سازمان گزارشگران بدون مرز مستقر در پاریس در بیانیهای ضمن اشاره به گزارشها از حمله فیزیکی به خانم محمدی در اوین نوشت: «ما عمیقاً از وخامت حال او نگران هستیم و دوباره خواستار آزادی فوری او هستیم.»
در حالی که مقامات قضایی جمهوری اسلامی، از ده ماه پیش ارتباط خانم محمدی با خانوادهاش را قطع کردهاند، گزارشگران بدون مرز همچنین خواستار ارائه «اطلاعات کامل و بدون تأخیر به خانواده او» شده است.
اعضای خانواده نرگس محمدی پنجشنبه ۱۸ مرداد از ضرب و شتم زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین در پی اعتراض آنان به اعدام رضا رسایی خبر دادند.
این حمله در شامگاه سهشنبه ۱۶ مرداد روی داد و نیروهای امنیتی با هجوم به زندانیان زن، تلفنهای بند آنان را نیز قطع کردند.
در بیانیه خانواده خانم محمدی آمده بود که این ضرب و شتم به حدی بوده که تعدادی از زندانیان زن آسیب جسمی دیدند و تعدادی نیز دچار حمله عصبی شدند.
زنان زندانی سیاسی در زندان اوین تهران طی ماههای اخیر کارزاری را برای مقابله با اعدام در ایران آغاز کردهاند که «سهشنبههای نه به اعدام» نام گرفته است.
با آغاز این کارزار، فشار حکومت علیه این زندانیان سیاسی شدیدا افزایش یافته است.
جمهوری اسلامی نسبت به جمعیت ایران، بیشترین تعداد حکم اعدام در جهان را به اجرا میگذارد و به گفته فعالان حقوق بشر، از اعدام به عنوان ابزاری برای استمرار قدرت سیاسی خود استفاده میکند.
انجمن قلم آمریکا نیز روز جمعه،۱۹ مرداد، در بیانیهای نسبت به امنیت خانم محمدی و سایر زنان زندانی در ایران ابراز نگرانی کرد.
این انجمن یادآور شد که حدود ده روز پیش نیز به دلیل تعویق آزمایشهای پزشکی نرگس محمدی، در بیانیهای خواستار رسیدگی فوری به وضعیت جسمی این زندانی سیاسی شده بود.
سازمان زندانها وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی روز جمعه در واکنش به بیانیه خانواده نرگس محمدی، مدعی شد که نیروهای امنیتی «هیچ گونه ورود به بند و یا درگیری» با زنان زندانی نداشتند.
این سازمان مدعی شد که فقط «دو تن از زندانیان به دلیل استرس ناشی از سر و صدا و هیاهوی سایر همبندیان خود دچار تپش قلب و استرس» شدند که «حال عمومی هر دو زندانی مساعد است.»
شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح که در خارج از ایران است، در واکنش به ضرب و شتم نرگس محمدی نوشت: «جان نرگس محمدی، سروناز احمدی، و تمام زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف، در خطر است. آنها تاوان تمامیتخواهی سیریناپذیر جمهوری اسلامی را پرداخت میکنند. این روند تا کی باید ادامه پیدا کند؟»
او افزود: «عمیقا نگران سلامت نرگس و سایر همبندیهایش هستم و از رسانهها، فعالین سیاسی و مدنی، و نهادهای بینالمللی میخواهم که چشمشان را از تغییرات واهی که قرار است دولت جدید جمهوری اسلامی به وجود بیاورد به سمت انسانهایی برگردانند که به دنبال تغییر واقعی بوده و هستند.»
انجمن قلم آمریکا نوشت که شاخص آزادی قلم در سال گذشته میلادی نشان میدهد که ایران پس از چین همچنان دومین زندان بزرگ نویسندگان در جهان است و مقامات ایرانی در این سال حداقل ۴۹ نویسنده را در بازداشت نگه داشتهاند.