چه سرنوشتی چه داستانی چه سرزمینی چه مردمانی
ز باغ ِ پُر گل نمانده برگی در عندلیبان نمانده جانی
سپاه ِ ملت نشسته بر جا ، کلاف ِ طاعت چو بند بر پا
بریده گویی ز ِ مهر ِ مردم ، کشیده کارش به پاسبانی
غم ِ فساد و غم ِ تباهی ، غم ِ دروغ و زیاده خواهی
وطن پرستان به بند و حصر و خدا فریبان به لنترانی
نماد ِ مجلس اسیر ِ ذلت ، نه جایگاهی برای ملت
مدافع ِ حق در این جماعت ، به زیر ِ مشت و لجن پرانی
دلی که جان شد به رزم ِ خیبر ، روانه می شد به سوی دلبر
چه شد که سر را فرو فکنده ، ز شام ِ دیجور ِ زندگانی
نگاهش اکنون جداست از دل ، عنان سپرده به دور باطل
فساد او را نشانده در گِل ، نه مانده نامی نه یک نشانی
کجاست هِمت کجاست باکر ، دلم گرفته ز شام ِ حاضر
ز مادران ِ نشسته بر در ، به قاب ِ دستش یل ِ جوانی
داریوش لعل ریاحی
24 دیماه 1393