ایرانیان باورمند یا دنبالهرو، سالهای درازی مرگ بر شوروی را همراه با مرگ بر آمریکا از مدرسه تا نماز جمعهها و در هر گردهمایی سیاسی-اجتماعی به مثابه استقلالخواهی فریاد میزدند، اما با سپری شدن جنگ و نابودی شوروی سابق و سر برآوردن چین کمونیست همانند یک قدرت جهانی اجرای راهبرد نه شرقی رنگ باخت. در برابر اما آمریکاستیزی به مثابه راهبردی ابدی در دستور کار قرار گرفت و راه کمرنگ شدن استقلال ایران به مرور پررنگ شده است. دو کشور چین و روسیه با نظامهای سیاسی دیکتاتوری از تمایل و ناتوانی نسبی ایران در میدان نظامی و اقتصادی در برابر غرب که همراه با اعمال رژیم تحریمهای غربی بود با نزدیک شدن به نظام جمهوری اسلامی استقلالخواهی را در میان رهبری سیاسی دولتها مهار کردند.
بیشترین میزان وابستگی ایران که به معنای کاهش درجه استقلالخواهی است درجه بالای وابستگی صادرات نفت به انحصار خرید چین است، به طوری که یک سایت حکومتی خبر داده: «طبق گزارش واشنگتنپست چین با خرید ۹۱ درصد از نفت صادراتی ایران، تنها کشوری است که بعد از اعمال تحریم آمریکا، خرید نفت از ایران را نهتنها حفظ کرده، بلکه ۷۵ درصد نیز افزایش داده است.» این میزان وابستگی به خرید نفت ایران از سوی حزب کمونیست چین کمترین قدرت را برای ایران باقی گذاشته که بتواند خواستههای ناجوانمردانه چینیها را نادیده بگیرد. مقامهای سیاسی نیک میدانند اگر همین امروز رهبران کمونیست چین خرید نفت از ایران را به هر دلیل قطع کنند تامین درآمد برای پرداخت حقوق کارمندان و تامین نهادههای دامی برای تولید گوشت، مرغ و لبنیات در سرازیری میافتد یا با قیمت تمامشده بالا ممکن میشود و اقتصاد ایران با دشواریهای زیادی روبهرو میشود. انحصار اهریمنی چین بر صادرات نفت ایران راه را برای زورگویی چینیها باز کرده تا راه تهاتر نفت در برابر کالا را بگشایند و انواع اتومبیل، موتورسیکلت و لوازم خانگی و حتی ساخت ورزشگاه و راهآهن از سوی شرکتهای چینی به جای پرداختهای دلارهای صادرات نفت بر ایران تحمیل شود. انحصار اهریمنی چین بر خرید نفت ایران راه را برای کمونیستهای چینی هموار کرده است که دلارهای نفت را هرگاه تمایل داشتند بدهند و روزنههای تامین درآمدهای پایدار برای بودجه را ببندند. انحصار اهریمنی چین بر صادرات نفت ایران به رهبری حزب کمونیست این بیپروایی را داده است که در سیاست خارجی ایران دست بالا پیدا کنند و استقلال در این بخش را نیز کمرنگ کنند. لابد در سیاست داخلی ایران نیز باید نظر دهند .محمدصادق جنانصفت – منبع : جهان صنعت