۱۳۹۲/۱۱/۲۷– ابوریحان بیرونی (973-1048) در کاث، نزدیک دریاچه آرال به دنیا آمد. او در جوانی با ریاضیان آشنائی یافت. بعلاوه در ستاره شناسی و کانی شناسی، جغرافیا، نقشه برداری و هندسه نیز مطالعاتی انجام داد و به زبانهای فارسی، عربی و زبان خارزمی، زبان سلسله سنی که در بخش بزرگ از ایران حکومت می کرد، صحبت می کرد. زبان سانسکریت را نیز فرا گرفت.

در هفده سالگی، بیرونی طول و عرض جغرافیائی زادگاه خود، کاث، را محاسبه کرد. سپس به کمک منابع یونانی قدیم، اطلاعات مربوط به منطقه مدیترانه را جمع آوری و با افزودن اطلاعات نقاط دیگر واقع در چهار جهت اصلی و مطالعه نوشته های دانشمندان قدیمی چون کلود پتولمه –«بطلمیوس» (90-168 تقویم کنونی) و منابع جدیدتر و مشاهدات شخصی در روی زمین، نتیجه گرفت که زمین کروی است. در 30 سالگی، با پیشرفته ترین روش زمان خود، به محاسبه دقیق محیط کره زمین پرداخت و با نتیجه گیری از کرویت زمین، نقشه جدیدی از کره زمین را با قرار دادن نقاط شناخته شده آن روز، بر روی آن، رسم نمود. از آنجا بر طبق محاسباتش دریافت که تمامی بخشهای اروپائی و آسیائی از غربی ترین نقطه آفریقا تا شرقی ترین نقطه چین، فقط دو پنجم کره زمین را تشکیل می دهد.