ﻭ ﻻ ﺗﻠﻘﻮﺍ ﺑﺎﻳﺪﻳﻜﻢ ﺍﻟﺘﻬﻠﻜﻪ ﺑﻘﺮﻩ ﺁﻳﻪ 195
ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭﻱ ﻭ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩﻱ ﻭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻱ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﭼﺮﻳﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺯ ﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺟﺰء ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ. ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻜﻠﻲ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩﺍﻱ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻜﻮﻫﺶ ﻭ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺍﺳﺖ . ﺗﺮﻭﺭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺳﻴﺎﺳﻲ، ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻱ غافلگیرانه ﺍﻁﻼﻕ ﻣﻲﺷﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪﺍﻱ ﻁﻮﻻﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻘﻮﻁ ژﻳﺮﻭﻧﺪﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ 18 ﻭ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻛﺮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺗﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻏﺮﺑﻲ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻓﺮﺩﻱ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﻜﺎﺭﮔﻴﺮﻱ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻳﻬﺎﻱ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎﺭ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻁﻠﺒﻲ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺎﺭﺗﻴﺰﺍﻥ ﻳﺎﺩ ﻣﻲﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺍژﻩ ﺗﺮﻭﺭ ﻣﺘﺮﺍﺩﻑ ﺑﺎ ﻣﺼﺪﺭ “ﻓﺘﻚ” ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻛﺸﺘﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺍژﻩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺍژﻩ ﻏﻠﻴﻪ ﺍﺳﺖ .
ﻏﻠﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﺴﺮ ﻏﻴﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻱ، ﻓﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻏﻠﻴﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻏﺘﻴﺎﻝ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻭﺍژﮔﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻬﻲ گشته ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺪﺍﺑﻴﺮﻱ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺭﺧﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪﺩ. ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻲﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ:
ﺍﻟﻐﻴﻠﺔ ﺍﻟﻤﺨﺪﻋﺔ: ﺍﻻﻏﺘﻴﺎﻝ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻋﻠﻲ ﻏﻔﻠﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺘﻴﻞ . ﻗﺘﻞ ﻏﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. (ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻌﺮﺏ ﻭ ﺻﺤﺎﺡ)
ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﺘﻚ ﻭ ﻏﻴﻠﻪ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ: «ﻏﻴﻠﻪ ﻫﻮ ﺍﻥ ﻳﻐﺘﺎﻝ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻓﻴﺨﺪﻉ ﺑﺎﻟﺸﺊ ﺣﺘﻲ ﺑﺼﻴﺮﺍﻟﻲ ﻣﻮﺿﻊ ﻳﺴﺘﺨﻔﻲ ﻟﻪ ﻓﺎﺫﺍ ﺻﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺘﻠﻪ… ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻟﻔﺘﻚ ﻓﻲﺍﻟﻘﺘﻞ ﻓﺎﻥ ﻳﺎﺗﻲ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻭ ﻫﻮ ﻏﺎﺭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻻ ﻳﻌﻠﻢ ﺑﻤﻜﺎﻥ ﺍﻟﺬﻱ ﻳﺮﻳﺪ ﻗﺘﻠﻪ ﺣﺘﻲ ﻳﻔﺘﻚ ﺑﻪ ﻓﻴﻘﺘﻠﻪ ﻭ ﻛﺬﻟﻚ ﻟﻮ ﻛﻤﻦ ﻟﻪ ﻓﻲ ﻣﻮﺿﻊ ﻟﻴﻼ ﺍﻭ ﻧﻬﺎﺭﺍ ﻓﺎﺫﺍ ﻭﺟﺪ ﻏﺮﺓ ﻗﺘﻠﻪ». ﻏﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺧﺪﻋﻪﺍﻱ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻓﺘﻚ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﺰﺩ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ او ﻏﺎﻓﻞ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ آﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻗﺘﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﻟﺬﺍ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻁﻮﺭ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﻛﻤﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻧﺎ ﮔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺘﻞش ﺭﺳﺎﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩ (ﻉ) ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ: ﻭ ﺍﻳﺎﻙ ﻭ ﺍﻟﻔﺘﻚ ﻓﺎﻥ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻗﺪ ﻗﻴﺪﺍﻟﻔﺘﻚ ﻭ ﺍﺷﻔﻖ ﺍﻥ ﻗﺘﻠﺘﻪ ﻅﺎﻫﺮﺍ ﺍﻥ ﺗﺴﺎﻝ ﻟﻢ ﻗﺘﻠﺘﻪ ﻭ ﻻ ﺗﺠﺪ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻲ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺣﺠﺔ ﻭ ﻻ ﻳﻤﻜﻨﻚ ﺍﺩﻻء ﺍﻟﺤﺠﻪ ﻓﺘﺪﻓﻊ ﺫﻟﻚ ﻋﻦ ﻧﻔﺴﻚ فیسفک ﺩﻡ ﻣﻮﻣﻦ ﻣﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻨﺎ ﺑﺪﻡ ﻛﺎﻓﺮ ﻋﻠﻴﻜﻢ ﺑﺎﻻﻏﺘﻴﺎﻝ.
ﺍﺯ ﻓﺘﻚ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺑﺎﺵ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻓﺘﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩﺍﺳﺖ. ﻣﻦ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻅﺎﻫﺮ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻗﺘﻠﻲ ﮔﺮﺩﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﺳؤﺍﻝ ﻗﺮﺍﺭﮔﻴﺮﻱ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻲ ﺭﺍﻫﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻴﺎﺑﻲ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺳؤﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻲ ﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﻮﻣﻨﻲ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ . ﺍﺯ ﺍﻏﺘﻴﺎﻝ ﺑﺮ ﺣﺬ ﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ .(ﺷﻴﺦ ﻁﻮﺳﻲ ، ﻣﻌﺮﻓﺘﻪ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ. ﺝ 8 ، ﻣﺘﺪﺭﻙ 418)
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﺳؤﺍﻝﻛﺮﺩ: ﺍﻟﻨﺎﺻﺐ ﻳﺤﻞ ﻟﻲ ﺍﻏﺘﻴﺎﻟﻪ؟ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻧﺎﺻﺒﻲ ﺍﻏﺘﻴﺎﻝ ﺭﻭﺍﺳﺖ؟ ﺍﻣﺎﻡ (ﻉ) ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺩ ﺍﻻﻣﺎﻧﺔ ﺍﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﻧﺘﻤﻨﻚ ﻭ ﺍﺭﺍﺩ ﻣﻨﻚ ﺍﻟﻨﺼﻴﺤﻪ ﻭ ﻟﻮ ﺍﻟﻲ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ (ﻉ) ، ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺴﻲ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻁﻠﺐ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﺴﻴﻦ (ﻉ) ﺑﺎﺷﺪ (ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ ﺝ 13 ﺹ 222)
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺎﺻﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻏﺘﻴﺎﻝ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺭﻭﺍ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻦ ﻋﻘﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ (ﻉ) ﺩﺭ ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﻫﺎﻧﻲ ﺑﻦ ﻋﺮﻭﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﻧﻘﺸﻪ ﻗﺘﻞ ﻋﺒﻴﺪﺍﻟﻪ ﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﻁﺮﺡ ﺷﺪ، ﺍﮔﺮ ﻁﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﻋﺒﻴﺪﺍﻟﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺗﻠﺦ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻤﻲﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎﻱ ﺑﻨﻲﺍﻣﻴﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻲﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺘﻞ ﻋﺒﻴﺪﺍﻟﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﺩﺍﺩ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻧﻘﺸﻪ، ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ کرد ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻥ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﻗﻴﺪ ﺍﻟﻔﺘﻚ. ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺗﺮﻭﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻤﻲﺩﻫﺪ.
ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻩ: ﺍﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻲ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺑﻚ ﺑﺎﻟﺤﻜﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﻋﻈﺔ ﺍﻟﺤﺴﻨﺔ ﻭ ﺟﺎﺩﻟﻬﻢ ﺑﺎ ﻟﺘﻲ ﻫﻲ ﺍﺣﺴﻦ (ﻧﺤﻞ 125) ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻛﻦ .
ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺑﺎ ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻳﻢ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﮔﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭ ،ﺗﺮﻭﺭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺸﺮﻱ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﭘﻴﺪﺍﻛﺮﺩﻩﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺨﺮﺏ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮﻭﺭ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻛﺮﺩﻥ خودرو ﻭ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺁﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﺬﻣﺖ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻲﭘﺮﺩﺍﺯﻡ:
«ﻳﺎ ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺍﺟﺘﻨﺒﻮﺍ ﻛﺜﻴﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻈﻦ ﺍﻥ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻈﻦ ﺍﺛﻢ ﻭ ﻻ ﺗﺠﺴﺴﻮﺍ ﻭ ﻻ ﻳﻐﺘﺐ ﺑﻌﻀﻜﻢ ﺑﻌﻀﺎ ﺍﻳﺤﺐ ﺍﺣﺪﻛﻢ ﺍﻥ ﻳﺎﻛﻞ ﻟﺤﻢ ﺍﺧﻴﻪ ﻣﻴﺘﺎ ﻓﻜﺮ ﻫﺘﻤﻮﻩ ﻭ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﷲ ﺍﻥ ﷲ ﺗﻮﺍﺏ ﺭﺣﻴﻢ(ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻟﺤﺠﺮﺍﺕ ﺁﻳﻪ 11) ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻳﺪ ﺍﺯ ﺳﻮءﻅﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺗﺠﺴﺲ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﺍ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ . ﺁﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲﺩﺍﺭﻳﺪ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻛﺮﺍﻫﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ».
«ﺍﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻥ ﻏﻴﺒﺘﻜﻢ ﻻﺧﻴﻜﻢ ﺍﻟﻤﻮﻣﻦ ﻣﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﺍﻋﻈﻢ ﻓﻲ ﺍﻟﺘﺤﺮﻳﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻴﺘﻪ (ﺑﺤﺎﺭﺝ 26 ﺹ 234) ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻮﻣﻨﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﺮﺍﻡ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ».
ﻧﻮﻋﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭ ﺍﻣﺴﺎﻙ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﻣﺴﺎﻙ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻏﺬﺍ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ . ﺣﺘﻲ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﺴﺎﻙ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺩﻱ ﻣﻀﺮﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻭ ﺿﺮﺭ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻩﺍﻱ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻴﻨﻲ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻫﻼﻙ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻧﺎﺋﻞ ﻣﻲﺁﻳﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻨﻔﺠﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ناﺑﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﻛﺸﻲ ﭼﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻼﺡ، ﭼﻪ ﺳﻢ، ﭼﻪ ﭘﺮﺕﻛﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻏﺬﺍ، ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ .
ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭﻱ ﻭ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩﻱ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻳﮏ ﺑﺎﻡ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ ﻳﮏ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻳﮏ ﻋﻤﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻓﻌﻞ ﻳﮑﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﻢ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻧﻤﻲﺩﻫﺪ.
ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ ﻳﮏ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﻱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻋﮑﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩ.
ﺍﺯ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﻟﺒﻨﺎﻥ ﻭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻨﺪﷲ ﻭ «منافقین» ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺟﻨﺪﷲ ﻭ «ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ» ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻲﻫﺎ ﻭ ﻟﺒﻨﺎﻧﻲﻫﺎ ﺭﺍ (اگر با تعریف ترورمنطبق باشد) ﻣﺤﮑﻮﻡﮐﺮﺩ. ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﺍﺳﺖ، ﭼﻪ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻭ ﭼﻪ ﻓﺮﺩﻱ ، ﭼﻪ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻭ ﭼﻪ ﺣﺰﺑﻲ ، ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎ ﻫﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﮏ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ.
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ در کشتن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺸﺘﻲ، ﻣﻄﻬﺮﻱ، ﺭﺟﺎﻳﻲ، ﺑﺎﻫﻨﺮ، ﺻﺪﻭﻗﻲ، ﺩﺳﺘﻐﻴﺐ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺍﺳﺖ، ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﮔﺮﻭه ﺭﻳﮕﻲ ﻫﻢ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺮﻭﺭ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎﻱ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻭﻫﺮﻫﺎ ﺩﺭ «ﻗﺘﻞﻫﺎﻱ ﺯﻧﺠﻴﺮﻩﺍﻱ» ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﺍﺳﺮﺍﻳﻴﻞ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺍﺳﺖ .
ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵﮐﺮﺩ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭﻱ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﻣﻲﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻲﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﻲﭘﺮﻭﺭﺍﻧﻨﺪ.
ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺸﺮﻱ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﺑﺨﺮﺩﺍﻧﻪﺍﻱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ، ﻋﺮﺍﻕ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻭ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ … ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺪﻩﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﺑﻲﺧﺮﺩﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎک ﻭ ﺧﻮﻥ ﻣﻲﻏﻠﻄﻨﺪ.
ﺍﺯﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺟﻨﺎﻳﺖﮐﺎﺭﺍﻧﻪ، ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻳﺤﻴﻲ ﻣﻮﺳﻮﻱ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﻴﺪ، ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪﻱ، ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭﺍﻧﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﻩﺍﻱ ﺭﺍ ﻣﻲﺁﺯﺍﺭﺩ.
ﺩﻭ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺣﻮﺍﺩﺛﻲ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﻁﺮﻓﻲ ﺗﺤﻮﻟﻲ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺸﺮﻱ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﺑﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻲ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ.
ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻴﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺛﻤﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺧﺘﻢ شد. ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﻭﻡ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺠﺎﺭﻱ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻓﺮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ، ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﻮﻉ ﻳﮏ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺑﺰﺭگ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺠﺎﺭﻱ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎک ﻭ ﺧﻮﻥ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻋﺪﻩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻱ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺍﻧﻪ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ تروریستی درجوامع بشری قبل و بعد از ان نیز وجود داشته و دارد. گرچه امریکا از آن سوء استفاده کرد و دو کشور عراق و افغانستان را گرفتار جنگ کرد.
ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻱ پایان بخشیدن به سوء استفاده دولتهای سلطه جو و برای توفیق در ﺧﺸﮑﺎﻧﺪﻥ ﺭﻳﺸﻪ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺸﺮﻱ و ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ، ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮔﺎﻡ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﺳﻤﻲ ﺧﻮﺩ، ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻭﻝ ﻣﺘﺤﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺎ که ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺖﻫﺎ بگردد ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ، ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻱ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ به ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ یکدیگر پایان دهد. باید ﺣﻖ «ﻭﺗﻮ» ﮐﻪ ﺣﻖ ﻗﻴﻮﻣﻴﺖ ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ . ﭼﺮﺍﮐﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﭘﻨﺞ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﺣﻖ «ﻭﺗﻮ» ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ، ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻣﻲﺷﻤﺎﺭﻧﺪ .(ﺷﻮﺭﺍﻱ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ)
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻟﻐﻮ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﻴﺖ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻥ دولتهای ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻣﺼﻮﺑﺎﺕ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﻻﻫﻪ و دادگاه جنائی بینالمللی، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ کارها است که ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ملل متحد باید تصدی کند.
ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﮏ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﮐﻴﺶ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﻮﺩ، ﭼﻪ ﻋﺮﺏ ﻳﺎ ﻋﺠﻢ ، ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﻳﺎ ﻓﺎﺭﺱ، ﭼﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﻳﺎ ﺳﻔﻴﺪ ، ﭼﻪ ﻏﺮﺑﻲ ﻭ ﭼﻪ ﺷﺮﻗﻲ، ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭﺭﺯﻱ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﻨﻲ ﺁﺩﻡ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﻳﮏ ﭘﻴﮑﺮﻧﺪ/ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺯ ﻳﮏ ﮔﻮﻫﺮﻧد
ﭼﻮﻋﻀﻮﻱ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ/ ﺩﮔﺮ ﻋﻀﻮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ