انقلاب فرانسه برای آزادی و دموکراسی در سال 1789 به پیروزی رسید، اما خشونت و سبوعیت عده ایی از رهبران انقلاب آنچنان بالا بود که پس از چندی فضا برای ورود ناپلئون اول برای حضور در عرصه قدرت باز شد. ناپلئون بعد از چند سال حضور در قدرت در سال 1805 در یک کودتای آرام دموکراسی تازه تاسیس را به امپراتوری دیکتاتور تبدیل کرد. با آنکه او در دوره ایی 10 ساله اصلاحاتی در جامعه فرانسه ایجاد کرد و تقریبا تمام اروپا که دشمنان انقلاب فرانسه بودند را شکست داد اما در 1815 شکست نهایی را در نبرد واترلو پذیرفت و فرانسه را در دریایی از بدبختی و بدهی اقتصادی رها کرد و زمینه ساز بازگشت سلسله منفور پادشاهی بوربون ها شد.

دیکتاتوری پادشاهی بوربونها تا سال 1848 که بسیاری از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه قیام کردند بر فرانسویان حکم راندند تا آنکه فرانسوی ها موفق شدند اولین انتخابات دموکراتیک ریاست جمهوری را برگذار کنند.
در این انتخابات ناپلئون سوم برادرزاده ناپلئون اول با رایی بالا برگزیده فرانسویان شد. اما او از همان ابتدا زمینه تصاحب قدرت و سرکوب مخالفان را در سر داشت تا آنکه دو سال بعد در سال 1851 در یک کودتا تمامی مخالفان را دستگیر کرده و بسیاری از جمله ویکتور هوگو را به تبعید فرستاد. او بلافاصله دموکراسی را به امپراتوری بدل کرد و 20 سال به دیکتاتوری، سرکوبگر فرانسوی ها و دموکراسی آنها شد.

هموطنان عزیز، این تجربه مردم فرانسه به ما می آموزد که باید در انتخاب شعارها و آلترناتیو دقت فراوان داشته باشیم. اگر مردم فرانسه می دانستند که گرگ زاده، گرگ شود، آیا آنهمه مشقت می کشیدند؟