انقلاب اسلامی در هجرت:رژیم آپارتاید اسرائیل و دولت حاکم بر آن،با نقض تمامی قوانین بین المللی در تجاوز به غزه و نسل کشی فلسطینان به قصد “پاکسازی قومی” حد نمی شناسد. دولتهای غربی با حمایت بی قید و شرط خود از این رژیم که سران آن، در دیوان کیفری بین المللی به ارتکاب جنایت جنگی متهم شده اند نیز ناقض حقوق بشر و قوانین بین المللی هستند. گزارش تکاندهنده بی بی سی از وضعیت غیر نظامیان به ویژه کودکان گواه این امر است. زیست کرامتمند در صلح، از حقوق ذاتی انسان است.
تنها سه هفته از تولد سیلا گذشته بود که مادرش نریمان متوجه شد تکان نمی‌خورد.
نریمان نجمه می‌گوید: «صبح بیدار شدم و به شوهرم گفتم که مدتی است بچه تکان نخورده. شوهرم صورت بچه را کنار زد و دید کبود شده و زبان‌اش را گاز گرفته و خون از کنار دهان‌اش می‌آید.»
در چادر آن‌ها کنار ساحل جنوبی غزه، نریمان با شوهرش، محمود فصیح، و دو کودک خردسال – رایان چهار ساله و نهاد دو و نیم ساله – نشسته‌اند.
این خانواده می‌گویند که در طی این جنگ ۱۴ ماه، بیش از ۱۰ بار آواره شده‌اند.
نریمان در مصاحبه‌ای با یک فیلمبردار آزاد که با بی‌بی‌سی کار می‌کند می‌گوید: «شوهرم ماهیگیر است. ما اهل شمالیم و دست خالی خانه را رها کردیم ولی این کار را برای بچه‌های‌مان کردیم.
اسرائیل مانع از ورود رسانه‌های بین‌المللی و فعالیت آزادانه آن‌ها در داخل غزه می‌شود.
«وقتی باردار بودم فکر می‌کردم که چطور باید برای بچه لباس پیدا کنم. خیلی نگران بودم چون شوهرم کار ندارد.»
در ۲۰ روز زندگی سیلا، خانه‌اش اردوگاه کوچک و پرازدحام در «منطقه بشردوستانه» المواصی بود که صدها هزار فلسطینی آواره از جاهای دیگر این سرزمین به دستور ارتش اسرائیل به اینجا آمده‌اند.
این منطقه زیرساخت‌ها و بهداشت ضعیفی دارد و باران و امواج دریای مدیترانه نیز باعث آب‌گرفتگی آنجا می‌شود.
محمود، پدر سیلا، می‌گوید: «سرما سخت و طاقت‌فرساست. تمام شب به خاطر سرما همدیگر را بغل می‌کنیم و کنار هم کز می‌کنیم.»
«زندگی ما جهنم است. به خاطر جنگ جهنم شده است. خانواده من شهید شده‌اند و وضعیت ما تحمل‌‌ناپذیر است.»
ارتش اسرائیل به رغم این‌که به غیرنظامیان گفته است به این منطقه بروند، بارها در طی جنگ با حماس و سایر گروه‌های نظامی در غزه به المواصی حمله کرده است.
مرگ سیلا نتیجه بمباران نبود – اما باز هم قربانی شرایط سخت و طاقت‌فرسایی شد که جنگ بر غیرنظامیان تحمیل کرده است.
به گفته مقامات بهداشتی محلی، ، سیلا یکی از شش نوزادی است که از سرمازدگی در ظرف دو هفته در غزه جان باخته است. اینجا دمای هوا در شب به ۷ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. همچنین گزارش شده چندین هزار چادر به خاطر شرایط بد آب و هوایی آسیب دیده‌اند.
بر اساس گزارش سازمان ملل، اسرائیل محدودیت‌های شدیدی بر تحویل غذا و سایر کمک‌های امدادی به غزه اعمال کرده که بحران انسانی جنگ را تشدید کرده است. اسرائیل این اتهام را رد کرده و مدعی است که مانعی برای ارسال کمک‌ها ایجاد نکرده است.
نریمان می‌گوید که سیلا در یک بیمارستان صحرایی بریتانیایی در منطقه خان یونس به دنیا آمده بود.
«بعد از زایمان … داشتم فکر می‌کردم چطور شیر و پوشک تهیه کنم. هر چیزی که گیر می‌آوردم با زحمت فراوان بود.»
نریمان می‌گوید: «هرگز فکر نمی‌کردم در چادر و در چنین شرایط سرد و یخبندانی زایمان کنم. آب از سقف چادر می‌چکید و گاهی مجبور می‌شدیم برای نجات بچه از آب فرار کنیم.»
با وجود این شرایط دشوار، سیلا بدون هیچ مشکلی به دنیا آمد.
نریمان می‌گوید: «شکر خدا سلامت‌اش خوب بود. ناگهان سرما در او اثر کرد. متوجه شدم عطسه می‌کند و گویا از سرما حالش بد می‌شود ولی هرگز فکر نمی‌کردم به خاطر آن بمیرد.»
سیلا را چهارشنبه گذشته به بیمارستان ناصر در خان یونس بردند و دکتر احمد فرّا، رئیس بخش کودکان، به نریمان گفت که بچه «دچار سرمازدگی شدید شده است که منجر به توقف علایم حیاتی، ایست قلبی و در نهایت مرگ شده است».
دکتر فرّا می‌گوید: «[روز قبل] هم دو مورد داشتیم: یکی نوزادی سه روزه بود و دیگری کمتر از یک ماهه. هر دو دچار سرمازدگی شدید شده بودند که منجر به مرگشان شده بود.»
نوزادان هنوز قادر به تنظیم دمای بدن خود نیستند و در محیط سرد به راحتی دچار سرمازدگی می‌شوند. نوزادان نارس به ویژه آسیب‌پذیرند. دکتر فرا می‌گوید پزشکان غزه شاهد افزایش تولدهای زودرس در طول جنگ بوده‌اند.
مادران نیز دچار سوء تغذیه‌اند که باعث می‌شود نتوانند به قدر کافی به بچه‌های‌شان شیر بدهند. به گفته دکتر فرا، شیر خشک نوزاد نیز به دلیل محدودیت در ارسال کمک‌های بشردوستانه به شدت کمیاب شده است.
روز یکشنبه مورد فاجعه‌بار دیگری اتفاق افتاد.
بیرون بیمارستان الاقصی در مرکز غزه، یک فیلمبردار محلی دیگر که با بی‌بی‌سی هم‌کاری می‌کند با یحیی البطران روبرو می‌شود که با اندوه فراوان جسم بی‌جان پسر نوزادش جمعه را در آغوش داشت. جمعه نیز مانند سیلا فقط ۲۰ روز داشت و از سرما کبود شده بود.
یحیی می‌گوید: «دست بزن، یخ زده است. هشت نفریم که حتی چهار تا پتو هم نداریم. چه کار کنم؟ می‌بینم بچه‌هایم جلوی چشم‌ام می‌میرند.»
ادوارد بیگبدر مدیر منطقه‌ای یونیسف در بیانیه‌ای گفت: «این مرگ‌های اجتناب‌پذیر وضعیت تأسف‌بار و رو به وخامت خانواده‌ها و کودکان را در سراسر غزه نشان می‌دهد.»
«با کاهش بیشتر دما در روزهای پیش رو، متأسفانه پیش‌بینی می‌شود که کودکان بیشتری به دلیل شرایط غیرانسانی که بر آن‌ها تحمیل شده، جانشان را از دست بدهند.»
محمود، پدر سیلا، زیر صدای پهپادهای اسرائیلی که بالای سرش پرواز می‌کنند، جنازه بی‌جان دخترش را از بیمارستان ناصر به گورستانی موقت در خان یونس می‌برد. آنجا قبری کوچک در ماسه‌ها می‌کند.
بعد از دفن سیلا، محمود نریمان را تسلی می‌دهد.
نریمان می‌گوید: «خواهر و برادرش مریض و خسته‌اند. همه مریض‌ایم. سینه‌های‌مان درد می‌کند. به خاطر سرما و باران سرما خورده‌ایم. اگر جنگ ما را نکشد، سرما می‌کشد.»
