۱۳۹۳/۰۷/۰۵ـ در حالی به استقبال مهر وبازگشایی مدارس می رویم که نابسامانی ها آموزش و پرورش در حوزه های مختلف، چشم انداز درخشانی را برای معلمان و دانش آموزان به تصویر نمی کشد. جدای از مشکلات ساختاری در نظام آموزشی در طی سال های پس از انقلاب، ٨ سال بی مدیریتی و بی برنامگی در عرصه آموزش در دوره احمدی نژاد، نظام آموزشی را با چالش های جدید روبرو کرده بود و اینک بعد از گذشت یک سال از حاکمیت حسن روحانی و هم فکرانش، در، همچنان بر همان پاشنه می چرخد. دولت جدید نه تنها بر مشکلات پیشین فائق نیامده است، بلکه مشکلات جدیدی را نیز بر حجم مشکلات آموزش عمومی، مشکلات معلمان، دانش آموزان و خانواده ها نیز افزوده است.
فانی در حالی به احصای مشکلات و دسته بندی آنان در آموزش وپرورش می بالد که حتی یک راهکار عینی و ملموس برای حل تضادهای پیش رو، ارائه نکرده است. مشکلات معیشتی و رفاهی معلمان از قبیل پایین بودن دستمزد، عدم برخورداری از حمایت های اجتماعی و فرهنگی همچنان پابرجاست. بیمه تکمیلی ایران به خاطر سوء مدیریت از پرداخت بدهی ها امتناع می کند، بیمه پایه و تکمیلی فعلی، ناکارآمد و غیر شفاف است و تعهداتش در خور خانواده بزرگ معلمان نیست و در حال حاضر مسأله بیمه درمانی، بیش از گذشته به یک معضل جدی تبدیل شده است، انبوه شکایات و گزارش ها در این زمینه، خود گواهی بر این اوضاع نابسامان است.
نابسامانی اقتصادی، امنیت شغلی معلمان را در سطوح مختلف دچار مشکل نموده است، این عدم امنیت در ابعاد مختلف قابل بررسی است. تعداد زیادی از معلمان رسمی به خاطرمشکلات اقتصادی، به شغل دوم روی آورده اند و برخی از آنان معلمی را فقط به خاطر برخورداری از حقوق بازنشستگی ادامه می دهند. وضعیت معلمان شاغل به صورت غیررسمی در بخش دولتی و خصوصی وحشتناک است ،حتی تعدادی از آنان با حداقل حقوق ٢ سال پیش، مشغول به کار هستند. مدیران مدارس خصوصی در حالی که از دادن حقوق قانونی طفره می روند، هر لحظه می توانند این معلمان غیر رسمی را اخراج نمایند. در بسیاری از این مدارس، یا خبری از بیمۀ تأمین اجتماعی نیست، و یا حق بیمه را به صورت کامل از معلم دریافت می کنند.
مربیان پیش دبستانی از حداقل امنیت شغلی برخوردار نیستند، دولت و مجلس با مسأله استخدام آنان برخورد سیاسی می کند، جدای از آن دستمزد آنان با ساعات کار متناسب نیست، از مزایای حداقلی مانند بیمۀ تامین اجتماعی برخوردار نیستند و بخاطر خودسری مدیران مراکز پیش دبستانی و عدم نظارت دولتی بدون قرارداد مجبور به کار هستند. در طی روزهای اخیر نیز شاهد اعتراضات این دسته از همکاران خود بودیم که دولت از طریق حراست، احضار و تهدید پاسخ آنان را داد.
اما مشکلات نظام آموزشی تنها محدود به معضلات رفاهی و معیشتی معلمان نیست، بلکه قسمت اعظمی از مشکلات مربوط به وضعیت نیروی انسانی و عدم مدیریت آن است. ما در حالی در برخی مناطق و نقاط کشور با کمبود نیروهای متخصص و کیفی روبرو هستیم، که در برخی از ادارات معلمان مجرب به خاطر مازاد نیرو مجبور به کار در بخش غیرمرتبط هستند. نسبت نیروهای ستادی و ناکارآمد در وزارتخانه و نیروهای آموزشی غیرعلمی، ناهماهنگ و هزینه بر است. برای نمونه امسال در استان خوزستان نیروهای خدمتگزار (بخش خدمات) مدارس را به عنوان معلم پایۀ اول ابتدایی به کار گرفته اند. در یک چنین شرایطی با توجه به آمار غیرواقعی، وزیر از تعدیل نیرو سخن می گوید، در حالی که ما نیازمند به استفاده از نیروهای جدید و حرفه ای برای بخش های مختلف آموزشی هستیم. به عنوان مثال، ما با استانداردهای جهانی در بخش مشاوره در مدارس و هدایت تحصیلی دانش آموزان فاصله نجومی داریم. در استان تهران بسیاری از کلاس ها بالای حد استاندارد، با جمعیتی بیش از ٣٣ نفر تشکیل می شود که این مسأله در مناطق حاشیه ای، بسیار مشهودتر است.
در کنار مشکلات فوق، مسأله خصوصی سازی آموزش به عنوان یک چالش اساسی دیگر در طی یک سال گذشته، آیندۀ آموزش عمومی و رایگان را به مخاطره انداخته است. عزم مصمم دولت برای خصوصی سازی در یک سال گذشته، از حوزۀ آموزش و پرورش شروع شده است. خرید خدمات آموزشی از طریق خرید ۵۰۰ هزار صندلی خالی مدارس خصوصی، دادن بسته های حمایتی و تشویقی به سرمایه گذاران در بخش آموزش، فروش مدارس با موقعیت تجاری در تهران، دریافت پول تحت عنوان کمک به مدرسه به اشکال مختلف، گسترش مدارس هیأت امنایی تحت لوای مشارکت مردمی با هدف تمایزگذاری بین مدارس عادی با هدف زمینه سازی برای گرفتن شهریه، گمانه زنی برای ورود صاحبان صنایع به حوزه آموزش در مدارس فنی و کار و دانش و …، نمونه هایی از برنامۀ دولت برای حذف آموزش عمومی است.
در سایۀ غلبه نگاه سود محور دولت به مسأله آموزش، آموزش کیفی دچار بحران اساسی شده است. مفاهیم اساسی انسانی در آموزش و پرورش ما جایی ندارد، مدرسه محلی برای تمرین همیاری، مشارکت، رشد خالقیت و دموکراسی نیست. از محتوای کتاب ها تا شیوۀ تدریس معلمان و فضای آموزشی و شیوه مدیریت در مدارس، هیچ کدام در پی آموزش کیفی به دانش آموزان نیست. دستورالعمل های بوروکراتیک، عدم اختصاص بودجه در حوزه پژوهش، ارزشیابی کّمی و بی محتوای معلمان و دانش آموزان، تدوین محتوای آموزشی بدون توجه به نیاز دانش آموزان و نظرات معلمان، به گفتمانی در آموزش عمومی منجر شده است که آن را از محتوای کیفی و انسانی خارج کرده است و تکنیکی و کالایی شدن آموزش یکی از وجوه آن است.
در سایۀ سیاست های فوق و علی رغم ادعای مسئولان، در سال گذشته شاهد افزایش ترک تحصیل دانش آموزان بودیم. هرچند دولت از ارائۀ آمار دقیق چون دولت های پیشین امتناع می کند، اما تجربه کاری ما در کالاس هایمان مؤید این امر است. بالا رفتن هزینه های زندگی و آموزش، خانواده های کم درآمد و فرزندانشان را به مرحلۀ ترک تحصیل کشانده است .نکتۀ دیگر این جاست که بعد از ثبت ترک تحصیل به عنوان وضعیت دانش آموز، مشاوران مدارس و ادارات اصلاً برای چرایی مسأله، پیگیری به عمل نمی آورند و وضعیت دانش آموز را تعقیب نمی کنند. در کنار دانش آموزان ترک تحصیلی، امروز مسأله کودکان بازمانده از تحصیل نیز یک معضل جدی است. این کودکان اغلب به خاطر فقر اقتصادی و فرهنگی خانواده، قادر به رفتن در مدرسه نیستند و اکثریت آنها ارتش کودکان کار را تشکیل می دهند. در برخی موارد نیز به خاطر مشکلات ثبت احوالی مانند فقدان شناسنامه یا مغایرت ثبتی، از تحصیل محروم می شوند. وجود ٣٠٠ کودک فاقد شناسنامه محروم از تحصیل در شهرستان نیمروز استان سیستان و بلوچستان، فاجعه ای در خور توجه است. بخش دیگری از این کودکان متعلق به خانواده های مهاجر به خصوص کودکان افغان هستند که دولت با آنها سلیقه ای و سیاسی برخورد می کند. به عنوان نمونه با شروع ثبت نام سال جدید مقرر شد که از آنان شهریه ای اخذ نشود، اما در آستانۀ شروع سال تحصیلی، خبر از صدور بخشنامه ای برای اخذ شهریه ۱۵۰ هزار تومانی از آنان به گوش می سد.
مشکلات فوق در عرصۀ آموزش عمومی کشوری که حاکمانش حق تشکّل یابی و مشارکت اصناف در سرنوشت خود را محدود به مجوز و سلایق سیاسی جناح ها کرده اند، امری بدیهی است. بررسی ها نشان می دهد که در کشورهایی که به لحاظ توسعه و شاخص آموزشی، در رتبه بالاتری قرار دارند، اتحادیه های صنفی و آموزشی نیز قدرتمند و مؤثرهستند. متاسفانه مسأله تشکّل یابی معلمان با مشکلات عدیده ای روبرو است و دولت کوچکترین حقی برای تشکّل یابی مستقل معلمان و سایر اصناف قائل نیست. به عنوان نمونه تشکیلات کارگری مستقل در طی سال های اخیر به صورت قهرآمیز حذف و سرکوب شده اند، برخی فعالان صنفی معلمان با زندان های طولانی مدت، تبعید، توبیخ شده اند و اعتراضات پرستاران در نطفه خفه شده است.
دولت روحانی در بدو کار خود، با طرح حمایت از فعالیت تشکل های مجوزدار، زمینۀ برخورد جناحی و باندی با مسأله تشکل های صنفی معلمان را گشود. اما خارج از دولت نیز برخی از سازمان ها و انجمن هایی که نام معلم را با خود یدک می کشند، منافع جناحی و سیاسی خود را بر مسائل صنفی و اساسی معلمان ترجیح می دهند. نگاهی به اخبار و جهت گیری ها این گروه ها در سایت هایشان، نشان از جهت گیری آنان برای کسب قدرت سیاسی دارد. و اگر نگاه به پایین و معلمان دارند، با هدف بهره برداری از موقعیت معلمان برای لابی در هرم قدرت است. حتی برخی از آنان به پیاده نظام دولت تبدیل شده اند ،حجم پیام تبریک و تسلیت آنان به مقامات وزارتی، خود گواه جهت گیری این گروه هاست.در سایۀ وجود چنین جریاناتی ما نمی توانیم از وجود تشکل مستقل صنفی در ایران سخنی به میان آوریم.
ما به عنوان جمعی از معلمان ایران نسبت به آیندۀ آموزش عمومی نگران هستیم و اعتقاد داریم بایستی با توجه به مشکلات پیش رو و مستقل از حاکمیت، خواسته هایمان را بیان نماییم و برای تحقق آنها تلاش کنیم. و نسبت به تحقق موارد زیر به تمام معلمان، دانش آموزان و خانواده ها فراخوان می دهیم:
١. با توجه به اعلام منابع رسمی دولت که خط فقر در ایران یک میلیون و ٨٠٠ هزار تومان است،حداقل دستمزد هرمعلم (رسمی، غیررسمی) بایستی بالای خط فقر باشد.
٢. تسریع و تسهیل در پرداخت هزینه های درمانی، سازماندهی منظم و مدرن و غیر متزلزل اوضاع بیمه از اولویت هاست و دولت باید نسبت به رفع معضلات و تأمین خدمات اجتماعی و بیمۀ درمانی پایه و تکمیلی، اقدام فوری نماید.
٣. خصوصی سازی آموزش عمومی و رایگان تحت هر عنوان و هر شرایط نقض حقوق اساسی انسانی است و باید متوقف شود.
۴. تحصیل حق ابتدایی هر کودک (ایرانی، مهاجر) است و بایستی تمام افراد جامعه تحت پوشش خدمات تحصیل رایگان باشند.
۵. آموزش و پرورش نیاز به تعدیل نیرو ندارد، نیاز به سازماندهی و مدیریت صحیح منابع انسانی دارد.
۶. اعتراض، تحصن و پیگیری مطالبات حق تمام معلمان است. ما از اعتراضات روزهای اخیر مربیان پیش دبستانی حمایت می کنیم و دولت بایستی از تهدید و ارعاب آنان دست
بردارد و نسبت به استخدام و احقاق حقوق آنان اقدام فوری به عمل آورد.
٧. تبعیض در نظام آموزشی به هر شکل در حق دانش آموزان و معلمان ممنوع است. از جمله: تبعیض جنسیتی، فرهنگی، دینی، قومیتی و زبانی باید کاملاً حذف گردد.
٨. معلمان معترض به سیاست های آموزشی، بایستی از آزادی و امنیت کامل برای بیان نظرات خود برخوردار باشند و معلمانی که به خاطر بیان عقیده در زندان هستند، در
اسرع وقت آزاد گردند.
٩. تشکل یابی حق معلمان است و این حق نمی تواند از سوی دولت ها به هرشکل و بهانه ای سلب گردد.
١٠. ما به تمام معلمان برای اتحاد و تشکل یابی مستقل فراخوان می دهیم و معتقدیم حل مشکلات آموزش در ایران در گرو اتحاد، همدلی و مشارکت تمام معلمان است و هرجا ضرورت ایجاد کند، بایستی با تمام زحمتکشان، پرستارن و کارگران برای تحقق حقوق اساسی و اولیۀ خود متحد شویم.
به امید جهانی بهتر
همراه با صلح
آزادی و برابری
همکار عزیز، هموطن گرامی،
این بیانیه توسط جمعی از معلمان ایران تهیه شده و تاکنون بیش از ١٠٠ نفر از معلمان بیانیه را امضا نموده اند، که شامل معلمان رسمی و غیررسمی شاغل در بخش دولتی و
خصوصی، همچنین تعدادی از معلمان بازنشسته و اخراجی یا ممنوع التدریس می باشند. همچنین تا بحال بیش از ۱۵۰ نفر از فعالان سیاسی، صنفی، کارگری، محیط زیست، زنان، کودکان، هنرمندان، دانشجویی، اساتید و شهروندان عادی از حوزه های مختلف، با امضای بیانیه به یاری معلمان آمده اند.
شما نیز اگر تمایل دارید از مطالبات امضاء کنندگان و آموزش عمومی کیفی، برابر و رایگان حمایت نمایید، به آدرس زیر مراجعه نموده و با امضای بیانیه در این گام سهیم باشید.
KOD4xX_IWTqM-An3aY/viewform
با سپاس
اسامی امضاء کننندگان بیانیۀ جمعی از معلمان ایران:
اسامی معلمانی که از بیانیه حمایت نموده اند: | |
نام و نام خانوادگی | حوزه، فعالیت |
سارا هلاله کیوان نقاش پور حمید جعفری حسین رمضانی سراجاری آرام محمدی مهدی فرجی هرمزی مرتضی تهامی پور منیژه رحمانخواه محمد حبیبی فایزه الماسی فاطمه انصاری علی احمدی زهرا محمدی نژاد راضیه بهبهانی خدیجه پاک ضمیر خالد رحمانی حجت الله فضل اللهی حسن ملوندی جعفر ابراهیمی علی رضا روشن ضمیر هوشمند ساعدپناه وطن دوست فاطمه ایرانی عباس معارفی محسن راجی علی فرخی جمال بیت سیاح بهمن طبیب نژاد احمد احمدی ریحانه مباشرزاده یوسف دهقانی گماری نادر شوشتری حسن بصیری ئاسو رستمى محسن زمانی محسن ثقفی جمیله آذرگشت آتوسا بهادری مونا بیات صدیقه پاک ضمیر محمدرضا نیک نژاد رضا امیری رسمی -تهران مهدی امیوی وحید میرشکار هادی یوسف زاده یاسر ریگی مهدی یعقوبی مهدی صمدیان محمد علی جباری محمد حسینی فولادی فاروق قادری آذر علی پور احمد علی اصغر زارع علی احمدی عبدالجلیل خطیبی شهین محمدی شهرام حیدری سید محمد هاشمی زاده سیامک قدیری سعید شکفته دل زهره ساداتی زهرا ساداتی رضا صالحی نیا خدیجه پاک ضمیر حسین حیاتی حامد رحمانی جواد فرهادی جواد احمدی جعفر علی محمدی ایمان گورویی ایمان فرزان نسب اسماعیل شریفی احسان صفایی فایز کورده اسما خطیب وحید فیضى پور سید نظام الدین دلفانی غلامرضا متولی مهدی فرجی غلامرضا اکبرزاده علی اکبر سجادی حیدر صفریان مهدی رضایی شیرزاد اکبری اردشیر آژنگ عزیز علی کریمی پژمان حاتمی بروجنی سید جعفر حسینی تشنیزی شیوا عاملی راد جواد گرگین پور مهدی بهلولی محمود مژدهی پارسا فرهمند معصومه دهقان مرضیه باهری فاطمه اسفندی احمد ایران نژاد سید هاشم خواستار همایون گشتاسب صدیقه مالکی فرد یداله بهارستانی ایراندخت کشاورز استخدام اسماعیل رویین هادی یوسف نژاد رضا نجفی اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران | نیروی آزاد نیروى آزاد مدارس غیر انتفاعى معلم غیررسمی معلم رسمی دبیر فیزیک شهر قدس معلم رسمی ،آموزش ابتدایی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی معلم رسمی آموزش وپرورش معلم در بخش خصوصی ٢٠ سال سابقه معلم پیمانی معلم بازنشسته معلم بازنشسته معلم معلم معلم معلم معلم مربی پیش دبستانی مدیر مدیر مدرس زبان انگلیسی- فازهای پالایشگاهی جنوبی عسلویه مدرس غیر رسمى، فعال کارگرى و آزادى هاى مدنى مدرس خصوصی در منازل فعال کارگری، معلم هنر غیررسمی غیر رسمی-زنان غیر رسمی غیر رسمی رسمی، کنشگر صنفی و رسانه ای رسمی –آموزشی رسمی -تهران رسمی- هنرآموز رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمى رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمی رسمى رسمی رسمی دبیر فنی برق (رسمی) دبیر رسمی فنی و حرفه ای دبیر رسمی آموزش و پرورش دبیر رسمی دبیر دبیرستان و کنشگر صنفی فرهنگی دبیر پیمانی دبیر پیمانی دبیر بازنشسته دبیر اخراجی پیمانی پیمانی بازنشسته صنفی سیاسی مدنی فرهنگی بازنشسته آموزش و پرورش بازنشسته فعال صنفی استان گیلان-رشت با ٢٨ سال سابقه اکنون ممنوع التدریس آموزگار بازنشسته پیمانی آموزگار آموزشی آزمایشی تشکل صنفی |
اسامی هموطنانی که از بیانیه معلمان حمایت کرده اند: | |
نام و نام خانوادگی | حوزه، فعالیت |
شیما قوشه مسعود حسینی سارا امینی حسن مرتضوی قزل ارسلان سقاییان مهدی دولت دوست زهرا صیادی همایون نادری فر جواد رنجبر نوری علیرضا اخوان بارانه مقدم مهدی توپچی شهریار قاسمی سیروان قادری احسان ریاحی محمود صالحی زهره صیادی عابد توانچه سیما ریاحی کاوه مظاهری دمحمرضا فرهادپور کاوه بنائی هومن باقری نوید محبی سارا قلی زاده انسیه سلمانی آتنا دائمی فرید فرهان سعید منصوری هژیر پالسچی حمید نوذری پروین اردلان وحیده مولوی نیکزاد زنگنه فروغ سمیع نیا غزال شولى زاده طلعت تقی نیا سیما ریاحی سهند سعادتمندى روژین محمدی پرستو الهیاری اکرم خیرخواه آزاده مولوی مقدم محمد پورعبدالله رحیم حسنی تبار سمانه عابدینی ستاره هاشمی دلارام علی سمیه رشیدی مسعود ابراهیم نیا کاوه مظفری جلوه جواهری شیال فرهنگ بشیر احسانی نفیسه دمحمپور محمد غزنویان علی محمدی زرتشت احمدی مهین شکرالله پور مهرگان ملکی اکرم احقاقی هدا امینیان مریم افشارى فروغ عزیزی فرشته امیدی فاطمه کریمی سعیده اسدی پور روژین محمدى ثمین چراغی آلما بهمن پور شیوا گنجی نسیم سلطان بیگی مریم رحمانی بهناز مهرانی حمید خلیلی میر سعیدی الهام محمدنژاد مهدى زمانى لیلا اسدی علی میرزایی نادره نگاری محسن صادقی علی عبدی سعید شهرکی محمدی آزاده سبزواری ابراهیم برفراز پریسا کاکائی کاوه کرمانشاهی سولماز احمری پرستو فاطمی بهروز جاوید تهرانی نیره توحیدی زینب کشاورز گلی ابراهیمی هدا بشارت نگارالنا کازامیا نازى قدیمى معصومه قربانی مصطفى موسوى مریم واحدی محمد رضا علیزاده لعیا تقی پور گوهر شمیرانی گلشید کریمیان کیان غالمی فهی بادی فرناز کمالی فرشته طوسی فرزانه خادمى فاطمه لیلازی علیرضا اسکندریون علی کلائی علی کاغذچی علی رضا جباری عرفانه بهجت صادق ارجمند شیرین موذن شهرام حاجى حسینى شقایق اواره سیداحمد موسوى سعید آرامی سارا دهقانیان زهره ایرانی رضا رنجبر نوری رحیم رحمانی راحله ضیا حمید ضیا جلیل شربیانی ثمره شاه صفی پیام شکیبا پویان مکاری پریسا ایرانمهر پروانه زارع پرهام میثاقیان اویس اخوان اندیشه جعفری الهه امانی الهام گرمی آرمان زندی آذر معتضدی هدی احمدی الهه افرا بهاره هراتی اعظم رزاقی اسماعیل محمدی مسعود حیدریان صالح مرادی لیلا تقی پور مرتضی اسدی فریبرز رئیس دانا علی نیکویی کاظم علمداری | وکیل دادگستری- عضو کانون شهروندی زنان هنرمند- حامی معلمان محیط زیست و کودکان مترجم لیسانس حقوق کودکان کودکان کنشگر سیاسی کارمند رسمی کارمند بخش خصوصی – حامی کارگری و نان کارگری کارگری کارگری کارگری کارگر بازنشسته کارگر کارگر فعال زنان فیلمساز فعال مدنی فعال مدنی کارگری فعال مدنی فعال مدنی فعال کودک فعال کودکان کار و خیابان و زنان فعال کارگری فعال کارگری فعال کارگری فعال سیاسی فعال سیاسی فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال زنان فعال دانشجویی فعال دانشجویی فعال حوزه زنان فعال حوزه زنان فعال حوزه زنان فعال حقوق زنان فعال حقوق زنان فعال حقوق زنان فعال حقوق زنان فعال حقوق بشر در سازمان امنستی انترناشیونال فعال اجتماعی فعال حقوق زنان و کودکان فرزند یک معلم شهروند سیاسی و فرهنگی زنان، حقوق بشری زنان زنان زنان زنان زنان زنان زنان زنان زنان زنان زنان روزنامه نگار و فعال حقوق زنان روزنامه نگار روزنامه نگار روانشناس و فعال حوزه زنان دانشجویی دانشجویی دانشجویی دانشجویى دانشجو و فعال زنان دانشجو و حامی معلمان دانشجو دانشجو دانشجو دانشجو دانشجو دانشجو حوزه زنان و کودکان حقوق بشر حقوق بشر حقوق بشر حقوق بشر حامی معلمان، استاد دانشکاه، فعال حقوق زنان و دانشجویان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان حامی معلمان خانه دار پژوهشگر حوزه فرهنگ پژوهشگر حوزه اقتصاد اینفو اکتیویست استاد دانشگاه، فعال حقوق مدنی |
۱۳۹۳/۰۷/۰۵ـ در حالی به استقبال مهر وبازگشایی مدارس می رویم که نابسامانی ها آموزش و پرورش در حوزه های مختلف، چشم انداز درخشانی را برای معلمان و دانش آموزان به تصویر نمی کشد. جدای از مشکلات ساختاری در نظام آموزشی در طی سال های پس از انقلاب، ٨ سال بی مدیریتی و بی برنامگی در عرصه آموزش در دوره احمدی نژاد، نظام آموزشی را با چالش های جدید روبرو کرده بود و اینک بعد از گذشت یک سال از حاکمیت حسن روحانی و هم فکرانش، در، همچنان بر همان پاشنه می چرخد. دولت جدید نه تنها بر مشکلات پیشین فائق نیامده است، بلکه مشکلات جدیدی را نیز بر حجم مشکلات آموزش عمومی، مشکلات معلمان، دانش آموزان و خانواده ها نیز افزوده است.