۲۸ ماه خدمت صادقانه، مدبرانه و عالمانه، بر پایۀ مشی آزادی خواهانه و استقلال طلبانه و موازنۀ منفی، مردی، مردمی، صادق، حقوقدان، مدیر و مدبر، در ۲۸ مرداد ۳۲، با مساعی مشترک خواسته یا ناخواستۀ استبداد و ارتجاع داخلی و استکبار جهانی، پایانی بر خدمات این مرد بی نظیر و البته ننگی بر پیشانی براندازان و کودتاچیان داخلی و خارجی شد؛ اما مصدق”خوش نام”، “تاریخی” و “محبوب” شد، و کودتاگران “بدنام” و “منفور” شدند.دولت مصدق، دولتی حقوق مدار و ملی بود و بر اساس حقوق بشر و اصول دموکراسی، ساخت پیدا کرده بود؛ او جز به حقوق مردمش و رشد و توسعۀ درونزا و البته تعامل و رابطۀ حسنه با دنیا، طبق همان موازنۀ عدمی، و بدون هیچ امتیازی، نه به شرق، و نه به غرب، خودکفایی و استقلال وطن را می خواست.
و به آرمان هایش، وفا دار ماند و عمل کرد. کودتاچیان در برابر خواست تاریخی مردم ایران، و بر خلاف آرمان های مردم، کودتایی را طراحی کردند تا دست نشاندۀ خود، محمد رضا شاه را در کاخ سلطنت و برای صیانت از منافع شان، نگه دارند، اما چون مردم ایران، از اینکه بیگانه برایشان تصمیم گیری کند، خشمگین شده و تاب و تحمل چنین کنش خارج از اراده و خواست خود نداشته و ندارند، ۲۵ سال با این”سربار” و “طفیلی” خاک وطن، جنگیدند و سرانجام در تاریخ بهمن ۵۷ مجاهدت هایشان به بار نشست و هم دست نشانده و حافظ منافع کودتاچیان، و هم بساط حامیان مولود کودتا را جمع کردند (گرچه قدرت پرستان و بدیل جانشین آن دست نشانده، با سوءاستفاده از احساسات انقلابی و مذهبی مردم، استبداد را بازسازی کردند). اما چون جنبش و یا انقلاب پروژه ای نیست که پایانی داشته باشد و بلکه راه، پروسه و آغازیست که دائم باید طی شود، هم اینک نیز مردم در این پروسه، فعال و کنشگرند.
تا استبداد و حق کشی و بی توجهی به حقوق مردم هست، مبارزه و اعتراض و تلاش هم علیه مستبدان، وجود دارد.
دکتر مصدق با مساعدت، همراهی و همفکری یاران و دوستانش در ۶۰ سال پیش، با دستانی خالی، اما دل و دماغی سرشار از توانایی و امید و اراده، و حبِ وطن، با اخراج نیروهای انگلیسی، “نفت” را برای مردمش،”ملی” کرد، که همین عمل صواب، ملی و بزرگ و بی نظیر او، موجب خشم ابرقدرت انگلیس و زمینه ای برای براندازی دولت ملی جناب دکتر مصدق گردید.
روز ملی شدن نفت توسط بزرگمرد تاریخ میهنمان را به همه تبریک می گوییم.
امید است رهروان دکتر مصدق، بتوانند راه او را و آرمان های او را مجدانه پیگیر بوده و به کسانی که بجای اینکه به مصدق و استقلال خواهی او، و راهکارها و تجارب مبارزاتی او بیندیشند و اصول راهنمای او را برای رهایی وطن از چنگال استبداد داخلی، بکار گیرند، به نیروی خارجی و بیگانه و بدنامی چون آمریکا که نقشش در سرنگونی دولت ملی و نادیده گرفتن حقوق ایرانیان بر کسی پوشیده نیست، پناه برده اند، بفهمانند که عده و عُده و زیر چتر حمایت بیگانه نیست که عامل نجات و رهایی است، بلکه این عدم وابستگی و مستقل و اراده داشتن است که بیشترین تأثیر را و مقاومت را ایجاد می کند.
درود بر مصدق،
پاینده ایران،
برقرار و در اهتزاز باد جمهوری ایران