بیایید فراموش کار نباشیم ، هنگامی که “جورج بوش” به عراق یورش آورد ، تا چند روزِ ابتدایی در بغداد وهمین کردستان جشن و پایکوبی بود. هنگامی که بهار عربی شکل گرفت ،عربها مدتی درپوستِ خود نمی گنجیدند اما طولی نکشید که این خوشحالی ها و خنده ها جایش رابه گریه ، خون وآوارگی داد.
پس بیایید بیاد آوریم… 
یادآوریم قرِ کمرهایی که پس از انتخاب حسن روحانی در خیابانها ریخته شد ، اما اندکی بعد نه تنها از حقوق مردم ایران خبری نشد بلکه با باتوم و گازاشک آور بر سرِ کارگران هوار شد! یادآوریم که احساسی تصمیم گرفتن مردم هرکشوری عواقب دارد ، یادآوریم استقلالی که از جایی دِگر و پرچمِ کشوری دِگر دیکته شود شادمانی را چگونه به سوگواری تبدیل می کند. 
بانزدیک شدن به آخرین روزهای داعش ،تمام شواهد حاکی برآن است که احساسی تصمیم گرفتن در خاورمیانه(به دلیل عدم وجودِجامعه مدنی) عواقب خواهدداشت و از هم اکنون باید چشم براهِ جنگِ قومیتی دیگر در منطقه باشیم.
شاید جنگی بی سابقه تر و فراتر از سابق….