انقلاب اسلامی در هجرت: بنا بر آمار منتشر شده توسط مرکز آمار ایران، در فاصله سالهای ۵۷تا اواخر ۵۹( بهار انقلاب) با وجود بروز جنگ و تحریم های ناشی از بحران اشغال سفارت آمریکا، درآمد خانوارهای شهری و روستایی در ایران از هزینه ها پیشی گرفت. با کودتای ملاتاریا در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ علیه جمهوریت نظام و استقرار ولایت فقیه این روند متوقف شد.
وضعیت نابسامان و بحرانی ایران؛ رشد عناصر فاسد، غارت ثروت های ملی، فساد و خیانت و جنایت و از دیگر سو، فقر و نا هنجاریهای اجتماعی و… در استبداد ولایت مطلقه فقیه که خود، ام الفساد و ناقض حقوق مردم است ممکن شده است. در این سامانه که رهبر، فصل الخطاب و از اختیاراتی برخوردار است که خداوند برای پیامبران نیز قائل نشده است هیچ اصلاحی امکان پذیر نیست. با تغییر محور حاکمیت از ولایت مطلقه به ولایت جمهور مردم و صاحب اختیار شدن مردم است که کشور و مردم در استقلال و آزادی بزرگی و زیست کرامتمند می یابند. تنها مرجع تغییر، مردم ایران با توسل به جنبش عمومی و مبارزات مدنی خشونت پرهیز می باشند. شرکت نکردن در ” نمایش انتخاب بین بد و بدتر” از مهمترین حرکتهای مدنی هر فرد است.
به گزارش عصر ایران؛ با پولی که از جیب ملت ایران صرف دور زدن تحریمها شد و در واقع هدر رفت، می شد بیش از ۳ ایستگاه بین المللی فضایی ساخت یا نزدیک ۶ سال تمام خرج کل کشور مالزی را داد یا ۶۲ ابر پروژه در حد تونل مانش اجرا کرد یا ۳۳۳ برج مانند بلندترین برج دنیا ساخت و یا ۴۱۶ استادیوم در حد و قواره ومبلی احداث کرد. حال بماند که چقدر می شد جنگل کاری کرد و تجهیزات مدیریت منابع آب خرید یا ساخت و ایران را از ابربحران بی‌آبی رهانید و هزاران مورد دیگر! حالا چرا وقتی صحبت از برجام و لغو تحریمها و عادی شدن شرایط اقتصادی ایران می شود بعضی‌ها کهیر می زنند؟ علتش در همین عدد عجیب و غریب است.
عصر ایران؛ جعفر محمدی – وقتی مسعود پزشکیان در مناظره اول به تحریمها و عوامل داخلی و خارجی آن تاخت و گفت که تحریم جنگی است که کشته‌های آن فقرا هستند، چند نفر از کاندیداهای اصولگرا در برابر او موضع گرفتند که مشکل اقتصاد ایران تحریم نیست!
قبل تر هم یکی از آنها با افتخار گفته بود که راه دور زدن تحریمها و فروش نفت را ، او به دولت یاد داده است!
البته که تحریم ها، برای برخی نه تنها مشکل نیست که دریچه‌ای به سوی ثروتی است که خود و نیاکان و نوادگانشان در خواب هم نمی دیدند!
بیایید کلی گویی نکنیم و عدد و رقم دهیم. برآوردها حاکی از آن است که در دولت‌های سه رئیس جمهور -احمدی نژاد، روحانی و رئیسی- حدود ۵۰۰ میلیارد دلار از منابع مالی مردم ایران صرف پدیده “دور زدن تحریم ها” شده است یعنی به پول امروز ۳۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ تومان (یک ۳ و ۱۶ صفر جلوی آن!!)
این عدد عجیب و غریب که از جیب مردم ایران رفته و از نظر برخی کاندیداها، مشکل خاصی نیست بدان معناست که در طول این چند سال، از هر خانواده ایرانی، برای دور زدن تحریمها ۱۲۰۰،۰۰۰،۰۰۰ پول گرفته اند. بله! درست خوانده اید: “یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان!”
با این پول می شد یک بار برای همیشه بسیاری از مشکلات کلان کشور را به طور کامل حل کرد ؛ مثلاً:
می شد برای همه ۵ میلیون خانواده ایرانی فاقد مسکن خانه ساخت به طوری که حتی یک نفر هم در سراسر ایران مستاجر نباشد.
می شد همه مدارس کشور را در حد و اندازه مدارس اسکاندیناوی نوسازی کرد.
می شد همه کارخانه‌های راکد را فعال کرد و تولید و اشتغال و صادرات را رونق داد.
می شد همه ۴ میلیون خانوار تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد را با ارقام میلیارد تومانی، برای همیشه از فقر رهاند.
می شد داروهای تمام بیماران مبتلا به سرطان و بیماری‌های صعب العلاج را از بهترین داروسازان جهان تهیه کرد و به طور کاملاً رایگان در اختیارشان قرار داد.
می شد همه خودروهای غیراستاندارد کشور را با خودروهای روز جهان جایگزین کرد.
می شد همه نقاط خطرخیز جاده‌های ایران را اصلاح کرد و جان‌های زیادی را نجات داد.
می شد همه هواپیماهای قدیمی را کنار گذاشت و ناوگان هوایی ایران را کاملاً نوسازی کرد.
و خودتان فکر کنید که دیگر چه کارهایی می شد با این پول بزرگ انجام داد!
۵۰۰ میلیارد دلار، در اقتصاد جهانی هم رقمی افسانه‌ای است.
برای تبیین بزرگی این عدد کافی است بدانید گران‌ترین سازه‌ای که بشر ساخته، ایستگاه فضایی بین المللی است که ۱۶۰ میلیارد دلار برای ساخت و نگهداری آن در دو دهه هزینه شده است و آنقدر این عدد بزرگ است که ۱۵ کشور ثروتمند جهان طی سال‌ها آن را تامین کرده اند.
کل بودجه سالیانه مالزی با آن همه رونق اقتصادی ۸۵ میلیارد دلار است؛ تونل مانش بزرگترین پروژه عمرانی تاریخ اروپا که دو کشور فرانسه و بریتانیا را از زیر دریا به هم وصل می کند و اتومبیل و کامیون و قطار در آن تردد می کنند، ۸ میلیارد دلار هزینه داشته است و برج خلیفه که به عنوان بلندترین برج کره زمین، نماد امارات متحده عربی است، با ۱.۵ میلیارد دلار و استادیوم عظیم ومبلی انگلیس هم با هزینه ۱.۲ میلیارد دلار ساخته شده است.
با پول دور زدن تحریمها چه کارهایی می شد انجام داد
با این اوصاف، با پولی که از جیب ملت ایران صرف دور زدن تحریمها شد و در واقع هدر رفت، می شد بیش از ۳ ایستگاه بین المللی فضایی ساخت یا نزدیک ۶ سال تمام خرج کل کشور مالزی را داد یا ۶۲ ابر پروژه در حد تونل مانش اجرا کرد یا ۳۳۳ برج مانند بلندترین برج دنیا ساخت و یا ۴۱۶ استادیوم در حد و قواره ومبلی احداث کرد. حال بماند که چقدر می شد جنگل کاری کرد و تجهیزات مدیریت منابع آب خرید یا ساخت و ایران را از ابربحران بی‌آبی رهانید و هزاران مورد دیگر!
حالا چرا وقتی صحبت از برجام و لغو تحریمها و عادی شدن شرایط اقتصادی ایران می شود بعضی‌ها کهیر می زنند؟ علتش در همین عدد عجیب و غریب است.
این ۵۰۰ میلیارد دلار یا ۳۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ تومان که دود نشده و به هوا نرفته است بلکه به بهانه دور زدن تحریم ها، بین دور زنندگان داخلی تحریمها و شرکای خارجی‌شان که عمدتاً چینی‌ها هستند، تقسیم شده است (حالا متوجه شدید چرا چین که ظاهراً دوست ایران است، به همه قطعنامه‌های تحریم ایران رای داده است؟).
معلوم است کسی نه به “وطن دوستی” آراسته است و نه به “تقوا” و تا دیروز حتی یک میلیارد تومان پول را یک جا ندیده بود، وقتی ناگهان کنار سفره بی‌انتهای تحریمها می نشیند، چنان ذوق زده می شود که تحریمها را نه مایه نکبت که باعث ثروت می داند و برای ماندن تحریم ها، از هیچ کار کثیفی دریغ هم نمی کند چرا که به قول امام علی علیه السلام، “حب الدنیا یعمی و یصم” (حب دنیا انسان را کور و کر می کند).
معلوم است که چنین افرادی، کسانی را که به دنبال مذاکره و رفع تحریم و عادی سازی روابط با دنیا هستند متهم می کنند که این‌ها دارند کشور را تقدیم آمریکا می کنند و غربگرا و منفعل و ترسو هستند و هزار انگ دیگر!
حساب کاسبان خون آشام تحریم که مشخص است ولی دل هر ایرانی ایران دوستی از این کباب می شود که عده ای، بی‌آن که خود بدانند، فریب شعارهای ارزشگرایانه آنها را می خورند و بازیگر بی‌جیره و مواجب آنها می شوند و این در حالی است که خودشان هم قربانی تحریم اند و در یک دهه اخیر، خانواده‌شان یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به همین کاسبان تحریم و رفقا و شرکای خارجی‌شان داده اند.
پزشکیان درست می گفت که “کشتگان جنگ تحریم فقرا هستند” و درست تر این بود که بیفزاید: “برندگان جنگ تحریم نیز همین ظاهرالصلاح هایی هستند که دکان سه بر در خیابان تحریم دارند” و به عنوان یک پزشک اضافه می کرد: “اگر هم روزی خود یا خانواده همینان به دارویی نیاز داشته باشند، از خود نیوریورک و لندن هم که شده، جنس‌شان می رسد و رفع کسالت که شد، مردم را به پایداری فرامی خوانند!”