یورونیوز فارسی: پیش‌بینی اکونومیست از محتوای طرح توافق پیشنهادی دونالد ترامپ به ایران: رفع تحریم ها در ازای دو اقدام
نشریه بریتانیایی اکونومیست با انتشار تحلیلی به ابعاد سیاست «فشار حداکثری» دولت دونالد ترامپ برای مقابله با برنامه هسته ای ایران پرداخته که بیش از هر زمانی نگرانی‌ها در مورد ابعاد نظامی آن افزایش یافته است.
اکونومیست در این تحلیل که روز پنجشنبه منتشر کرد، نوشت: «ایران در داخل و خارج کشور دچار مشکل شده است. در فاصله کمتر از یک سال، این کشور یک رئیس جمهور، سه متحد (رهبران سوریه، حماس و حزب‌الله)، چندین سایت تولید موشک و تمام بهترین سیستم های دفاع هوایی خود را از دست داده است. این کشور دارای یک اقتصاد در حال احتضار، یک بحران رو به تزاید انرژی و مردمی ناراضی است. جای تعجب نیست که رژیم به یکی از معدود تیرهای باقیمانده در ترکش/ف یعنی برنامۀ هسته ای خود، تکیه کند».
نشریه بریتانیایی سپس به محتوای گفتگوی اخیر خود با رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی اشاره کرد و نوشت که «جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری به بمب نزدیک شده است».
اکونومیست یادآور شد که ایران پس از خروج آمریکا در برجام که طی دوره نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ رقم خورد، ظرفیت و سطح غنی‌سازی اورانیوم را افزایش داده و اینک می‌تواند اورانیوم مورد نیاز برای ساخت پنج بمب اتمی را طی حدود یک هفته غنی کند. به نوشته اکونومیست، ایران برای ساخت کلاهک انفجاریِ بمب نیز بین ۱۲ تا ۱۸ ماه زمان نیاز دارد.
پس از این مقدمه، نشریه بریتانیایی این سؤال را مطرح کرده است که در مواجهه با این توان هست های چه باید کرد؟:
اکونومیست با یادآوری تمایل تعدادی از سران اسرائیل برای دست زدن به اقدام نظامی علیه تاسیسات هسته‌ای ایران و نیز کاهش توان انتقام‌گیری حماس و حزب‌الله، آسیب دیدن پدافند هوایی یران در نتیجه حمله هوایی اسرائیل و نفوذ جاسوسان اسرائیلی در نظام جمهوری اسلامی، نوشت: «تنها چیزی که اسرائیل به آن نیاز دارد این است که آمریکا بمب‌های سنگرشکن را در اختیار این کشور قرار دهد و در مواجهه با انتقام اجتناب ناپذیر ایران به آنها کمک کند.»
اما چرا آمریکا با این اقدام مسأله هسته‌ای ایران را یکبار برای همیشه حل نمی‌کند؟:
در پاسخ به این سؤال، نشریه بریتانیایی نوشت: «حمله بسیار خطرناک خواهد بود: می‌تواند منطقه خاورمیانه را بهم بریزد و آمریکا را سال‌ها درگیر آرام کردن آن کند. حتی یک کارزار بمباران مداوم (تاسیسات هسته ای ایران) توسط آمریکا نمی‌تواند دانش هسته‌ای ایران را از بین ببرد. اما در این میان فرصتی برای دیپلماسی وجود دارد که به نظر می‌رسد آقای ترامپ مشتاق آن است.»
اکونومیست با اشاره به این که دونالد ترامپ قصد دارد با احیای سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران و سخت‌گیری علیه قاچاق نفت این کشور، رهبران جمهوری اسلامی را به تن دادن به راهکار دیپلماسی وادار کند، نوشت که همزمان بریتانیا، فرانسه و آلمان نیز می‌توانند اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل را علیه ایران از طریق فعال‌سازی مکانیسم ماشه کلید بزنند، اقدامی که فشار را بر تهران افزایش می‌دهد.
نشریه بریتانیایی یادآور شد: «اگر قرار است رویکرد سخت‌گیرانه تر آقای ترامپ به ثمر برسد، باید هدفی منسجم داشته باشد. برخی از تندروها مایلند از فشار اقتصادی برای سرنگونی رژیم ایران استفاده کنند. این قابل درک است که حکومت ایران یک حکومت دینی در حال زوال است که بسیاری از مردم آن از آن متنفرند و در عین حال با یک بحران جانشینی نیز روبرو است. اما اگر به گوشه رینگ برده شود، ممکن است از میدان مبارزه بیرون بپرد. اما در حال حاضر، رهبران ایران تصمیم نگرفته اند که آخرین حکم را برای ساخت بمب صادر کنند. پس هدف آقای ترامپ باید حفظ وضع موجود باشد».
اکونومیست پیش‌بینی کرده که دونالد ترامپ همزمان با افزایش فشارها بر تهران، توافقی را پیشنهاد می‌کند که «شامل رفع تحریم‌ها و حمایت از عادی‌سازی مداوم روابط با عربستان سعودی است، مشروط بر اینکه رژیم ایران دو اقدام عملی را انجام دهد».
نشریه بریتانیایی اقدام اول را محدود کردن جدی برنامه هسته‌ای ایران و اقدام دوم را این دانسته که ایران برای همیشه از فعالیت های منطقه ای مشکل زا دست بردارد و به حمایت نظامی از حماس، حزب الله و حوثی های یمن پایان دهد.
اکونومیست برآورد کرده که چنین توافقی مطلوب دو طرف باشد، چرا که هر طرف را ملزم می کند تا امتیازات بیشتری نسبت به برجام بدست آورند.