادی و ضد استکباری با تحرکات استعمار ساخته­­ی ضد ایرانی نیز مبارزه می کند.

از اینرو درگیر و دار جنگ جهانگیر دوم که همه ی بخش های میهن به اشغال ارتش های بیگانه در آمد ، گروهی از جوانان ایران زمین برای بر پایی جنبش رهایی بخش ملی در شامگاه پانزدهم شهریور یکهزاروسیصدو بیست و شش سازمانی را بنا نهادند که “مکتب پان ایرانیسم” نام گرفت . این سازمان در شمار نخستین سازمان هایی بود که در کشورهای استعمار زده، ندای ملت گرایی سر داد و راه بازگشت به خویشتن خویش را گشود. بیشتر پرورش یافتگان مکتب به خاطر ایفای نقش شایسته ی خود در جریان نهضت ملی و برای آن که پاسخگوی همه ی خواست های تاریخی و اجتماعی ملت ایران باشند ، “حزب ملت ایران” را در یکم آبان ماه یکهزاروسیصدو سی پایه گذاری کردند. این حزب در دوران پر فراز نشیب نهضت ملی ایران به پیروی از رهبری خردمندانه مصدق بزرگ ، همواره در صف مبارزان با استبداد وابسته به بیگانه قاطعانه ایستادگی کرد و پس از کودتای انگلیسی – آمریکایی – شوروی بیست وهشت امرداد، علیرغم اختناق شدید حاکم بر میهن و آسیب های فراوانی که بر سازمان های سیاسی وارد آمد ، هرگز صحنه ی نبرد با دشمنان مردم را ترک نکرد و همچنان به گسترش مبارزات آزادی خواهانه جهت استقرار حاکمیت ملی ادامه داد                                                                                                                    

حزب ملت ایران با اعتقاد راسخ به استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی بر این باور است که یک حکومت مردم سالار می تواند در برگیرنده بیشترین بخش از خواست های تاریخی ایرانیان باشد و قدرت و توانایی آن را دارد که یک پارچگی میهن را همراه با همه ی آزادی های فردی، اجتماعی قومی و جنسیتی مردم را تامین و توطئه های بیگانگان را خنثی نماید. وابستگان حزب ملت ایران، با گرامی داشت خاطره­ی زنده یادان حسنعلی صارم کلالی و جواد تقی زاده از موسسان مکتب در روز خجسته­ی “بنیاد” همچون گذشته در پیشگاه آفریدگار پاک و در برابر مردم آزاده ی این سرزمین یک بار دیگر پیمان می سپارند هم چون رهبران شهید خود داریوش و پروانه فروهر تا پای جان در برابر استبداد و توطئه ی بیگانگان ایستادگی کنند تا ایران پاینده بماند و مردم ایران زیست سرافراز خود را باز یابند .                                                                          

-فرخنده باد روز بنیاد

-برقرار باد حاکمیت ملی پایندان آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی

-برچیدن زندان سیاسی خواست ملت ایران است

-پیروز باد ملت                                                            

         حزب ملت ایران            

تهران 15 شهریور 1392 خورشیدی