طی چند روز گذشته، خبر و تصاویری در فضای مجازی منتشر شد که حاوی مصدومیت یکی از پاکبانان زحمتکش شهرداری در اثنای پاکسازی آبروهای شهر بود؛ آب رو هایی که با زباله های سرگردان کوچه و خیابان ها مسدود شده و حرکت آبهای جاری در آنها به سختی صورت می‌گیرد و گاه منجر به بروز آب بندان و در مواقع بارندگی نیز منتج به سیلاب می‌شود.
این حادثه، به دفعات و در شکل ها و انحاء مختلف به چشم می خورد و شاید تنها بخشی از آن رسانه ای می شود، حال آنکه پاکبانان ساعی و خدوم شهرداری تبریز همه روزه با چنین مواردی دست و پنجه نرم می کنند؛ و حتماً هم، همشهریان عزیز در مسیرهای مختلف تردد شهری با صحنه هایی مواجه شده اند که در آن شاهد لایروبی کانال ها و تلنبار شدن زباله های خارج شده از این کانال ها هستند.
اما اشکال کار کجاست؟ چرا شهری که نام پاکترین شهر ایران را به خود گرفته، درگیر چنین معضلی است که در آن حتی جان نیروهای خدماتی نیز به خطر می افتد؟
به نظر می رسد پاسخ این سؤال چندان هم سخت نیست؛ اگر در حین تردد در سطح شهر، کمی به رفتار همشهریانمان دقت کنیم، پاسخ عیان می‌شود؛ بسیارند کسانی که جعبه های خالی سیگار، بطری های کوچک یکبار مصرف نوشیدنی، پاکت های تنقلات، لیوان ها و ظروف یکبار مصرف خوراکی ها و حتی دستمال کاغذی های مستعمل را از پنجره ماشین به کوچه و خیابان پرتاب می کنند و تمامی این زباله ها با باد و باران در جوی ها و آب رو های شهر جا خوش می کنند.
به این ها اضافه کنیم رستوران هایی که جوی ها و آبروها را با سطل زباله اشتباه می گیرند و پس از پایان ساعت کاری ظروف پلاستیکی و یکبار مصرف غذا را آنجا خالی می کنند. همچنین مغازه دارانی که ته مانده میوه ها و سبزی های مغازه را در جوی ها می‌ریزند به هوای این که آب آنها را با خود می برد. اما به کجا؟ و این سؤالی است که شاید هیچگاه از خود نمی پرسند!
موضوع جمع آوری پسماندهای شهری و مدیریت آن، از جمله مسائل مورد توجه شهرداری است؛ به نحوی که طی سه سال گذشته احداث لندفیل های بهداشتی دفن زباله در دستور کار قرار گرفته و به همراه آن، محلی برای تخلیه نخاله های ساختمانی ایجاد شده است؛.
جمع آوری منظم و سازمان یافته زباله در سطح شهر در تمامی ساعات شبانه روز بسته به محله و منطقه انجام می‌گیرد و در نهایت شهری پاک و عاری از زباله تقدیم شهروندان می‌شود؛ از همه مهمتر، راه اندازی سامانه بهروب با مشارکت بخش خصوصی است که به طور ویژه به جمع آوری زباله های قابل بازیافت از جمله پلاستیک و ظروف یکبار مصرف می‌پردازد؛ اما روی دیگر سکه چندان هم این رابطه دو سویه را مثبت نشان نمی دهد؛ تمامی زباله های یکبار مصرف و پلاستیکی که اصلی ترین عامل انسداد کانال ها و آبروها در سطح شهرند، ثمره کم لطفی شهروندان نسبت به شهری است که در آن زندگی می کنند.
بویژه در شرایط کنونی که مصرف گرایی بر زندگی خانواده ها غالب شده و شکل صحیح مصرف در میان مردم مورد کم اعتنایی قرار گرفته است؛ و تأسف اصلی اینجاست که دود این رفتارهای نسنجیده و نابهنجار اجتماعی در وهله اول به چشم نیروهای خدماتی شهرداری می رود و در وهله دوم آینده زیست محیطی و سلامتی شهر و در نتیجه آینده نسل هایی که در آن زندگی میکنند؛ با خطراتی جبران ناپذیر مواجه می‌شود.
به نظر می‌رسد شهروندانی که در تمامی حوزه های شهری با مسئولیت پذیری و تعامل توانسته اند بهترین ها را برای تبریز رقم بزنند، با دقت نظری بیشتر در این زمینه نیز با شهرداری و نیروهای زحمتکش خدمات شهری همکاری خواهند کرد و راضی نخواهند بود انسان دیگری به سبب اندک بی مبالاتی و بی توجهی آنان به تنظیف شهر، به زحمت بیافتد و گاه حتی کارش به طبیب و درمان بکشد.
فراموش نکنیم شهر ما خانه ماست و پاکیزه نگهداشتن آن، وظیفه تمامی کسانی است که در این خانه با هم زندگی می کنند.
منبع: اقتصادآنلاین