واتیکان پس ۱۲۰۰سال طویله اسبها شد .اولیای دین باید بترسند از کیفر ظلم و گناهانی که مرتکب می شوند.
هر بد که می کنی تو مپندار کان بدی
دوران فرو گذارد و گردون رها کند
قرض است کارهای بدت نزد روزگار
یک روز اگر ز عمر تو ماند ادا کند
آورده اند که در روز ۶ مه ۱۵۲۷ مهاجمان اسپانیایی وآلمانی باروی شهر را شکافتند وبه داخل شهر ریختند وپایتخت ۱۲۰۰ساله مسیحیت را به قربانگاه تبدیل نمودند. قتل وغارت وآتش سوزی وتجاوز به زنان ،حدی نمی شناخت ، در گزارش نگاشته بادست لرزان دربایگانی مانتوا آمده : خون خواری وسبعیت مهاجمان سنگ را به گریه می انداخت .سربازان خانه ها را یکی پس از دیگری چپاول کردند هرکه مقاومت نمود به هلاکت رساندند .زنان را درهر سن وسال مورد تجاوز قرار دادند .صدای شیون وزاری از هر جا برمی خواست .رود تیبر از اجساد مردگان آکنده بود .پاپ وکاردینالها واعضای دیوان واتیکان ومقام های غیر مذهبی چنان شتاب زده به درون قلعه سانت آنجلو تپیدند که کاردینالی پشت دروازه آهنین آن ماند و او را با سبد بالا کشیدند .برثروتمندان سربها بستند وهرکس از عهده پرداخت بر نیامد کشتند .کشیش ها وراهبان و روحانیون با بی رحمی بیشتری قربانی شدند .راهبه ها را به فاحشه خانه ها کشانیدند و یا در خیابان به سربازان فروختند .کاخها را تاراج وآتش زدند وتمامی گنجینه کلیساها وصومعه ها را به یغما بردند .سنگهای قیمتی اشیاء مقدس کلیسا ها را در آوردند وواتیکان را طویله اسب های خود ساختند. مراکز اسناد و کتاب خانه ها را سوزاندند ؛ یک ونیزی گزارش داد ” دوزخ هرگز به پای وضع کنونی رم نمی رسد”
مناسک پاپی را به سخره می گرفتند. در ردای قرمز وجامه فاخر وکلاه کاردینالی درخیابان ها رژه می رفتند وسر دسته آنها بر الاغ نقش پاپ را بازی می کرد.سربازان مست وشکم باره رم را “سلاخ خانه ای متعفن کردند”مرشد دومینیک ها وسخن گوی اصلاح طلبان درلاتران و نماینده پاپ درمذاکرات بالوتر درآلمان چنین گفت : چون ما که بنا بود نمک زمین باشیم خود گندیده ایم وبه دردی نمی خوریم جز به درد تشریفات صوری
وپاپ (به روایت گویتچار دینی )مورد تحقیر دیوانیان قرار گرفت ومرگش با جشن آتش بازی همراه بود. مردم رم که اورا مسئول تاراج شهر می دانستند جسدش را از قبر بیرون آوردند تکه تکه کردند وشمشیری درقلبش فرو بردند وبه گوشه ای انداختند. و مشابه این رفتار را “روسها” پس فروپاشی امپراتوری تزار درکشورشان تجربه کردند.تنها درسال های ۱۹۱۸تا۱۹۳۶ چهل هزار کشیش وششصد اسقف به قتل رسیدند .اوریگن یکی ازمحققان کتاب مقدس به کلوس که منتقد مسیحیت بود نوشت :مسیحیان را باید به خاطر قانون شکنی شان و رفتار ناشایسته ای که مرتکب می شوند ، مورد تمجید قرار داد ، نه ملامت ،ما برخلاف اوریگن به خاطر کشتار وضرب وشتم ورفتار خشونت آمیز وقانون شکنی از چنین خودکامه تمجید نکرده چرا که از تجاوز به حقوق انسانها سخت نگران وآن را تجاوز به حقوق خود دانسته چرا که بشریت به فرموده سعدی اعضای یک پیکر است و نمی توان انکار کرد که این رفتار زشت ماکیاولی به عمر خودکامگان خاتمه خواهد داد همانطور که دادگاه های تفتیش عقاید نتوانست سقوط آنها را تاخیر بیندازد. الملک یبقی مع الکفر ولایبغی مع الظلم
ابراهیم ملکی ۸اردیبهشت ۱۴۰۳