در حالی که بسیاری از کشورها در حال ساخت جدیدترین و بروزترین سیستم های حمل و نقل عمومی اقتصادی برون شهری و درون شهری با سرعت بالا و امنیت بیشتر و همچنین به دنبال نوسازی و تجهیز ناوگان هستند، در کشور ما سال هاست که فرسودگی اتوبوس ها و نقص فنی آنها در جاده ها قربانی می گیرد!
به گزارش ایسنا، عصر روز گذشته یک دستگاه اتوبوس حامل دانش آموزان دختر کرمانی که در مسیر سیرچ- کرمان در حال حرکت بود واژگون شد و در پی این سانحه ۶ نفر در دم جان خود را از دست دادند و مابقی نیز مصدوم و روانه بیمارستان شدند.
حادثه ای به غایب دردناک و البته تکراری، که سالهاست در کشور به شکل عادی به آن نگاه می شود و انگار که این جان های از دست رفته فقط یک عدد یا یک آمار هستند. نه جان ارزشمند یک انسان و نه به عنوان عزیزان یک خانواده؛ خانواده هایی که تا ابد داغدار فرزندانشان خواهند ماند و هیچ دوایی بر زخم شان مرهم نیست.
حادثه دردناک واژگونی اتوبوس دانش آموزان کرمانی در همان ساعت های اولیه واکنش برخی از مقامات کشوری را نیز به همراه داشت.سخنگوی دولت با تماس با مقامات استانی خواستار رسیدگی به این موضوع شد و معاون اول رئیس جمهور نیز خواستار بکارگیری تمام ظرفیت‌های درمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی کرمان و در صورت نیاز آماده‌باش بیمارستان‌های استان‌های معین برای سرعت بخشی به درمان مصدومان شد.
فرزانه صادق– وزیر راه و شهرسازی – نیز شامگاه پنجشنبه هجدهم بهمن ماه در پیامی ضمن تسلیت جان باختن ۶ دانش‌آموز دختر در سانحه‌ای که برای اتوبوس حامل دانش‌آموزان در کرمان رخ داد؛ با خانواده‌های آنان ابراز همدردی کرد و دستور داد این حادثه بررسی شود.
آن طور که در خبرها آمده در بررسی های اولیه نقص فنی در سیستم ترمز اتوبوس باعث بروز این سانحه شده و البته گفته شده که بررسی برای نقش فرسودگی اتوبوس در این سانحه تا مشخص شدن نتیجه دقیق ادامه خواهد داشت.
البته دادستان کرمان گفت که موضوع فرسوده بودن اتوبوس توسط کارشناسان در حال بررسی است و علت نهایی حادثه متعاقبا اعلام خواهد شد و در صورت اثبات فرسوده بودن و نقش آن در بروز حادثه با شرکت حمل و نقل برخورد قانونی خواهد شد.
اگرچه نتیجه هرچه باشد دیگر جان های عزیزی که از دست رفته اند باز نمی گردد و هر اقدامی پس از آن نوش دارویی پس از مرگ سهراب خواهد بود؛ اما در این سانحه و سوانحی از این دست در جاده های کشور، قطعا این سؤالات را به ذهن عموم متبادر می کند که جان عزیز چند نفر دیگر باید گرفته شود تا تحولی در ناوگان حمل و نقل عمومی کشور رخ دهد؟ چند نفر باید قربانی فرسودگی ناوگان شوند؟ آیا این سوانح دردناک تلنگری بر مسئولان نیست که اتوبوس های فرسوده را از رده خارج کنند و نوسازی انجام دهند و چرا اتوبوس های فرسوده اجازه تردد در جاده های کشور را دارند؟
آن طور که رئیس پلیس راهور فراجا حدود یکماه پیش آمار داد، حدود ۶۵ درصد از ناوگان مسافری کشور از سن فرسودگی گذشته اند و این ناوگان نیاز به نوسازی دارند و این مهم یکی از ضروریات جدی کشور است که باید مورد توجه قرار گیرد.
آماری که جای تأمل بسیاری دارد و نشان می دهد که تنها ۳۵ درصد ناوگان فرسوده نیستند یا به عبارتی سالم هستند!
مدیرکل حمل و نقل مسافر سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای کشور نیز چندی پیش در گفتگویی با ایسنا با اشاره به بالا بودن عمر ناوگان اتوبوسی و مینی بوسی اظهار کرد که طی سال های اخیر بحث نوسازی ناوگان با قوت جلو نرفته است و از مجموع ۱۴ هزار و ۲۰۰ دستگاه ناوگان اتوبوس که کارت هوشمند فعال دارند فقط ۷۰۰۰ دستگاه آن می توانند در مسافت های متوسط و بلند پیمایش داشته باشند.
بنابر گفته این مقام مسئول طی سال های اخیر ورود ناوگان و تولید داخلی آن تقریباً صفر یا عدد بسیار ناچیزی بوده است. این موضوع در کنار فرسودگی شدید و هزینه اورهال بالای ناوگان باعث شده که توانایی عملیاتی در این بخش به مراتب کمتر شود.
آن طور که مدیرکل حمل و نقل مسافر سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای کشور گفته وزارت صمت باید ظرفیت تولید داخل را بالا ببرد، مشکلات و تأمین ارز تولیدکنندگان داخلی را حل کند و در کنار آن نیز باید سرمایه گذاران را ترغیب به سرمایه گذاری در این بخش کنیم.
خبرنگار: سپیده رشید پورایی،
دبیر: فرزانه حسینی‌پور