در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ارتش اسرائیل در غرب بیروت به فرماندهی شارون اردوگاه صبرا و شتیلا را به بهانه حضور تروریست‌ها در اردوگاه و ترور بشیر جمیل رئیس جمهور لبنان محاصره و با همدستی آن شبه‌ نظامیان فالانژ لبنانی رقمی بین ۷۰۰ تا ۸۰۰۰ فلسطینی که اغلب غیر نظامی بودند را به خاک و خون کشیدند و هزاران نفر دیگر را نیز زخمی کردند. در آن زمان جمعیت این اردوگاه ۲۰۰۰۰ تن بود و تنها ۲۰۰ نفر از این ۲٠۰۰۰ تن مسلح بودند. در این حمله ۷۰۰ شبه نظامی فالانژ مسیحی نیز به دست افراد مسلح اردوگاه کشته شدند.

 

این جنایت با کارگردانی شارون وزیر جنگ جنایتکار اسرائیل صورت گرفت و در طی ۴۰ ساعت بعد از محاصره بیشتر زنان و دختران مورد تجاوز قرار گرفتند و هزاران شهروند غیرنظامی که شامل زنان و کودکان و افراد مسن بودند به قتل رسیدند. در مواردی دختری بیش از شش بار مورد تجاوز قرار گرفت و سپس به ضرب گلوله به قتل رسید. در زمان قتل عام اردوگاه بطور کامل توسط ارتش اسرائیل محاصره شده بود و شبه نظامی‌های مسیحی با همدستی ارتش اسرائیل مشغول کشتار بودند. 

 

۳۸ ساعت بعد دیگر همه چیز از دست رفته بود، صبرا و شتیلا پر از اجساد زنان و کودکانی بود که به بد‌ترین شکل ممکن به قتل رسیده بودند. در میان اجساد افرادی دیده می‌ شدند که اعضای بدنشان بریده شده بود. جنازۀ زنان بارداری که کودکان آن‌ ها از شکمشان بیرون آمده بود و کودکانی که زنده زنده سوزانده و سر بریده شده بودند، در سراسر اردوگاه موج می‌ زد. اجسادی دیده می‌ شدند که قبل از قتل، پوستشان کنده شده بود یا کور شده بودند و دخترانی که قبل از قتل، سینه‌ هایشان بریده شده بود و مورد تجاوز قرار گرفته بودند. عمق فاجعه به قدری بود که امکان دفن بعضی از اجساد تا روز‌ها وجود نداشت و توسط گربه‌ ها خورده شدند.. و این جنایت را نیز به بقیۀ جنایات اسرائیل در پیشگاه تاریخ افزود. صلیب سرخ بین هزار فلسطینی را در یک گور دسته جمعی دفن کرد. 

 

با وجود ارائۀ شواهد کافی از جنایت صبرا و شتیلا و مقصر شناخته شدن شارون، او هرگز مورد پیگرد قرار نگرفت، تنها شارون و تعدادی از ژنرال‌ ها، بخاطر اعتراض‌ های شدید در سراسر جهان، مجبور به استعفا شدند. ولی شارون بعد‌ها در اسرائیل به درجات بهتری دست یافت.