کاخ سفید و دفتر ریاست‌جمهوری مصر روز جمعه اعلام کردند که مصر موافقت کرده اجازه دهد سوخت و کمک‌های بشردوستانه از خاک این کشور به غزه از طریق اسرائیل منتقل شود و کانال حیاتی برای امداد‌رسانی به این منطقه ویران‌شده بازگشایی شود. بر اساس گزارش کاخ سفید، این توافق طی تماس تلفنی روز جمعه بین بایدن و عبدالفتاح السیسی (رؤسای جمهور آمریکا و مصر) حاصل شد که در آن گفته شد سوخت و کمک‌های بشردوستانه می‌تواند از طریق گذرگاه «کرم شالوم» اسرائیل وارد غزه شود. «آرون باکسرمن» در گزارش ۲۵مه در نیویورک‌تایمز نوشت، برای ماه‌ها، کرم شالوم یکی از دو گذرگاه اصلی زمینی به غزه بود که از طریق آن غذا، دارو و سوخت مورد نیاز می‌توانست وارد غزه شود. دیگری هم راه اصلی فرار ساکنان بیمار و مجروح غزه از جنگ بوده است.
قحطی در رفح

در اوایل ماه مه، پس از اینکه نیروهای اسرائیلی گذرگاه رفح را به‌عنوان بخشی از پیشروی خود به سمت این شهر تصرف کردند، گذرگاه مرزی در آنجا بسته شد. درحالی‌که اسرائیل گذرگاه‌هایی را به سمت شمال غزه باز کرده است، اما بسته شدن رفح میزان کمک‌های بین‌المللی را که می‌تواند به غزه برسد محدود می‌کند. اسرائیل و مصر یکدیگر را به خاطر بسته شدن این گذرگاه آماج سرزنش قرار دادند. به گفته ساکنان این منطقه، در هفته‌های قبل از تصرف گذرگاه رفح، گرسنگی گسترده در بخش‌هایی از غزه در بحبوحه افزایش کمک‌ها کاهش یافته بود. اما پس از این حمله، بیش از ۸۰۰هزار نفر از رفح گریختند و امدادرسانی به غزه – و از آنجا برای کسانی که به آن نیاز داشتند – دشوارتر شد.

هنگامی که گذرگاه رفح بسته شد، دولت مصر در ابتدا از ارسال کامیون‌های کمک به کرم شالوم خودداری کرد؛ چیزی که مقامات آمریکایی و اسرائیلی آن را تلاشی برای تحت فشار قرار دادن اسرائیل برای عقب‌نشینی از عملیات خود در رفح نامیدند. دفتر السیسی گفت که این تصمیم یک «اقدام موقت» است تا زمانی که «اقدام قانونی جدید برای از سرگیری عملیات در گذرگاه رفح» ایجاد شود. بایدن در سخنرانی کاخ سفید گفت که متعهد به بازگشایی گذرگاه «با ترتیبات قابل قبول برای مصر و اسرائیل» است و قصد دارد هفته آینده یک تیم ارشد را برای گفت‌وگوهای بیشتر به قاهره بفرستد.

«ویویان یی»، «بلال شبیر» و «متیو امپوکه بیگ» هم در گزارش ۲۴مه در نیویورک‌تایمز به روایت قحطی و گرسنگی در غزه پرداختند. آنها نوشتند، برای هفته‌ها رفح، یکی از معدود مکان‌هایی بود که غزه‌ای‌های ناامید توانستند کمک و غذا پیدا کنند. نانوایی‌ها نان می‌فروختند. ژنراتورها با سوخت به کار افتادند. بازارها باز بودند، اگرچه اجناس گران بودند؛ اما از زمانی که نیروهای اسرائیلی در ماه جاری تهاجم خود را به رفح آغاز کردند، رفح به محلی برای ترس و کاهش تدارکات تبدیل شد. نانوایی‌ها تعطیل شده‌اند و مراکز درمان سوء‌تغذیه هم همین‌طور. قیمت هیزمی که اکنون بسیاری از مردم برای پخت و پز استفاده می‌کنند، دوبرابر شده است. گوجه و خیار و فلفل آن‌قدر گران شده که تکه‌تکه فروخته می‌شود نه کیلویی.

خانواده‌ها این مساله را پنهان می‌کنند که چه اقلام کنسروشده‌ای دارند. آنها به کیسه‌های خالی آرد خود نگاه می‌کنند و محاسبه می‌کنند که چقدر دوام خواهند داشت. احمد ابوالکاس، ۵۱ ساله که به همراه خانواده خود در رفح پناه گرفته است، می‌گوید: «همیشه چیزی در چادر کم است. اگر نان داریم، آب نداریم. اگر هیزم داشته باشیم، سبزیجات اولیه نداریم.» ماه‌هاست که مسوولان فعال در امر کمک‌های بین‌المللی و کارشناسان بهداشت هشدار داده‌اند که قحطی برای غزه خواهد آمد، مگر اینکه اسرائیل موانعی را که مانع از ورود بیشتر کمک‌های بشردوستانه می‌شود بردارد، نبرد متوقف شود و خدمات حیاتی مانند مراقبت‌های بهداشتی و آب سالم (که باید برای جلوگیری از سوءتغذیه وجود داشته باشد) بازسازی شوند. هیچ‌یک از آن شرایط محقق نشده است.

با این حال، شرایط در برخی جاها بدتر شده است. سوخت کمی برای تامین انرژی برای عملیات کمک‌رسانی، بیمارستان‌ها یا خدمات شهری وارد می‌شود. صدها هزار نفر از رفح به ساختمان‌ها و مزارع سوخته در شمال، جایی که آب و مراقبت‌های پزشکی کمی دارند، گریخته‌اند. سطل‌ها به‌عنوان سرویس بهداشتی عمل می‌کنند. زباله‌ها روی هم انباشته می‌شوند و خانواده‌ها آنها را می‌سوزانند تا غذا بپزند. اگرچه آژانس‌های کمک‌رسان بین‌المللی نمی‌توانند به‌طور رسمی اعلام کنند که آیا غزه به «آستانه عملی» برای قحطی رسیده است یا خیر (تا زمانی که اطلاعات بیشتری جمع‌آوری شود)، اما رئیس برنامه جهانی غذای سازمان ملل می‌گوید که قحطی فرا رسیده است. حتی اگر فردا دریچه‌های سیل امدادرسانی هم باز شود، اما کارشناسان سوءتغذیه می‌گویند افراد بیشتری از گرسنگی یا بیماری‌هایی به سادگی اسهال خواهند مرد؛ زیرا بدنشان بسیار ضعیف است و مراقبت‌های پزشکی هم بسیار اندک. «جانتی سوریپتو»، رئیس و مدیر اجرایی «نجات کودکان» گفت: «ما هرگز چنین چیزی را در هیچ‌جای کره زمین ندیده‌ایم.» معمولا، گروه‌های امدادی توضیح می‌دهند که بحران‌های بشردوستانه بر بخشی از جمعیت تاثیر می‌گذارد، نه همه. «جرمی کونیندیک»، رئیس سازمان بین المللی پناهندگان گفت: «در غزه واقعا کل جمعیت است که در معرض تهدید است نه فقط یک بخش کوچک.»
خیلی خیلی دیر شده

حتی قبل از عملیات رفح، آژانس‌های امدادی گفتند که میزان کمک‌هایی که به غزه وارد می‌شود، بسیار کمتر از میزان مورد نیاز است. قبل از جنگ، روزانه حدود ۵۰۰کامیون کمک‌رسانی از کرم شالوم و رفح، دو گذرگاه اصلی، به غزه عبور می‌کردند. اما بر اساس داده‌های سازمان ملل، این رقم از ۷اکتبر حدود ۷۵درصد کاهش یافته و به حدود ۱۱۹کامیون در روز رسیده است. بسیاری از نهادها و دولت‌های کمک‌کننده، از جمله ایالات متحده، اسرائیل را به‌دلیل محدودیت شدید کمک‌ها سرزنش کرده‌اند. تاخیرهایی نیز از مصر صورت گرفته است. اسرائیل می‌گوید باید محموله‌ها را برای هر چیزی که مبارزان حماس می‌توانند از آن استفاده کنند، بررسی کند. این رژیم می‌گوید کمک‌های کافی وارد غزه می‌شود و گروه‌های کمک‌رسان را به‌دلیل عدم توزیع سریع‌تر آن بین غیرنظامیان سرزنش می‌کند؛ اتهامی که مقامات امدادی آن را رد می‌کنند و می‌گویند که نیروهای اسرائیلی انجام کار را بسیار دشوار کرده‌اند.  منبع : دنیای‌اقتصاد