اسماعیل گرامی، فعال صنفی کارگران و بازنشستگان، توسط «دادگاه انقلاب» تهران به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.
آقای گرامی در حال حاضر در زندان اوین به سر میبرد.
شورای بازنشستگان ایران روز چهارشنبه ۲۱ شهریور اعلام کرد بر اساس حکمی که به اسماعیل گرامی در زندان ابلاغ شده، او بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق شرکت در تجمعات بازنشستگان» به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است.
جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این فعال صنفی کارگران و بازنشستگان، هفتم شهریور امسال در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود.
به نوشته وبسایت هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ژاله روحزاد، همسر اسماعیل گرامی، گفته بود در این جلسه، قاضی افشاری بخشی از دفاعیات آقای گرامی را پذیرفته و بخشی از اتهامات وارده را وارد ندانست.
پیش از این در ۱۷ مرداد، محل سکونت اسماعیل گرامی توسط نیروهای حکومتی مورد بازرسی قرار گرفت و برخی از لوازم شخصی او، از جمله لپتاپ، تلفن همراه و کارت ملی، ضبط شد.
اسماعیل گرامی به دادسرای «شهید مقدس» (اوین) احضار شد و در ۲۱ مرداد پس از حضور در دادسرا بازداشت و به بند قرنطینه زندان اوین منتقل شد. پس از چند روز، او به بند چهار زندان اوین منتقل شد.
همچنین، در تیرماه سال جاری، اسماعیل گرامی توسط شعبه ۱۰۲۷ دادگاه کیفری دو تهران به پرداخت جزای نقدی محکوم شده بود.
او در سالهای اخیر سابقه بازداشت و تحمل زندان به دلیل فعالیتهای صنفی داشته است.
آقای گرامی در ماههای گذشته بارها در یادداشتهایی که در کانالهای تلگرامی تشکلهای صنفی منتشر شده، از سیاستهای حکومت جمهوری اسلامی در قبال کارگران و بازنشستگان انتقاد کرده است.
او در یک یادداشت با بیان این که مقامات میگویند بازنشستگان بروند «خانه و زانوی غم بغل» بگیرند و «دعا و نفرین» کنند و «برای فقر و فلاکت خود زار زار گریه» کنند، گفته بود: «آن قدر به کف خیابان میرویم تا حق خودمان را بگیریم. پیروزی از آن ما است.»
بنابر روال سالهای اخیر، دستگاههای حکومتی و قضایی جمهوری اسلامی با وارد کردن چنین اتهاماتی به فعالان کارگری، معلمان و بازنشستگان آنها را به زندان و سایر مجازاتها محکوم میکنند. این برخوردها با انتقاد گسترده سندیکاها و اتحادیههای کارگری و صنفی در جهان مواجه شده است.
این فعال دانشجویی حدود دو ماه قبل در پی اعتراض به صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، رپر زندانی، به «فعالیت تبلیغی علیه نظام به نفع رسانههای ضد انقلاب» متهم و به یک سال حبس محکوم شده بود.
خانم گونهای حدود یک هفته پیش گفته بود محرومیتش از تحصیل در دانشگاه تهران وارد دومین سال شده است.
این دانشجوی رشته دندانپزشکی و دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی جمعه گذشته در یادداشتی در شبکه اجتماعی «ایکس» روز ۱۷ شهریور ۱۴۰۱ را تاریخ آغاز محرومیتش از تحصیل در دانشگاه تهران ذکر کرد و نوشت: «فردا میشود دو سال که مرا از خانهام یعنی دانشگاه تهران محروم کردهاند.»
مطهره گونهای با انتقاد از فشارها نوشته بود: «شب و روز برایم نذاشتهاند و زندگیام را جهنم کردند. گفتند نباید ایران بمانی. وگرنه برایت بد میشود. گفتم این جهنم را به بهشت لجن و کثافت شما نمیفروشم. فردا میشود دو سال که کمر همت به نابودیام بستهاند.»
مطهره گونهای در جریان اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» روز ۴ مهرماه ۱۴۰۱ بازداشت و پس از مدتی به ۲۴ ماه محرومیت از تحصیل و تبعید به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل محکوم شد.
پس از اعتراضات سراسری «زن،زندگی،آزادی»، فشار بر دانشجویان و سرکوب و آزار و اذیت آنها به ویژه دانشجویان زن، شدت بیشتری گرفت. عده زیادی از دانشجویان بازداشت و یا از تحصیل تعلیق شدند و استادانی که از آنها حمایت کرده بودند نیز به سرنوشتی مشابه دچار شدند.
دانشجویان و اساتید بیش از ۱۲۰ دانشگاه ایران همزمان با اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در ایران، ضمن اعلام حمایت از مردم معترض، خواستار «براندازی» و حذف کلیت جمهوری اسلامی در ایران شدند
.
صدای آمریکا