در روزی که حواس همه شهروندان ایرانی و به ویژه نیروهای سیاسی و نیز رسانه‌های کشور درگیر فرآیند انتخابات چهاردهم است و در وضعیتی که دولت سیزدهم آخرین روزهای فعالیت قانونی خود را سپری می‌کند ناگهان سروکله آقای الکسی میلر، مدیرعامل گازپروم در تهران پیدا می‌شود تا قرارداد راهبردی گاز با ایران ببندد.
ساعاتی بعد وزیرنفت ایران اعلام می‌کند با امضای قرارداد راهبردی موضوع انتقال گاز روسیه به ایران امروز به ثمر نشست و با خرسندی می‌گوید بی‌شک این مساله درباره موازنه انرژی در منطقه تحولات موثری را رقم خواهد زد. جدای از اینکه چرا این قرارداد در بدترین وضعیت و در شلوغی تراکم سیاست در ایران اینگونه شتابان بسته می‌شود و چرا منتظر نمی‌مانند دولت چهاردهم بر سر کار آید تا در روزهایی آرام و بدون شتاب قرارداد بسته شود چند نکته بهت‌آور نیز در این داستان خود‌نمایی می‌کند؛ نکته نخست این است که قرار است گاز روسیه از مسیر ایران به کدام کشور فروخته شود؟ اگر قرار است این گاز به کشورهای همسایه فروخته شود باید دید الان وضعیت چگونه است؟ در حال حاضر تنها دو کشور همسایه از ایران به میزان نه چندان زیاد گاز وارد می‌کنند: ترکیه و عراق. آیا قرار است گاز ورودی به ایران از روسیه جانشین گاز صادراتی ایران به این دو کشور شود؟
آیا قرار است گاز ایران به پاکستان و پس از آن به هند برود؟ با توجه به اینکه20سال است ایران منتظر خرید گاز ایران از سوی دو کشور یادشده است و اتفاقی نیفتاده، آیا می‌توان گاز روسیه را به این کشورها فروخت؟ نکته دیگر این است در صورتی که قرار بر این است که ایران گاز روسیه را به کشورهای دیگر بفروشد ذخایر گاز ایران چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟ آیا قرار است گاز ایران زنده به گور شود؟ چرا ایران باید منابع گازی خود را استخراج نکند و صادرات داشته باشد؟ آیا فروش گاز روسیه به معنای قطع امید کردن از تولید گاز با اندازه‌های بالا برای صادرات است؟ قرارداد راهبردی واردات گاز روسیه به ایران عجیب‌ترین قرارداد گازی است که کمتر نمونه‌ای از آن در دنیا پیدا می‌شود که یک کشور دارای ذخایر گازی بزرگ به جای رقابت با کشور اول تولید و صادرات خود را تابعی از کشور رقیب کند. در حالی که کشور قطر قرارداد 25ساله با چین منعقد می‌کند تا گاز موردنیاز این کشور نیازمند به گاز را تامین کند، ایران که بیشتر از قطر گاز دارد و سابقه صادرات گاز به همین کشور روسیه را دارد باید گاز کشور رقیب را به لوله‌های گازی خود بیاورد و حتی در آینده خود را وابسته به گاز این کشور کند. نکته بسیار با اهمیت دیگر این است که باید قرارداد گاز با روسیه که اینقدر خوشحال‌کننده است با همه جزئیات در اختیار افکار عمومی قرار گیرد تا کارشناسان بتوانند داوری کنند.
منبع: ساعت 24