این عکس را روز ۹ سپتامبر از خرابه های به آتش کشیده شده کمپ موریا گرفتم و نکشته گویای احوال پناهجویان است لذا فکر کردم که تیتر گزارش همراه با عکس گویا اوضاع پناهجویان باشد نوشته شده صد بار مردیم برای یکبار زندگی کردن، عکس دوم ردی دیوار کمپ موریا نوشته شده به اروپا خوش آمدید اما اروپای همراه با سیم خاردار

تا کی؟چرخه مرگ و زندگی:

با این انسان‌های بیگناه چه رفته است:

به مناسبت دومین سالگرد به آتش کشیدن کمپ بزرگ موریا در جزیره لسبوس یونان.

روزانه اخبار ناگوار از غرق شدن قایق های پناهجویان و یا سرگردان این قایق ها در دریا اژه‌ انعکاس بیرونی پیدا می‌کند. اخبار غرق شدن قایق های بخشا ساخت چین و پیرو آن پیدا شدن اجساد بدون عکس العمل خاص به اخبار روزمره و بی تفاوتی تبدیل شده است. جامعه اروپایی در حالت بی تفاوتی بدون پیگیری از کنار موضوع می‌گذرند.

سیاست دوگانه و زدبندهای پشت پرده گویا این واقعیت است که بدون ضوابط قانونی با روابط پشت پرده اروپا این سیاست عدم پذیرش را دنبال می‌کنند. جمعه شب ۱۲ آگوست یک قایق با ۸۰ سرنشین در آب‌های دریای اژه غرق شد. تنها ۲۰ و اندی را گارد ساحلی یونان توانسته نجات دهد بقیه سرنشینان طعمه دریای اژه شدند. دریای اژه محل داد و ستد قاچاقچیان انسان از یک جانب و از جانب دیگر گارد ساحلی یونان در برخورد به پناهندگان تبدیل شده است. دریای اژه اولین مرز دریای و نزدیکترین مرز دریایی اتحادیه اروپا است. سیاست دستگیری و اخراج پوش بک push back  تبدیل به دستور کار روزمره گارد ساحلی یونان و بعبارتی اتحادیه اروپا  گشته است.

کمپ موریا جزیره لسبوس یونان:

این کمپ تا ۹ سپتامبر ۲۰۲۰ محل اسکان هزاران هزار پناهجو  شده بود. پس از به آتش کشیدن این اردوگاه بیش از ۱۳۰۰۰ هزار پناهجو آوره اطراف اردوگاه شدند. دولت یونان و اتحادیه اروپا برای جلوگیری و عدم پذیرش این آوره گان در کشورهای دیگر اروپایی کمپ جدیدی را بنام کاراتاپه به معنی تپه سیاه مجاور با دریا را تاسیس کرد. در حال حاضر در این کمپ تعداد ۱۳۵۰ پناهجو و عمدتا جوانانی از قاره آفریقا و در راس آن کشور سومالی میباشد. افغان‌ها و دیگر پناهجویان قاره آسیا همچون یمن و سوریه و ایران و پاکستان ووو……بخشی از این تعداد را تشکیل می‌دهند. به گفته ناظران تعداد پناهجویان علیرغم کنترل شدید وارد آب‌های دریای اروپا می‌شوند و خود را به ساحل می‌رسانند. قاچاقچیان تلاش دارن از طریق بخش مرکزی و جنوبی دریای اژه و گذشتن از جزیره خیوس راه دریای را به ایتالیا که بسبار خطرناک است را جایگزین بخشی دیگر از دریای اژه به جزایر  یونان همچون لسبوس  و ساموس و خیوس و …  کنند. هزاران نفر در دریای مدیترانه هنگام تلاش برای ورود به اتحادیه اروپا جان خود را از دست داده اند. اما این فقط یک تخمین است. بر أساس مشاهدات سازمان های حقوق بشری تعداد تلف‌شدگان از دریا و زمین یقینا بیش از این‌ها است. از آن‌جایی که اتحادیه اروپا ماموریت نجات دریایی را در ابتدای سال ۲۰۲۰ متوقف کرده و عملیات نجات عملا قطع شده اند بسیاری از قایق‌ها به سادگی غرق می‌شوند بدون اینکه کسی بویی ببرد – و به همین دلیل، این جان‌باختگان درهیچ آماری ظاهر نمی‌شوند. وبخشی از این قایق های بدون هیچگونه امکاناتی دچار حادثه های دریایی می‌گردند و سرگردان در امواج دریا طلب کمک می‌کنند. عملیات کمک رسانی بسیار محدود و زمان بر شده است.

باید توجه کرد که سیاست برگشت‌دادن و عودت پناهجویان (Pushback) درسیاست اتحادیه اروپا در سیاست‌گذاری کلان مهاجرت انسان‌ها و بویژه پناهجویان قرار دارد. این رویکرد در دیگر مرزهای خارجی اروپا نیز هم بطور مداوم اعمال می شود.

جزیره ساموس: در این جزیره یک اردوگاه بسته بعبارتی زندان با مدرن ترین تجهیزات جهت کنترل پناهجویان با پول و تایید سیاسی اتحادیه اروپا کار اندازی شده است. اتحادیه اروپا سیاست کمپ های بسته را در اغلب جزایر یونان در دستور کار قار داده است. هدف از ساخت این اردوگاه ها کنترل پناهجویان و سخت کردن شرایط زندگی آنان و تسهیل کردن اخراج آنها میباشد.

در جزیره لسبوس و در ۲۵ کیلومتری اردوگاه موجود کاراتاپه ساخت یک اردوگاه در میان جنگل بدون دسترسی به امکانات اولیه در حال ساخته شدن است. تلاش  اروپا جلوگیری از ورود پناهجویان به قاره سبز  است. از اوایل سال جاری ۲۰۲۲ تا آخر آگوست تعداد ۱۵۴ هزار پناهجو از خاک یونان به طرق متفاوت استرداد به ترکیه شده‌اند.

در یونان هم اکنون حدود ۴۰ هزار پناهجو در مجموع در یونان تخمین زده می‌شود و نزدیک به ۵۵ هزار آوره گان و جنگ زدگان اوکراینی.

اتحادیه اروپا و دولت یونان در مورد پذیرش پناهجویان و رسیدگی به آنان یک سیاست دوگانه و تبعیض را علنا در دستور کار قرار داده اند و قوانین و میثاق های بین الملی را بطور دلخواه و یکجانبه با در نظر گیری منافع سیاسی در قبال پناهجویان اتخاذ کرده اند. عملا اشخاصی که‌ تحت تعقیب سیاسی و فرار از خانه و کاشانه برای نجات خویش و آینده ای بهتر هستند، دچار نا امیدی و یأس گردیده و این سیاست اتحادیه اروپا راه را برای انسان‌ها تحت تعقیب و جنگ زده را مسدود کرده است.

پناهجویان ملعبه دست باند های قاچاقچیان شده اند و با سرنوشت بین بودن و یا تلف شدن ناگزیر میبایستی بپذیرند. زمان عکس العمل مناسب و بشر دوستانه رسیده است نه سیاست نا امیدی و یأس و فشار.