یونیسف، صندوق کودکان سازمان ملل متحد می‌گوید که بیش از ۳۷۰ میلیون زن در سراسر جهان وقتی زیر ۱۸ سال بودند، تجاوز یا آزار جنسی را تجربه کرده‌اند. بر اساس گزارش این سازمان مدافع حقوق کودکان، اگر آزار جنسی کلامی و آنلاین هم به این آمار اضافه شود، این رقم به ۶۵۰ میلیون زن می‌رسد.
یونیسف در اولین برآورد جهانی و منطقه ای درمورد خشونت جنسی علیه کودکان که روز پنجشنبه ۱۰ اکتبر منتشر شد، تخمین زده که در حال حاضر از هر ٨ زن یک نفر قبل از ۱۸ سالگی تجاوز جنسی یا آزار فیزیکی را تجربه کرده است. خشونتی که پیامدهایش تا پایان عمر زندگی زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب از سوی افراد آشنا و در مکان هایی رخ داده که کودکان باید در آنجا احساس امنیت کنند.
این گزارش در آستانه ۱۱ اکتبر، روز جهانی فرزند دختر منتشر شده است و میزان گستردگی این نوع خشونت را در سراسر جهان علیه دختران نوجوان نشان می‌دهد.
در همین حال بر اساس گزارش یونیسف اگر انواع خشونت جنسی «غیرفیزیکی» مانند آزار و اذیت کلامی یا آزار جنسی در فضای اینترنت را به آن اضافه کنیم، تعداد زنان و دخترانی که تحت تاثیر قرارگرفتند در سراسر جهان به ۶۵۰ میلیون نفر می‌رسد؛ یعنی از هر پنج زن، یک نفر.
بر اساس این گزارش اگرچه تجربه زنان و دختران بیشتر است، اما مردان هم در کودکی تجربه تجاوز یا آزار جنسی را دارند.
یونیسف می‌گوید که بین ۲۴۰ تا ۳۱۰ میلیون مرد در سراسر جهان تجاوز یا آزار جنسی را در کودکی تجربه کردند که اگر شکل های غیر فیزیکی آزار جنسی را به آن اضافه کنیم، بین ۴۱۰ تا ۵۳۰ میلیون نفر را در برمی‌گیرد.
صندوق کودکان سازمان ملل می گوید که این آمار «بر ضرورت اقدامات فوری برای پیشگیری و راهبردهای حمایتی جامع تأکید دارد.»
کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف می‌گوید که خشونت جنسی علیه کودکان «لکه‌ای بر وجدان اخلاقی» همه ماست.
به گفته خانم راسل، این صدمه‌های عمیق و ماندگاراغلب توسط کسانی که کودک آنها را می‌شناسد و به آنها اعتماد دارد، در مکانی که آنها باید احساس امنیت کنند، اتفاق می‌افتد.
پناهجویان در کانون خطر هستند اما تجاوز همه مرزها را درنوردیده است:
یونیسف می‌گوید که در شرایط بی‌ثبات مثلا جنگ و درگیرها و یا در میان پناهجویانی که به دلیل بحران‌های سیاسی یا امنیتی از محل زندگی خود می‌گریزند، دختران با خطر بیشتری رو به رو هستد و کمی بیشتر از یک نفر از هر چهار نفر خشونت جنسی از نوع تجاوز یا آزار جنسی را تجربه می‌کنند.
خانم راسل می‌گوید که کودکان در جنگ و مناطق درگیری آسیب پذیرتر هستند و حتی تجاوز جنسی و خشونت بر اساس جنسیت اغلب به عنوان یک نوع سلاح جنگی استفاده می‌شود.
داده‌های این نهاد نشان می‌دهند که خشونت جنسی علیه کودکان فراگیر است و مرزهای جغرافیایی، فرهنگی و اقتصادی را درنوردیده است.
بالاترین تعداد ثبت شده از آزار جنسی کودکان مربوط به آفریقا در منطقه جنوب صحراست که ۷۹ میلیون (۲۲ درصد) دختر و زنی است که در کودکی مورد تجاوز قرار گرفتند یا به طور فیزیکی مورد آزار جنسی قرار گرفتند.
پس از آن شرق و جنوب شرق آسیا با ۷۵ میلیون نفر (۸ درصد به نسبت کل جمعیت) و آسیای مرکزی و جنوبی با ۷۳ میلیون نفر (۹ درصد) در رتبه دوم و سوم قرار دارند.
در گزارش یونیسف آمده که ۶۸ میلیون نفر در اروپا و آمریکای شمالی (معادل ۱۴ درصد)، ۴۵ میلیون نفر در آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب (۱۸ درصد) و ۲۹ میلیون نفر در شمال آفریقا و غرب آسیا (۱۵ درصد). ۶ میلیون زن هم در اقیانوسیه تجربه خشونت جنسی فیزیکی و تجاوز را در کودکی دارند که به نسبت جمعیت معادل ۳۴ درصد است.
بر اساس گزارش یونیسف بیشتر موارد خشونت جنسی در دوران نوجوانی به ویژه در سنین ۱۴ تا ۱۷ سال اتفاق می‌افتد و پژوهش‌ها نشان داده که احتمال آزار چندباره کودکانی که هدف خشونت جنسی قرار می‌گیرند بالا است.
تأکید بر ضرورت جمع‌آوری اطلاعات و ثبت دقیق آمار:
یونیسف می‌گوید که اطلاعات این گزارش بر اساس آماری است که در کشورهای مختلف با شاخص‌های متفاوت جمع‌آوری شده است.
یونیسف می‌گوید که اغلب قربانیان صدمات ناشی از آن را تا سال‌ها همراه دارند و با خطرات بزرگی چون انواع بیماری‌های مقاربتی، اعتیاد به مواد مخدر، انزوای اجتماعی و مشکلات سلامت روان همچون اضطراب و افسردگی و چالش برقراری روابطی سالم مواجه می‌شوند.
به گفته کارشناسان یونیسف، این تاثیرات زمانی بیشتر می‌شود که کودکان تا مدتها تجربه خود را فاش نمی‌کنند و به دلیل نگرانی و ترس تا مدتها این مساله را مخفی نگه می‌دارند.
یونیسف به مساله نبود اطلاعات به ویژه درباره تجربه پسران و شکل‌های خشونت جنسی غیرفیزیکی و ضرورت تامین منابع مالی برای جمع‌آوری این اطلاعات تاکید دارد.
ایجاد سیستم‌های بهتر برای جمع‌آوری آمار و اطلاعات از اقدامات ضروری است که یونیسف بر آن تاکید دارد.
برای جلوگیری از تجاوز به کودکان چه باید کرد؟:
«به چالش کشیدن هنجارهای متداول اجتماعی و فرهنگی در کشورها که اجازه می‌دهد خشونت جنسی رخ دهد و کودکان را از کمک خواستن منصرف می‌کند»، اولین اقدام ضروری از نظر یونیسف برای مقابله با این آمار تکان‌دهنده است.
آموزش کودکان و در دسترس قرار دادن اطلاعات مناسب با سن آنها که قدرت تشخیص و گزارش کردن خشونت جنسی را به آنها بدهد، اطمینان دادن به کودکان قربانی از دسترسی به عدالت و کمک‌ها حمایتی و تقویت قوانین و مقررات، از اقدامهای ضروری است که یونیسف به آن اشاره کرده است.
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل فهرست خود را اینگونه ادامه داده است:
آگاه کردن هر کودک به اطلاعات دقیق، در دسترس و متناسب با سن که به آنها قدرت تشخیص و گزارش خشونت جنسی را می دهد.
اطمینان از دسترسی هر کودک قربانی و بازمانده به خدماتی که از رسیدن به عدالت و التیام یافتن حمایت می کند و خطر آسیب بیشتر را کاهش می دهد.
تشدید قوانین و مقررات بازدارنده برای محافظت از کودکان در برابر انواع خشونت جنسی، از جمله در سازمان‌هایی که با کودکان کار می کنند، و سرمایه گذاری بر روی افراد، منابع و سیستم های مورد نیاز برای اجرای آنها.
از وضعیت آزار جنسی کودکان در ایران چه می‌دانیم؟:
گزارش دقیقی از میزان آزار جنسی کودکان به ویژه زنان و دختران در ایران منتشر نشده است و بسیاری از این موارد از آنجایی که از سوی نزدیکان دختران انجام می‌شود، از سوی خانواده مخفی نگه داشته می‌شود، هر چند بر اساس قوانین ایران کودک‌آزاری به هر شکلی از جرائم عمومی بوده و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی ندارد.
در سال ۱۴۰۲، اورژانس اجتماعی استان تهران اعلام کرد که کودک آزاری که شامل آزار جنسی کودکان می‌شود، «در صدر» تماس‌های اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی است.
سهیلا اخگری، کارشناس مسئول اورژانس اجتماعی استان تهران هم در گفتگو با خبرگزاری ایرنا بر ضرورت اطلاع‌رسانی و آگاه شدن مردم تاکید کرد.
خانم اخگری درباره موارد آزار جنسی در تماسها با شماره اورژانس گفته بود: «گزارش کودک آزاری جنسی را هم داریم، چون مردم بیشتر از اهمیت اطلاع رسانی در این زمینه آگاه تر شده‌اند و تابوی اجتماعی در مورد صحبت از تجاوز به کودک شکسته شده است.»
این کارشناس بهزیستی تاکید کرده بود که «خود کودک یا هر فرد مطلعی در این زمینه که می‌تواند شامل مسئولان مدرسه، اقوام یا یکی از والدین باشد، می‌تواند مساله را گزارش دهد.»
سعید مدنی، جامعه‌شناس زندانی که در دهه ۹۰ خورشیدی پژوهش‌هایی درباره تجاوز در استان‌های مختلف ایران انجام داد در مرداد ۱۳۹۹ به روزنامه شرق چاپ تهران با تاکید بر موضوع قبح و انگ اجتماعی در ایران گفت: «برآورد شده که اصولا بیش از ۸۰ درصد موارد تجاوز به دلایل مختلف گزارش نمی‌شوند. البته تلقی من این است که آمار گزارش‌نشده در ایران بسیار بالاتر است به این دلیل که حمایت از قربانی تجاوز در قانون ایران حداقلی است و اصولا از نظر فرهنگی زنانی که مورد تجاوز قرار می‌گیرند، مورد ظن و بدگمانی جامعه قرار دارند و به همین دلیل ترجیح می‌دهند که پیامد تجاوز را تحمل کنند اما در معرض قضاوت عمومی قرار نگیرند، چراکه فکر می‌کنند در هر حال آنها محکوم می‌شوند.»
علائم کلی کودک آزاری چیست؟:
بر اساس کنوانسیون حقوق کودک هر فرد زیر ۱۸ سال کودک (یا نوجوان) محسوب می‌شود.
اگر علائم زیر بدون وجود علت مشخص در کودک و نوجوان دیده شود پدر و مادر یا اولیا مدرسه باید در یافتن دلیل آن بکوشند:
– پرخاشگری و خشونت بدون دلیل،
– انزوا، در خود رفتن، سکوت و تلخی،
– از دست دادن دوستان،
– خودداری از مدرسه رفتن،
– همیشه نگران و گوش به زنگ بودن و با کوچکترین صدا یا اتفاقی پریشان شدن،
– خودآزاری و آسیب زدن به خود،
– فرار،
– خودکشی،
– علائم فیزیکی هم ممکن است وجود داشته باشند.
منبع: بی بی سی فارسی