این کابینه با این افراد و با این سابقه کار امنیتی و تروریستی، دست پخت مشترک روحانی با خامنه ایست. روحانی در انتخاب اینگونه افراد، دقیقاً دیْن خود را به خامنه ای جنایتکار ادا کرد، و از رل آبدارچی، به همکار و دست نشانده ی خامنه ای، سپاه، وزارت اطلاعات، ارتقاء مقام یافت. همه ی “وزراء” و حتا معاونین آنها را به دستور خامنه ای تعیین و جایگزین کرده است، و حکم حکومتی که تا بحال از آنِ شیخ کروبی بود را از آن خود کرد و به روی چشم پذیرفت.
از اول هم روشن بود که این بابا، هیچکاره است، فقط توانست با شیادی، تزویر و ریا ۲۴ میلیون رأی را یدک بکشد و بی اعتنا به این اعتماد مردم و در صد آراء، بر خر مراد جمهوری اسلامی بعنوان رئیس جمهور خامنه ای، سوار شده و به ریش و روسری رأی دهندگان بخندد.
البته رو سیاهی بر آنانی که قبل از “انتخابات” سنگ روحانی را به سینه می زدند، انگشت سیاه خود را جلوی درِ سفارتخانه ها به نمایش می گذاشتند، می ماند. شرمساری برای آن بخش از “مخالفین” رژیم است که هنوز بندِ نافشان به “اصلاح طلبان” بسته است. اینهمه رسوایی و آبرو ریزی، آیا ارزش این را داشت؟ آیا هنوز منتظر معجزه از این شیادان مارگیر هستید؟ روحانی در مکتب امنیتی روحانیتِ شیعه، روش کلاهبرداری، شیادی را به خوبی یاد گرفته، اما مخالفینی که سال هاست بی اراده روی صندلی میانه نشسته اند، نمی خواهند بپذیرند.
آیا رأی دهندگان به آمال و آرزوی خود رسیدند؟ یا یکبار دیگر “گول آخوند شیاد را خوردند؟ انگشت به دهان نظاره گرِ بی ارزش بودن رأی خود شدند. دراین گول خوردن مردم، عوامفریبان روشنفکر نما و مبلغین “انتخابات” نیز شریکند.
آیا نظراتی که ما قبل از “انتخابات”در خدمت مردم ارائه دادیم، و گفتیم که تفاوتی فیمابین این دار و دسته مرتجع و سالوس صفت، نیست، درست نبود؟ اینهمه تبلیغات دروغین برای کشاندن مردم به پای صندوق های رأی، تنها برای کسب مشروعیت دادن به تمامیت رژیم جمهوری اسلامی در افکار بین المللی، به واقعیت نزدیکتر نبود؟
باز هم بعد از اینهمه رسوایی، طیف عوام فریب ادعا می کند که روحانیِ وزیر زن ندارد. اولاً زنان حزب الهی چه باشند و چه نباشند، تأثیری ندارد. اینگونه افراد خود را به کوچه ناراستی زده و باور ندارند که روحانیت ارزش برای زن قائل نیست، بخصوص برای زنان لائیک. بالاخره این زنان که به انتصابات کمک کردند، آیا نمی دانستند که در رژیم جمهوری اسلامی، با قوانین ارتجاعی ضد زن روبرویند و ارزشی ندارند؟ و آنهمه خدمت به این انتصابات کردند، باز هم درانتخاباتی دیگر آیا با آن قیافه های زیبای خود، در صف مقدم خوش خدمتی به رژیم زن ستیز قرار نخواهند گرفت؟
آیا واقعاً آنهایی که رأی به روحانی شیاد دادند و خود را “مخالف” رژیم هم می نامند، به قربانیان جنایات جناح های رژیم صحه نگذاشتند؟ آیا هنوز پس از سی و هشت سال در نیافته اند که دست اندرکاران این رژیم، همه با ذهنیتِ فرهنگِ ضد ایرانی، ضد انسانی، متفق القولند؟ هنوز توهم و گام بر داشتن در راستای اصلاحات از درون، برای بهبودی وضع اسفبار سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را از جمهوری اسلامی انتظار دارید؟ آیا واقعاً فکر نمی کنید که توهم پراکنی می کنید؟ وقت تلف نکنید و زحمت نکشید، شما با این روش کار سیاسی و اینگونه مبارزه، حتماً آگاهانه به طولانی شدن عمر جمهوری اسلامی کمک می کنید؟ و الا یکبار یک انسان عاقل سیاسی وقتی فهمید خواسته هایش بی مورد و نتیجه اش علیه منافع مردم است، باید دست از میانه بازی و دشمنی با مردم بردارد.
چه به سر شعار های تو خالی روحانی آمد که در مقطعی مواجه شد با تهدید خامنه ای، مگر مخالفین روحانی شعار دروغین و دهان پر کن ندادند که روحانی پیوندتان مبارک… و او را تهدید به مرگ نکردند، حمله مقطعی پاسداران در خیابان ها، و بعد نشست و بر خاست روحانی با سران سپاه را چطور ارزیابی می کنید؟ آیا همه و همه سناریو های از پیش نوشته شده توسط وزارت اطلاعات نبود؟
اصلاح طلبی دیگر در ایران برگ سوخته ایست، و ادامه آن معنی ندارد. با این کابینه، جمهوری اسلامی یکدست نظامی و امنیتی و جنگی شد. آیا جناب بی طرف کاندید وزارت نیرو به دلیل منتسب بودن ایشان به “اصلاح طلبان” و رفوزه شدنشان، خود دلیلی بر بی مصرف بودن آنها نیست؟ بهتر نیست بساط ننگین خود را جمع کنند؟ آنها که نه برنامه ای داشته اند و نه استراتژی درستی دارند، بهتر نیست که کرکره های مؤسسات میانه رو و دلال صفت و غیر مفید خود را پایین بکشند، و دربست در خدمت ولایت جنایت و خیانت قرار بگیرند؟
همچنین برگزاری انتخابات هم در جمهوری اسلامی بی معنی است، بی آبروییست، خیانت به رأی مردم است، پشت پا زدن به آمال و آرزوهای نسل جوان است. انتخابات اعتبار خود را از دست داده است، تکرار این بازی های مسخره تنها به نفع ارتجاع یکهزار و چهار صد ساله است. انتخاب به اصطلاح میان بد از بد تر، که عوامفریبان تبلیغ آنرا می کردند، نتیجه داد؟ اینگونه انتخاب با آزادی بیان و اندیشه در تضاد است. این جواب مثبت به خواسته های خامنه ای نبود که گفت اگر مخالف هم هستید، رأی بدهید؟ آیا با این انتخاب، آب به آسیاب کهنه و ارتجاعی رژیم روان نکردید؟ تکرار این بازی ها به نفع چه کسانی تمام شد؟ آیا خاک به چشم بیکاران، دانشجویان، کارگران و زحمتکشان و مبارزینِ در راستای نه! به انتخابات و سرنگون طلبان، نپاشیدید؟ به نظر من چرا. متأسفانه اینکار را افرادی انجام دادند که از آنها به این اندازه دیگر انتظار نبود که در این آخر عمری سر از سفارتخانه ها که لانه های جاسوسی و تروریستی می باشند، سر در بیاورند! شما مخالفین که خود را در صفوف اپوزیسیون جا زده اید، با تزویر و ریا کاری هیچ خدمتی به امر دمکراسی که نکرده اید، بلکه به آن خیانت و ضرر هم وارد کرده اید، و در زمین رژیمی بازی می کنید که پرونده قطور جنایت و خیانتِ آنرا امروز روحانی حمل می کند. از شما “مخالفان” رژیم که رأی به استمرار آن دادید، انتظار دفاع از زحمتکشان و تضاد کار و سرمایه نیست. اگر هم بگویید، دروغ است. اما واقعاً و صمیمانه، انتظار این را هم نداشتیم که در خدمت جمهوری اسلامی ایران با اینهمه جنایت علیه مردم ایران، در تداوم خط ضد کارگری و ضد بشری قرار بگیرید! شما مخالفین در حرف با رژیم، ثابت کردید که عملکرد تان در خدمتِ حاکمیتِ ارتجاع و تداوم اینهمه جنایت است.
بهر حال رأی دهندگان در صفوف اپوزیسیون، اگر ریگی به کفش ندارند، دیگر باید مأیوس شده باشند و دریافته باشند که آزادی مردم و کرامت انسانی، برابری و عدالت اجتماعی و اینگونه خواسته ها در رژیم تروریست پرور و آدم کشِ جمهوری اسلامی ایران، سرابی بیش نیست.
روحانی و خامنه ای با معرفی این کابینه به مجلس که اغلب، کارگزاران امنیتی، سپاهی، شکنجه گر و قاتل و … می باشند، ثابت کردند که جامعه، دولت و آخوند، در بن بست کامل سقوط کرده اند، و تلاش آنها برای جستجوی راه نجات بیهوده است.
ایرانیان با این انتخابِ اخیرشان، آن عزتِ نفس و عظمتِ ایرانی خود را از دست دادند. باید آنرا جبران کنند. وقتی دستگاه روحانیت و در رأس آن “ولایت فقیه”، به زور و قدرت امنیتی با مردم هر کاری می خواهند، می کنند، مردم هم باید راه چاره ای دیگر برای بر چیدن روحانیت و متجاوزین به حقوق خود اتخاذ کنند.
روحانی، جوابگویِ “توسعه ی اقتصادی” و “توسعه سیاسی” که در رقابت های دروغین انتخاباتی وعده های آنرا می داد، نمی تواند باشد. باید اوامر دیکته شده ی صندوق بین الملی پول و بانک جهانی را با اجرای ریاضت های اقتصادی برای بهبود وضع اسفناک اقتصادی، عملی کند، و این نشان از بدتر شدن وضع رقت بار کنونیِ مردم خواهد شد.