راهبرد دولت سیزدهم این است که برای نشان دادن کامیابیاش در هر بخشی خود را با دو سال آخر دولت دوازدهم مقایسه کند. این راهبرد که گویی پایانی ندارد بهویژه درباره میزان صادرات نفت و کسب درآمدهای حاصل از صادرات نفتخام گوش فلک را کر کرده است و مقامهای دولت سیزدهم روزی نیست که این را بهمثابه دستاورد اعلام نکنند.
براساس تازهترین خبرهای ارائهشده از سوی دولت سیزدهم، درآمد حاصل از صادرات نفتخام در سال ۱۴۰۲ برابر با ۳۶میلیارد دلار بوده است. دولت اما هرگز بهطور روشن نمیگوید محل مصرف این میزان درآمد ارزی در کجا و در چه بخشهایی بوده است. این شاید توجیه داشته باشد که تخصیصهای ارزی برای دفاع و امنیت بر زبان نیاید، اما میتوان برای دیگر بخشها از دولت خواست با شفافیت بگوید این میزان دلار را در کجا خرج کرده و دلارهای بهدست آمده را با چه قیمتهایی به کدام فعالان اقتصادی داده است.
برخی کارشناسان باور دارند باتوجه به اینکه تنها خریدار اصلی نفت ایران کشور چین است، درباره برگشت دلارها به شکلهای گوناگون باید واکاوی دقیق صورت گیرد و این حق شهروندان است که بدانند دولت با درآمد به دست آمده از ثروت ملی چه کرده است. برخی رفتارها نشان میدهد احتمال اینکه چینیها دلارهای ایران را بهصورت تهاتر با کالاهای چینی به ایران برمیگردانند بسیار قابل اعتناست. واردات فقط ۸۰۰میلیون دلار قطعات موتورسیکلت و پرشمار شدن قارچگونه فروشگاههای بزرگ موتورسیکلت و رقابتهای نفسگیر آنها برای فروش و تبلیغات سراسریشان شاید یک نمونه از این باشد که دولت سیزدهم واردکنندگان موتورسیکلت را به شرکتهای خریدار نفت ایران در چین یا بانکهای چینی نگهدار دلارهای ایران معرفی میکند و این واردکنندگان ریال مورد درخواست را در ایران به دولت میدهند. این داستان برای انواع خودروی چینی و نیز لوازم خانگی چینی نیز متصور است. اصرار بخشهایی از دولت برای ورود سازندگان مسکن چینی و دادن پروژه ورزشگاه در تهران به شرکتهای چینی نیز میتواند گواه مناسبی برای ادعای بالا باشد. دولت سیزدهم حق ندارد دلارهای بهدست آمده از فروش ثروت نفت ایران به چین را هرگونه و در هر جا که میخواهد خرج کند. این رخداد تاسفباری است که باید روشن شود و خوب است که فعالان اقتصادی و نیز نهادهای خصوصی که اطلاعاتی در اینباره دارند شهروندان را در جریان بگذارند. شهروندان حق دارند این اطلاعات را داشته باشند. منبع : ساعت 24