در سپیده 14 آذر 1392، دکتر حسن فاتح، دائی گرامیم، در سن 93 سالگی چشم از جهان فرو بست. او در اول فروردین 1299 چشم به جهان گشوده بود.

 

    بیشتر عمر خود را در تحصیل علم گذراند. نخست در رشته فنی و سپس در پزشکی، دکترا گرفت. همهٔ عمر را وطن دوست و خدمتگزار بود. افزون بر دانش فنی و پزشکی، اهل ادب بود. شعر نیز می‌سرود و خطی خوش ‌می‌داشت. 

 

با آنکه درجهانی که خوب زیستن و خوب بودن، مروارید کمیابی شده‌ است، او خوب زیست و خوب بود. مراقب بود به بهانهٔ « استفاده از فرصت برای خدمتگزاری بیشتر»، به خدمت قدرت حاکم در نیاید. 

 

    امید که، در وطن، دانش‌ پژوهان خدمتگزار، پرشمار بگردند. فقدان چنین کسان بی‌‌ آزار و نیک نفس و خدمتگزار، نه تنها برای خانواده و خویشان که برای جامعه نیز ضایعه است.

 

16 آذر 1392،

  

ابوالحسن بنی‌صدر