حکومت جمهوری اسلامی در مدت چهار دهه، با سیاست های نادرست خود در امور داخلی و در روابط بین المللی، کشور ما را نه تنها در موقعیتی اسفبار، بلکه در آستانه بروز یک فاجعه به لحاظ موجودیتی قرار داده است. وطن ما از لحاظ موقعیت جغرافیایی و راهبردی در جایگاهی است که در سایه سیاست بی طرفی نسبت به بلوک های جهانی و عدم وابستگی به قدرت های خارجی و عدم مداخله در مناقشات منطقه ای و جهانی و با داشتن روابط دوستانه همراه با احترام متقابل با کلیه کشورهای دنیا می تواند موقعیت ممتاز بین المللی کسب نموده و در این راستا از منافع ملّی خود حفاظت و صیانت بنماید. ما می توانیم با امکانات و منابع مادی و دارایی های معنوی خود به عنوان سرزمینی کهن و یکی از تمدن های اثرگذار در تمدن جامعه بشری، به پیشرفت، توسعه و اعتلای سرزمین خود دست یابیم. اما متأسفانه اشتباهات فاحش هیأت حاکمه جمهوری اسلامی در سیاست خارجی و دشمن تراشی های بیهوده تا حدی پیشرفته است که کشور ما در منطقه و جهان در انزوای کامل قرار گرفته تا آنجا که رئیس دیپلماسی جمهوری اسلامی برای شرکت در جلسات سازمان ملل متحد، فقط مجاز به تردد در محدوده ای معین در شهر نیویورک و در منطقه ای نزدیک به ساختمان سازمان ملل است. و تحریم های ناشی از این سوء سیاست ها به جایی رسیده که یک کشتی حامل نفت ایران مدت ها در توقیف و یا سرگردانی در دریا به سر می برد. اشتباهات اقتصادی کلان و عدم توجه به تولید داخلی طی سال های پس از انقلاب و باز کردن دروازه های کشور به روی کالاهای غیر ضروری خارجی به ویژه اجناس بی کیفیت چین به علت سودجویی نامشروع افرادی نزدیک به دایره قدرت و یا به دلیل باج دهی اقتصادی به چین، تولیدات داخلی را به شدت تضعیف نموده و بر زمین زده است. و کارخانه ها و کارگاه های کوچک و بزرگ کشور را در معرض تعطیلی و ورشکستگی قرار داده است. حیف و میل اموال عمومی به نام خصوصی سازی به این ویرانی اقتصادی صد چندان دامن زده است که نتیجه این خطاکاری ها، پرداخت نشدن حقوق کارگران و گسترش بیکاری و به دنبال آن فقر و درماندگی قشرهای وسیعی از مردم بوده است. فساد گسترده ی افراد وابسته به مراکز قدرت، که هر روز در گوشه ای از کشور با ارقام نجومی و باور نکردنی، از پرده بیرون می افتد، توان و رمق اقتصادی را از جامعه سلب کرده و اختلاف طبقاتی غیرقابل تصوری را به وجود آورده است. خطای بزرگ هیأت حاکمه در سیاست داخلی، دور شدن از اهداف انقلاب از نخستین روزهای پس از پیروزی و زیر پا گذاشتن آزادی ها و موازین حقوق بشر بوده که همچنان ادامه دارد. امروز در ایران دیگر تنها فرار مغزها مطرح نیست، بلکه فرار آحاد گوناگون ملّت و حضور هزاران ایرانی پناهجو در اردوگاه های پناهجویان در چهار گوشه ی جهان، موجب تأسف و حیرت همگان است. بسیار تأسف برانگیز است که در چنین اوضاع و احوال نابسامانی، حکومت به جای کنار گذاشتن سیاست های نادرست و بازگشت به سوی اهداف و آرمان‌های مورد انتظار ملت ایران از انقلاب، همچنان بر طبل بر خوردهای خشونت آمیز با اقشار مختلف ملّت، سیاست سرکوب و ایجاد رُعب و وحشت در میان مردم می کوبد. برخوردهای خشونت بار با جامعه فرهیخته معلمان، جامعه کارگران شریف و زحمت کش، وکلای غیرتمند و با وجدان دادگستری، بانوان حق طلب، دانشجویان، حافظان محیط زیست، مدافعان حقوق بشر و کنشگران سیاسی، در ماه های اخیر به شدت فزونی یافته و تعداد بی شماری از افراد ملّت مورد بازداشت قرار گرفته و روانه زندان ها گردیده اند. و در محاکمات دور از ضوابط قانونی، احکام سنگین و زندان های طولانی مدت و شگفت انگیز و باور نکردنی برای فرزندان این ملّت تدارک دیده اند. حکم سال ها زندان برای یک وکیل دادگستری متعهد و با وجدان به جرم دفاع از زندانیان سیاسی، با کدام معیار حقوقی و قضایی تطبیق دارد؟
حکم ۲۶ سال زندان برای دختر جوانی که از پوشاندن موی خود امتناع کرده، چه اندازه با شأن و حیثیت ملّت ما در افکار عمومی جهانیان همخوانی دارد؟ سال ها زندان برای کارگری که به عدم دریافت ماه ها دستمزد خود معترض بوده و یا معلم فرهیخته ای که به تبعیضات آموزشی در سیستم آموزشی کشور و ناکافی بودن حقوق خود اعتراض دارد، چه وجهی میتواند داشته باشد؟ حکم شش ماه زندان برای دختر جوان علاقه مند به تماشای فوتبال به جرم حضور در ورزشگاه، که موجب خودسوزی و مرگ او گردیده چگونه قابل توجیه است؟ مرگ این دختر جوان نه تنها افکار عمومی ملّت ایران که احساسات مردم جهان را نیز جریحه دار کرده است.
جبهه ملّی ایران برخوردهای خشونت آمیز نسبت به فرزندان حق طلب ملّت ایران و صدور احکام به شدت ناعادلانه و غیر منصفانه در مورد آنان را محکوم می کند.
جبهه ملّی ایران خواهان متوقف شدن فشار و خشونت نسبت به اقشار مختلف مردم ایران و لغو احکام غیر قانونی صادر شده در مورد معترضان سیاسی بوده و بر خواسته ی آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر کشور تأکید می نماید.