آیت الله خمینی در اولین روز گارگرِ پسا انقلاب بیان داشت :”خدا کارگر است”. این سخن زمانی بیان شد که عملاً تا سال شصت ونه قانون کاری درایران وجود نداشت. البته که درادامه راه جمهوری اسلامی قوانینی هم تصویب شد که نه تنها به نفع کارگران نبود، بلکه مقام خداوندی را به کارفرما عطا کرد نه کارگران 
باروی کار آمدن حسن روحانی سیکل معیوبِ این رفتاررژیم باکارگران، بیش از پیش به چشم خورد. اکنون کارگران باقراردادهای یک ماهه و حقوق دریافتیِ ناچیز به بردگی مشغولند . با وجود احداث خانه کارگران توسط رژیم، اما ازسال هفتادو دو قانونی توسط دولت هاشمی ومجلس به تصویب رسید که دران تمام فعالیت‌ها وسندیکاهای کارگری ممنوع شد بعدها خانه کارگران تشکیل شد که کاملاً ازسوی مقامات عالی رتبه نظام تحت نظر است،تنها برای نمایش و بستنِ دهان معترضان. در تاریخ معاصر ایران جز در دوره کوتاهی و آن هم درزمان نخست وزیری دکترمصدق هر گونه فعالیت سندیکایی بصورت آزاد ممنوع و یا تحت کنترل دولت بوده‌است. در دهه چهل دولت با ایجاد «سازمان کارگران ایران» که ریاست آن توسط وزارت کشور و سازمان ساواک تعیین می‌شد بنیان راه‌اندازی سندیکاهای فرمایشی را گذاشت. در دوران جمهوری اسلامی نیز این سازمان به خانه کارگر تغییر نام داده و تلاش داشت تا سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری را که از پایه‌های قدرت گروههای چپ به شمار می‌رفتند را تحت کنترل دراورد. نهایتاً پس از سرکوب گسترده گروههای اپوزیسیون فعالیت سندیکاها متوقف شد. امروزه جامعه کارگری به اندازه ای حقیر شده که هیچ نهادی از همان قانون ضد کارگری هم دفاع نمی کند. بواسطه سیاستهای غلط داخلی وخارجی هرروز شاهد رشد بیکاری در کشور هستیم. اخراج کارگران و عدم دریافت حق و حقوق آنها دراین سالها روایتِ طولانی دارد. آمار و ارقامی که هرروز در صدر رسانه ها از تعطیلی کارخانه ها، اخراج کارگران، اعتصابات وتحصنات مشاهده می شود,نشانگر وضع وخیم معیشتی کارگران می باشد. این امر بابسته بودنِ رسانه ها و نبودِ آزادی قلم،به روی این وخامت سرپوش گذاشته است و آمار دقیقی توسط دولتمردان داده نمی شود. زیرا نالایقانی که در راس کارند که از اوضاع افتضاحی که ساخته اند آگاهند. 

آمار و ارقام از زبان خبرگزاری ها:

سال گذشته ،سالی پراز درد ورنج برای کارگران بود. مرگ دویست ونود شهروند درحوادث کار،بیکاری دویست وپنجاه کارگر پارس سرام به دلیل اتمام قرارداد،تحصنات بسیاری از کارگران در تهران و شهرستانها ،شناسایی باندهای مافیایی درضمینه کودکان کار و…. خرده ای ناچیز از اتفاقات ناگوار سالِ نودوچهار بود. این هم باید اضافه کردکه بسیاری از بانوان ایران،به واسطه سرپرست خانوار بودن، با تحمل کارهای طاقت فرسا قشر زحمت کش جامعه مارا تشکیل می دهند. در حوزه اشتغال که یکی از مهم‌ترین شاخص‌های پایش وضعیت جامعه کارگری است، نیز آمارها حکایت غریبی در دهه گذشته دارند. براساس برآوردها، دولت نهم و دهم در هشت سال ،حدود هفتصدوپنجاه میلیارد دلار درآمد نفتی کسب کرد که با این ثروت انبوه می‌توانست موتور محرکه توسعه ملی را به‌آسانی به شتاب وادارد اما این اتفاق میسّر نشد. زیرا اگر این اتفاق می افتاد جیبِ بشار اسد،حزب الله وحماس از دلارهای نفتی ایران بی کلاه میماند. 

راهکارهای مبارزه با این سیستِم ضدّمردمی و کارگری چیست!؟

بدون شک یکی از مهمترین عواملی که نظام پهلوی را ساقط کرد،اعتصابات کارگران،کارمندان وبازاریان بود. اما در نظام فعلی ،سردمداران آن به خوبی موفق شده اند که بین اکثریت اقشار مردم اختلاف افکنده وبامانع شدن دراتحاد آسیب پذیران جامعه ازاین امر سود ببرند. این درحالی ست که علی خامنه ای توسط سپاه پاسداران و بسیج به صورتِ هِرمی در بطن جامعه نفوذ کرده است. به عنوان مثال در هر کارخانه، مدرسه،بازار، دانشگاه و شرکتهای خصوصی نهاد بسیج به صورتِ فعال حضورِ پررنگی دارند. به همین جهت کوچکترین حرکت یا اعتراضی که در مخالفت با قوانین ضدّ انسانی نظام در حال شکل گرفتن باشد،در نطفه خفه می شود. اما این دلیل برآن نیست که معترضان دربرابر بی عدالتی ها سکوت اختیار کرده و موجبِ فراهم سازی محیط برای ظلم بیشتر شوند. مطمناً با اتحّاد کارگران،معلمان،بازاریان،کارمندان و اعتصابات گسترده می توان بیشترین ضربه را به باعث و بانی عوامل ظلم روا کرد. عملکردی که مادر این سالها دیدیم از دولت سازندگی وخاتمی گرفته تا احمدی نژاد و روحانی، بدترشدن اوضاع اجتماعی و وضع کارگران و کمتر شدن روز به روز قدرت زندگی مردم بوده است که متاسفانه بیشترین ضربه را کارگران متحمل شدند. از کارگر تنها نامی باقی مانده که زمانی خمینی گفت که در مقام خداست . امازمانی که خودِ او، ملایان و زورگویان جای خدا نشسته اند و خود را درمقام ولایت مطلقه فقیه تصوّر داشتند، از کارگران تنها درماندگانی وعجزدرمقابل مشکلات زندگی باقی مانده است وبس. که یا در میدان های شهر برای روزمزدی صبح را شب میکنند؛یا با مشقّت و زحمت فراوان روزی دوازده ساعت کار می کنند تا اینکه زیر بار هزینه های سرسام آورِ اجاره خانه ،خوراک، پوشاک و… لِه نشوند. این جامه ای که ولایت فقیه برای مردم جامعه دوخته است تنهادر قامتِ مقامات سپاه پاسداران،بسیج و اختلاس گران است وبس.