ویدا حاجبی  تبریزی، زنی از تبار زنانی که خود زندگیشان را برمی گزینند، بدرود حیات گفت (زاده ۱۳۱۴-درگذشته ۲۳ اسفند ۱۳۹۵) .گرچه نگاه جستجو گرش همواره به دنبال راهی برای تحقق آرمانش ، آزادی و عدالت بود.

او دانش آموز مدرسه بود که وقتی سخن از دادگاه مصدق به میان آمد ، کنجکاوانه تمایل داشت که آن دادگاه را ببیند و همراه با فامیلش، در حالیکه اونیوفورم مدرسه را بر تن داشت به دادگاه رفته و به قول خودش کلمات وصحنه هائی را برای اولین بار دید که بسیار بر او اثر گذاشت و نخستین جوانه ها را در اندیشه او نشاند .او خود گفته بود که برای نخستین بار یک مسئله سیاسی برایش مطرح شد . مصدق را با شنلی که بر روی دوش داشت و گاهی هم سرش را روی میز میگذاشت و به نشانه اعتراض پاسخ نمیداد و برخورد بد دادستان ، وقتی از دادگاه بیرون می آید بطور ناخود آگاه یک ضدیتی با شاه پیدا میکند .

ویدا حاجبی در زمستان 1335 رهسپار پاریس شده و در آنجا بیشتر به مسائل سیاسی می پردازد .پای وی به تظاهرات استقلال طلبانه الجزایر و کوبا کشانده میشود .

او به الجزایر و کوبا می رود، مبارزات سیوسیالیستی برایش جذاب بود و از آن فضای زیبائی را ترسیم می کند،

از فیدل کاسترو به خوبی یاد می کند و او راچهره جالبی می نامد.

وی در سال 1347 کوبا را ترک کرده و به ایران باز می گردد که پاسپورتش گرفته میشود و نهایتا پس از 3 سال دستگیر و زندانی میشود و مورد شکنجه قرار می گیرد.

حاجبی مدت 7 سال زندانی شد و برای آزادی اش از او دو تا چیز میخواستند یکی اینکه رسما در تلوزیون اظهار ندامت بکند و دیگر اینکه نامه ای به فرح بنویسد، ولی او نپذیرفت و گفته بود “ولی من نمیتوانستم !واقعیت و فضای اجتماعی کوتاه آمدن را بر من نمیبخشید “

از ویدا پرسش میشود ، که از زمانی که به سازمان چریک های فدائی پیوستید و تا امروز درمرز 80 سالگی و این همه ماجرا ، آیا از زندگی راضی هستید ؟

و او در پاسخ میگوید “مسئله راضی بودن و یا پشیمان بودن نیست ، زندگی انسان را انتخاب ها وتصادف ها می سازد و در زندگی ام پشیمان نیستم ، من همیشه آرمان خواه و عدالت خواه هستم و امروز هم به دنبال جهانی بهتر !

سایت انقلاب اسلامی فقدان او را به خانواده و دوستانش تسلیت می گوید.

روحش شاد و یادش گرامی باد

24 اسفند ماه 1395