1- فساد واردات چای، بقدری بزرگ است که کسی نمی‌تواند از کنار آن بگذرد. کارگزاران نظام اگر با چند شعار از قبیل اینکه با این فساد برخورد کردیم یا هر کسی در هر مقام و موقعیتی باشد به پرونده‌اش رسیدگی می‌شود، از این ماجرا عبور کنند و مثل بقیه فسادها آن را به فراموشی بسپرند، مطمئن باشند در دادگاه وجدان عمومی محاکمه خواهند شد. مبلغ این فساد، بیش از یکصد و هفتاد هزار میلیارد /000/000/000/000/170 تومان یعنی درشت‌ترین رقم است. با چنین رقمی از اموال عمومی نمی‌توان بازی کرد.
2- برای مردم تفاوتی نمی‌کند این فساد در زمان کدام دولت شروع شده و در زمان کدام دولت به اوج رسیده است. مهم اینست که ریشه فساد نه‌تنها خشکانده نشده بلکه قوی‌تر از گذشته، فعال است.
3- طبق گزارش رئیس قوه قضائیه به دانشجویان دانشگاه اردبیل، 60 درصد ارز مربوط به واردات چای در سال 1400 به عامل این فساد داده شده و در سال 1401 هم 70 درصد ارز مربوط به آن سال به او تعلق گرفته است. این، یعنی فساد واردات چای در دولت سیزدهم با قوت ادامه داشت. بنابراین، ادعای ریشه‌کن شدن فساد، درست نیست و این اژدهای هفت سر همچنان بدنه اجرائی کشور را در قبضه خود دارد.
4- مسئولان دولتی تصور نکنند با اعلام ضدیت خود با فساد می‌توانند مشکل فساد را حل کنند یا افکار عمومی را به این نتیجه برسانند که دیگر فسادی رخ نخواهد داد. مردم، کاری به این یا آن دولت ندارند. آنچه برای مردم و کشور مهم است اینست که ساختار اجرائی کشور از ریشه‌های فساد پاکسازی شود. وجود فسادهای فروش خارج از ضوابط میوه، فساد نهاده‌های دامی، فساد فروش نفت خارج از مجرای وزارت نفت و حالا فساد واردات چای که در زمان دولت حاضر به اوج رسیده نشان داده‌اند که هنوز با ریشه‌های فساد برخورد نشده است.
5- آنچه باعث تعجب مردم شده و این روزها در محافل مختلف درباره آن سخن گفته می‌شود اینست که چرا مسئولان ارشد نظام جمهوری اسلامی برای فساد بزرگ واردات چای اهمیتی قائل نشده و درباره این واقعه حیرت‌آور بیانیه صادر نمی‌کنند؟ آنها می‌دانند که حیف و میل شدن چنین رقم بزرگی از اموال عمومی، علاوه بر ضربه اقتصادی خسارتباری که به کشور می‌زند به معنای رشد فوق‌العاده فساد در کشور آنهم در بدنه دستگاه‌های دولتی است. حکمرانانی که خود را پیروان امیرالمومنین معرفی می‌کنند می‌دانند که آن حضرت برای ربودن خلخال از پای یک زن در قلمرو حکومتی اسلام چه فریادی برآورد و در برابر طمع برادر خود که خواستار سهم بیشتری از بیت‌المال بود چگونه او را از آتش جهنم بیم داد. این حضرات اگر می‌خواهند حکومت عدل علی را در این کشور پیاده کنند، چرا در برابر چنین فساد بزرگی سکوت کرده‌اند؟
6- رسانه ملی چرا در افشای فساد واردات چای پیشگام نشد؟ پیشگامی، پیشکش، چرا برای وارد ساختن فشار بر مسئولین جهت پیگیری جدی پرونده این فساد بزرگ هر روز گزارش‌های متنوع از رادیو و تلویزیون پخش نمی‌شوند؟ آیا بلعیده شدن نزدیک 5/3 میلیارد دلار اموال مردم توسط چند مفسد اقتصادی حتی به اندازه نوسانات قیمت مرغ که در زمان‌های خاص و براساس اراده مدیران رسانه ملی و اقتضائات سیاسی از صبح تا شب محور اخبار و گزارش‌ها قرار می‌گرفت اهمیت ندارد؟! فکر نکنید مردم به این چیزها توجه ندارند آقای رسانه ملی!
7- نکته اصلی درباره فساد اقتصادی، اعم از فساد واردات چای و غیره و اعم از اینکه به این دولت مربوط باشد یا دولت قبل از آن، اینست که مافیای فساد از مسئولین قوی‌تر است، از مسئولین دولت قبل و این دولت، از دولت و از قوه مقننه و از قوه قضائیه. دروغ و دوروئی و دزدی از زمان دولت‌های نهم و دهم نهادینه شدند و ریشه دوانیدند بطوری که مافیای فساد به دلیل یارگیری‌های گسترده، از مجموعه حکمرانان قوی‌تر شده است. بنابراین، برای ریشه‌کن ساختن فساد فقط یک راه وجود دارد و آن اینست که افرادی در مسئولیت‌ها قرار بگیرند که از مافیا قوی‌تر باشند.
منبع: جمهوری اسلامی