در حالی که درگیری بین اسرائیل و ایران جهان را به وحشت انداخته است، فیروزه بنی‌صدر، دختر تنها رئیس جمهور منتخب جمهوری اسلامی ایران و رئیس بخش بیمارستان دانشگاه ریمز (مارن)، نگرانی‌های خود را در مورد غیرنظامیان و خشم خود را از این جنگ که “هیچ چارچوب قانونی ندارد” به اشتراک می‌گذارد.
فیروزه بنی‌صدر، استاد پزشکی و رئیس بخش بیمارستان دانشگاه ریمز، درک عمیقی از سیاست دارد. او از کودکی در آن غرق بوده است. او دختر اولین رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران است که در سال ۲۰۲۱ درگذشت. پدرش در فوریه ۱۹۸۰ انتخاب شد و چند ماه بعد به دستور رهبر وقت، خمینی، توسط مجلس برکنار شد. سپس به تبعید رفت و در فرانسه اقامت گزید، جایی که به مبارزه برای دموکراسی در ایران ادامه داد. فیروزه بنی‌صدر مانند پدرش رویای یک رژیم آزادی در ایران را در سر می‌پروراند و با رژیم فعلی مخالف است. با این حال، او به صراحت تجاوز اسرائیل به ایران را محکوم می‌کند: “من بسیار نگران هستم. وقتی بمباران می‌شود، همیشه تلفات غیرنظامی وجود دارد. این بار، چندین مکان بمباران شد و خطرات بزرگی را برای مردم ایجاد کرد. این غیرقابل قبول است، به خصوص که این جنگ هیچ چارچوب قانونی ندارد!” دموکراسی بر ویرانه‌ها و مرگ نیست بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، رژیم ملاها را هدف قرار می‌دهد. برای فیروزه بنی‌صدر، این حملات نتیجه معکوس خواهد داشت و احتمال تغییر رژیم را به تأخیر می‌اندازد. او توضیح می‌دهد: “وضعیت اقتصادی در ایران از قبل فاجعه‌بار بود.” «بدتر خواهد شد. هیچ مردمی که در خارج از مرزهای خود احساس خطر کنند، حرکت نخواهند کرد. این روند دموکراتیک را به تأخیر می‌اندازد.» او اضافه می‌کند که تاریخ اخیر نشان داده است که این استراتژی اغلب به بدترین حالت منجر می‌شود. «این روش کاملاً درست نیست. این استراتژی هرگز کارساز نبوده است. ما می‌بینیم که در عراق یا افغانستان چه اتفاقی افتاد. آمریکایی‌ها بیست سال ماندند و در نهایت قدرت را به طالبان بازگرداندند. ما همچنین می‌بینیم که در لیبی یا سوریه چه اتفاقی افتاد. اینها کشورهای ویران شده هستند. در واقع، شما دموکراسی را بر روی ویرانه‌ها و مرگ نمی‌سازید.»
قربانیان رژیم و قربانیان جنگ
او برای دفاع از ارزش‌های انسانی می‌جنگد. و حکایتی را که پدرش برایش تعریف کرده بود به یاد می‌آورد: «این اتفاق در طول جنگ علیه عراق افتاد. او فرمانده کل نیروهای مسلح بود. صدام حسین مدام شهرهای ایران را بمباران می‌کرد. کشور ما بسیار ضعیف شده بود. تنها بخشی از نیروی هوایی باقی مانده بود که تنها ۱۵٪ یا ۲۰٪ از ظرفیت آن را داشت. اما ایرانی‌ها می‌خواستند برای انتقام گرفتن به نوبه خود بمباران کنند و پدرم به آنها گفت: «من دیکتاتوری مانند صدام حسین نیستم. اگر عراق را بمباران کنیم، این مردم هستند که رنج می‌برند. و من این را نمی‌خواهم. من برای دفاع از ارزش‌های انسانی می‌جنگم.» مردم فهمیدند. آنها آن را پذیرفتند.» پدرش هرگز شهری در عراق را بمباران نکرد، زمانی که فرمانده کل نیروهای مسلح بود. او امروز از این ارزش‌ها حمایت می‌کند و خود را وقف کاهش رنج بیماران می‌کند. و همچنین به نام همین ارزش‌هاست که او بمباران‌هایی را که با استراتژی‌های سیاسی توجیه می‌شوند، محکوم می‌کند. «غیرنظامیان دو برابر قربانی می‌شوند. قربانیان یک رژیم تمامیت‌خواه و قربانیان تجاوز خارجی. با آنها مشورت نشده است. آنها در کشوری در حال جنگ متولد شده‌اند و انتخاب غنی‌سازی اورانیوم توسط رژیم و بدون مشورت انجام شده است. مردم به سادگی رنج می‌برند.»
ایران: کشوری که بار دیگر تضعیف شده است
به گفته او، پیش‌بینی کاهش تنش دشوار است، زیرا ایران کارت‌های بسیار کمی در دست دارد. «ما اکنون فقط ۲۰ درصد از نفتی را که از تنگه هرمز عبور می‌کند، داریم. کشورهای خلیج فارس آماده افزایش تولید خود هستند. اگر تنگه بسته شود، اروپا و چین را جریمه خواهد کرد، اما ایالات متحده را که گاز شیل تولید می‌کند و از نظر انرژی نسبتاً خودکفا است، جریمه نخواهد کرد.» بدون یک مزیت عمده در دست، ایران وزن کمی دارد. برای آن دسته از ایرانیانی که در خارج از کشور خود زندگی می‌کنند، پذیرش این وضعیت بسیار دشوار است. آنها با یکدیگر تماس می‌گیرند و تبادل نظر می‌کنند. «ما باید افکار عمومی بین‌المللی را آگاه کنیم و بگوییم که دموکراسی در ایران تنها در صورتی می‌تواند ساخته شود که مردم زنده باشند، و برای مبارزه مؤثر با رژیم ملاها، نیازی به احساس خطر نداشته باشند.» فیروزه بنی‌صدر در پایان می‌گوید: «ما مخالف جنگ، مخالف رژیم ایران هستیم. ما خواهان استقلال و آزادی در کشورمان هستیم.»