
می توانم در کرۀ ماه ظاهر شوم… ولی همواره با “مسیح” هستم… و با او از هر چیز و هر کسی که دوست داشته باشم صحبت می کنم[ …] آرام و پیوسته عنوان نمودن یک تقاضای ساده: « خداوندا به من گناهکار رحم کن» [ …] کم کم، عبادت، هوای تازه ای به جان و روحم می رساند. نه تنها وارد قلب خداوند می شوم بلکه تمام روزم از حضور او آبیاری می گردد و نگاهم برروی دیگران کاملاً عوض می شود[ …] عبادت من درونی ست، بدون سر و صدا …
زندگیِ دور و برم مانع من از عبادت نمی شود[ …] من با خداوند از هر آنچه که زندگیم را تشکیل می دهد حرف می زنم و او قادر به شنیدن همه چیز است.
حتّی وقتی که تلخ و تندخو هستم، می توانم به او رجوع کنم. می دانم که خداوند برای دسترسیِ به من، به آنجائی که باشم خواهد آمد، حتّی در سیاهترین نقطۀ “هستی” …

بدون تردید، عبادت یک تبادل نیست، چون او بطور آشکار پاسخ نمی گوید و البته این خاموشی موجب دلسردیِ بسیاری ست: خداوند عبادت آنها را نمی پذیرد!…اگر گفتگوی متقابل با خداوند ممکن نیست، می توانم مثل یک دوست با او صحبت کنم، همه چیز را با او در میان بگذارم . و آنوقت عبادت من اینچنین خواهد شد: « که همه چیز همانگونه باشد که خواست و ارادۀ توست»
برگزیده از کتاب: ” مسیح، باورش دارم”، از میکائل لونس دال( Michael Lonsdal)، نویسنده و بازیگر تئاتر و سینما و برندۀ جایزۀ سزار برای ایفای نقش برادر لوک تیبیرین در فیلم زیبای ” انسانها و خدایان” به کارگردانی اگزاویه بوووآ.
مترجم: فروغ طاعتی
منبع: صفحه فیس بوک فروغ طاعتی