شاید هنوز به اندازۀ کافی سبک زندگی آلوده به بدنامی او را برملا نکرده ایم. در هر صورت، او شخصاً و صادقانه مرزهای تمام پلشتیها را پشت سر گذاشته است. اما توجه داشته باشید که بسیاری از مخالفانش از حمله به نتانیاهو، در مورد یک موضوع خودداری می کنند: ایدئولوژی. تا آنجا که به نگاه غالب منتقدان مربوط می شود، انگار او فاقد ایدئولوژی است، فقط تمایل عمیقی به ماندن در مقام خود دارد، همه دربارۀ شهوت قدرت که حد و مرزی نمی شناسد سخن می گویند. از نظر آنها، هرکسی به جز بی بی، به یک کمپ یا سنگر فکری متکی است. اما او فقط یک فرصت طلب توخالی و عاری از هر گونه جهان بینی است.  در نظر منتقدین، اگر هم او، قبلاً، دارای نوعی جهان بینی بوده است، مدتهاست که آن را فقط برای این که در قدرت بماند، فروخته است.

درمورد این مسئله، سردبیر هاآرتص، “آلوف بن”، به گونۀ دیگری فکر می کند. به گفته وی، بنیامین نتانیاهو یک هدف اصلی دارد که لزوماً ماندن در قدرت نیست. “بن” می گوید او برای هدفی بسیار بزرگتر می جنگد: اشغال دائمی نوار غزه.
و برای رسیدن به این هدف، نخست وزیر حاضر است بهای سنگینی از جمله رها کردن گروگانها و خطر جنگ منطقه ای را بر کشور خود تحمیل کند، مشروط بر این که اسرائیل برای همیشه غزه را در کنترل داشته باشد.

تا به حال هیچکس انگیزه های نتانیاهو را به این شکل تحلیل نکرده است. این سؤال که چیست که به او انگیزه می دهد همچنان بسیار مهم است.

پاسخ “بن”، به هیچوجه اهمیت مبارزه با نتانیاهو را کم نمی کند، اما فقر فکری مخالفانش را آشکار می کند. آنها به او به خاطر ایدئولوژی اش حمله نمی کنند، فقط به خاطر سبک زندگی ناپسندش او را زیر ضرب می گیرند، زیرا برای آنها این کار بسیار آسانتر است.

همچنین، از بابت شکست ۷ اکتبر، حمله به نتانیاهو به دلیل مسئولیت و جایگاه بالای او در هرم قدرت آسان است، اما مخالفان از نقد او به خاطر جهان بینی اش خودداری می کند، چون به خوبی می دانند که خود هیچ اختلاف ایدئولوژیک واقعی با او ندارند و این را هم می دانند که او هیچ برنامۀ عملی و روشنی برای بیرون کشیدن اسرائیل از عمیقترین باتلاقی که در آن فرو رفته است، ندارد.

در میان تمام نامزدهای احتمالی برای جایگزینی نتانیاهو، مثل یوآو گالانت، بنی گانتس، گادی آیزنکوت، نفتالی بنت، آویگدور لیبرمن، گیدئون ساعر، یوسی کوهن و یائیر گولان، حتی یک نفر هم نیست که حاضر باشد همۀ زندانیان فلسطینی را آزاد کند و از تمام نوار غزه عقب نشینی کند. به عبارت دیگر، هیچکس واقعاً طرفدار پایان دادن به جنگ و آزاد کردن گروگانها نیست. همچنان که هیچکس پیدا نمی شود که قصد عقب نشینی به مرزهای پیش از ۱۹۶۷ را داشته باشد.

درست به همین دلیل، آنها از انتقاد نسبت به طرح نتانیاهو اجتناب می کنند. جنایات و ناکامیهای دولت او که نه تنها باعث شد اسرائیل به نسل کشی متهم شود، بلکه آن را به کشوری پوسیده، فاسد و ناکارآمد با خصوصیات جهان سومی تبدیل کرد البته که بشدت ناامیدکننده است، اما این واقعیت که هیچ یک از منتقدان پر سر و صدای او حرف و برنامۀ متفاوتی را پیشنهاد نمی کنند، نیز کمتر از این دلسردکننده نیست.

ایدئولوژی نتانیاهو بسیار خطرناکتر از سبک زندگی پر زرق و برق و آلوده به فساد اوست. برخلاف نظر منتقدانش، او در طول سالها به ایدئولوژی خود پایبند بوده است. نتانیاهو هرگز به توافق با فلسطینیها اعتقاد نداشته است. او معتقد است که تا ابد باید با شمشیر برهنه زندگی کند؛ نتانیاهو هرگز از این جهان بینی عقب نشینی نکرده است.

از زمان ترفند شفاف و تقریباً بیان شده در “سخنرانی بار ایلان”، نتانیاهو براساس این دیدگاه عمل کرده است: او امکان ایجاد یک کشور فلسطینی را برای همیشه حذف کرده و از هرگونه تعامل و به کار بستن هر راه حل دیگری (بجز مخاصمت) ممانعت کرده است. او هرگز به راه حل دیپلماتیک اعتقاد نداشته است، او تنها به اعتقادات خود وفادار مانده است.

“گام بعدی” نتانیاهو همیشه فتح غزه است و تبدیل موقعیت این سرزمین به یک سرزمین اشغال شدۀ دائمی. او مدام مجموعۀ تازه ای از شگردها را برای تحقق “طرح” خود جهت “حل” مسئلۀ فلسطین و در واقع حذف مسئله، تنها از طریق جنگ، اضافه می کند.

نتانیاهو باید به خاطر این جهان بینی، قبل از هر چیز دیگری و از جمله پیش از توجه به سبک زندگی اش، بیرحمانه مورد حمله قرار می گرفت. این جهان بینی است که بذر نابودی کشور را می کارد، بسیار بیشتر از داستانهای فساد مربوط به خرید هواپیمای بال صهیون، یا مفسده های پسرش یائیر و همسرش سارا، و یا پرونده های فساد و محاکمات خود او.

البته که ولخرجیهای بسیار نتانیاهو در تعمیرات بی پایان اقامتگاهش در قیصریه و رفتار با کارمندان اقامتگاه نخست وزیر نفرت انگیز است، اما طرح او برای تداوم آپارتاید، بزرگترین خطر این منفورترین نخست وزیر، برای کشور اسرائیل است.
بهمین دلیل، برای جاودانه شدن آپارتاید [که نقطۀ اشتراک همۀ آنهاست. م]، هیچیک از رهبران یک حزب صهیونیستی نمی توانند به نتانیاهو حمله کنند: از ایتامار بن گوئیر گرفته تا یائیر گولان، همه با او موافق هستند. و این دلیل واقعی ناامیدی است، این بزرگترین دلیل ناامیدی است.

۲۵ اوت، ۲۰۲۴

It’s Ideology That Drives Netanyahu, Not Just Power – Opinion – Haaretz.com