به رنجهایت بنگر!
به دردهایت بیاندیش!
به خستگیهایت فکر کن!
به حرفهای بی صدایت که بر زبان خشکید
به اعتراضهای ناگفته که چون استخوان در گلو خلید
به اسارت روحت، به حقارت جسمت
به هر آنچه تو را از خود گرفت، تو را در خود فروپاشید
همه را مرور کن ولی بیاد آور
اینها در برابر آنچه تو میخواستی هیچ نبود
درد بی امان تو، زایش خویشتن از خویش بود
رنج در خود مردن و از خود زاده شدن
پر پرواز در آزادی گشودن،
اوج تا اوج پریدن، رهیدن
رنج این دگردیسی گوارای وجودت
رهایی ات مبارک
ای زن!
بیش از یک قرن از آغاز مبارزات حق طلبانه و تحرکات آزادی-برابری خواهانه مُدَوَن و خودسازماندهی شده زنان رشید و مبارز جهان از شرق تا غرب و از جنوب تا شمال جهان میگذرد و بیش از نیم قرن است که بطور رسمی از سوی سازمان ملل، این روز بعنوان روز جهانی زن تصویب شده است هر چند که از دهه ها پیش از آن نیز در روسیه شوروی، 8 مارس روز ویژه زنان و تعطیل رسمی بود چرا که مصادف با آغاز دریافت حق رای برای زنان بود.
ولی این قرن پر طپش در گذشته تاریک خویش، رنج و ظلمت هراس انگیزِ هزاره های نابرابری و سرکوب زنان را در هر جغرافیای ممکن با خود یدک میکشد و هنوز هم این رنج بی امان، این لگدمالی آشکار حقوق زنان، پایانی ندارد و هنوز هم در اینجا و آنجا، در توحش و حتی تمدن، شاهد این حق کشی ها و نابرابری ها هستیم و از این رو مبارزه ای که آغاز کرده ایم و تا میزان قابل توجه و ستایشی به گُل نشسته و ثمر داده است، نیاز به مراقبت و تداوم مبارزات حق طلبانه دارد و باید ادامه یابد.
باشد که برابری های حقمدارانه در تمام عرصه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، برای زنان در تمامی جلوه های آنان، شناسایی، منظور و رعایت شوند.
فریبا ساعدی