از ۱۶ آذر ۳۲، زمانی که آن سه قطره خون خروشان بر صحن دانشگاه جاری شد، در سنت مبارزه بی‌وقفه علیه استبداد، دانشجویان نقشی پیشتاز و پیش برنده در جامعه داشته‌اند.
دانشگاه، به رغم گرایش ذاتی استبداد به محو و سرکوب فریادهای آزادی خواهی، با فدیه خون‌های پاکش در سرفصل‌های گوناگون، از دهه ۶۰، خیزش تیرماه ۷۸ تا قیام ۸۸ و دیماه ۹۶، به سمبلی از مقاومت و مبارزه برای آزادی در متن جامعه بدل شده است. ناگفته پیداست که این میراث زنده و ماندگار، مرهون قدر و قیمتی است که جوانان دانشجو نسل در نسل به پای آرمان آزادی ریخته‌اند. روزگاری شعار ما این بود که دانشگاه سنگر آزادی است، چرا که دانشجویان می‌بایست با مرزبندی قاطع با همه دسته‌جات و باندهای حکومتی، آرمان آزادی را با ایستادن در پیشانی صف پیکاری اجتماعی در برابر استبداد جستجو کنند. حال در شرایطی که اقشار مختلف جامعه، از کارگران هفت تپه و فولاد، معلمان، کامیونداران، کشاورزان و غارت شدگان مؤسسات مالی- رانتی تا دیگر اصناف، اقشار و مردم به جان آمده از فقر و ستم مضاعف، فریاد حق‌طلبی و آزادی‌خواهی سر می‌دهند، تعهد مبرم و تاریخی دانشجویان اقتضای آن دارد تا متشکل‌تر و فعال‌تر از گذشته پا به میدان نهند و بخشی از مسئولیت این قیام را خلاقانه بر دوش گیرند.
به باور ما، پولی‌سازی آموزش و تحصیل به عنوان پدیده‌ای فراگیر، آن روی دیگر سکه غارت و چپاول اصناف و اقشار تحت ستم جامعه و بازتولید سیاسی دستگاهی است که موجودیتش، تنها در سایه سرکوب، اعدام و جنگ افروزی معنا می‌یابد. از این‌رو، هم سرنوشتی دانشگاه با دیگر مردم ستم‌زده، تعهد دانشجویان را در شعله‌ور ساختن اعتراضات و خیزش‌ها و در پیوند و همگام با دیگر اقشار جامعه برای محو مناسبات ستمگرانه موجود و نبرد با چنین تقدر و سرنوشتی کور، بیش از پیش آشکارتر و ضروری‌تر می‌سازد.
برپایی مراسم ۱۶ آذر به مثابه پاسداشت و زنده نگهداشتن یک سنت و آیین تاریخی اعتراض و عصیان علیه استبداد، کارزاری است که عزم و اراده دانشجویان را در اتحاد و همبستگی با اعتراضات و اعتصابات دیگر اقشار ستم‌دیده اعتلا می‌بخشد. از این رو، همه دانشجویان سرافراز و آگاه را فرا می‌خوانیم تا برای بزرگداشت این روز در هر دانشکده و دانشگاه متشکل و هم صدا به پا خیزند.
پیام شکیبا
آرش صادقی
مجید اسدی
چهارشنبه ۷ آذر ۹۷
زندان گوهردشت