در نظام استبدادی ولایت مطلقه، سرکوب، نقض سیستماتیک حقوق بشر که حقوق شهروندی از آن جمله است رویه حاکمیت می باشد. دراین میان نقض حقوق بانوان ایرانی آشکارتر است. اما، این رویه حاکمیت، همواره مقاومتها وجنبشها اعتراضی مردم که حقوق خویش را مطالبه می کردند را در پی داشته است.
در یکی از نزدیکترین این جنبشها، -جنبش زن ُ زندگی ُ آزادی- ایرانیان از زن و مرد، بر ضد استبداد، ظلم و وابستگی فریاد آزادی خواهی سر دادند. وسعت جنبش و به ویژه نقش تحسین برانگیز زنان در آن موجب شد بخش بزرگی از افکار عمومی جهان با مردم ایران و بویژه زنان که حقوق خویش را مطالبه می کردند نیزهم صدا شدند.
استبداد فقیه نتوانسته است بعد از بیش از ۴۰ سال، زنان ایرانی را در بند قوانین ظالمانه، مطیع استبداد و فقه تکلیفمدار خود نماید. امروز زنان ایران،از جمله بانوان جوان می کوشند تا موانع برخوردار شدن از حقوق ذاتی خویش را از پیش رو بردارند تا در فضای آزادی از استقلال در عمل برخوردار بگردند.
هر کوشش جهت ممکن کردن ایجاد فضا برای برخورداری انسانها از حقوق ذاتی، تلاش و مبارزه ای بر حق است. در ایران استبداد زده، زنان و مردان آزاده بسیاری در این راه کوشیده و می کوشند، مبارزه کرده و می کنند.
در سالهای مرجع انقلاب ، آقای بنی صدر به عنوان نخستین رپیس جمهور منتخب مردم، از جمله در نوشته ها، در سخنرانیها و گزارشات روزانه خود به مردم که تحت عنوان روزها بر رئیس جمهور چگونه می گذرد منتشر می شد، از حقوق مردم به ویژه حقوق زنان دفاع می کرد. او بر این باور بود و می گفت:« «تا زنان ﺁزاد نشوند، هیچ جامعه‌ای ﺁزاد نمی‌شود.»
مجامع اسلامی ایرانیان همواره مدافع حقوق برابر انسانها از هر جنسیت، قومیت، دین و مرام بوده اند، کوشیده و می کوشند تا در ایرانی آزاد و مستقل، زیست در جامعه شهروندان حقوقمند ممکن شود.
از این رو، در طرح قانون اساسی پیشنهادی ما به ملت ایران که بر محور حقوق ذاتی انسان تدوین شده است، فصولی به رفع تبعیضها از زنان اختصاص یافته است تا در سایه برخورداری همگان از حقوق برابر، زیست در جامعه آزاد ممکن بگردد.
۱۷/۱۲/۱۴۰۲ برابر با ۰۷/۰۳/۲۰۲۴
مجامع اسلامی ایرانیان