در میان همه انسانها که از زنان و مردان و کودکان تشکیل یافته است، کودکان ضعیفترین عضو جامعه انسانی هستند. حال در هر خانواده و جمع و جامعه ای اگر بجای حق و حقوق کودکان که ذاتی تمامی موجودات زنده و زیندگان این جهان است، قدرت و فرزند خلف آن خشونت، که بدون اعمال آن، قدرت اصلاً وجود پیدا نخواهد کرد، تنظیم کننده روابط مابین مردان و زنان و کودکان با یکدیگر، گردید.

این امری است کاملاً طبیعی که همین نوع از رابطه که اعم آن خشونت است و بیش از همه قربانیان آن، آنرا در ابتدا امر از طریق خانواده های خویش آموخته اند و زیر و زبر آنرا خوب میشناسند و به آن خو کرده اند، به سازمانها و نهادها و بنیادهای اجتماعی که خود در موطن خویش ایجاد میکنند، انتقال و سرایت میدهند.

در هر جامعه و کشوری که ما انسانها زندگی میکنیم، روابطی تنگاتنگ میان ما و سازمانهای اجتماعی وجود دارند. اگر باز هم بجای حق و حقوق که ذاتی ما انسانها، ما شهروندان، میهن ما و طبیعت همراه با تمامی موجودات زنده و زیندگان در آن، زور و خشونت گرفت، در اینصورت اولین و بیشترین قربانیان این رابطه، ضعیف ترین عضو جامعه انسانی، یعنی کودکان خواهند گشت.

یک ضرب المثل آلمانی میگوید: « ارباب رعیت خود را کتک میزند، رعیت چون زورش به ارباب خود نمیرسد، زن همسر خویش را در خانه کتک میزند، زن خانه و مادر بچه ها هم چون زورش کمتر از شوهرش است، فرزند کودک خود را کتک میزند. فرزند خردسال نیز چون زورش به هیچکدام از اعضاء خانواده نمیرسد، سگ با وفا و بیگناه خانه را کتک میزند.» آیا این قاعده در همه جوامع انسانی، خاصه در جوامعی که تحت حاکمیت استبداد است، تجربه روزمره مردم نیست؟

بتازگی سازمان ملل متحد گزارشی پیرامون اعمال خشونت نسبت به کودکان در سراسر جهان انتشار داده است. بنابراین گزارش یک میلیارد کودک در همه جای جهان قربانی خشونتهای تنی، سکسی sexuell و روحی .و روانی بزرگترها قرار دارند. این رقم نیمی از جمعیت کودکان در جهان را تشکیل میدهد.

تنها در کشور آلمان بنا بر داده های سازمان بهداشت جهانی یک ملیون کودک قربانی خشونت سکسی هستند. روزی نیست که در آلمان خبر تشکیل محاکمه خشونت گران کودکان را چه در کلیسا ها و خوابگاههای کودکان و نوجوانان خواه در درون خانواده ها و تهیه ویدئو و پخش و فروش آنها در اینترنت را نخوانیم، نشنویم و یا خبر و فیلم محاکمات خشونت گران را در تلویزیون نبینیم.

چندین سازمان رسمی جهانی که متعلق به سازمان ملل متحد است از جمله سازمان جهانی بهداشت (WHO) و سازمان کمک رسانی به کودکان Unicef در گزارشهای خویش آورده اند که بیشتر کودکان قربانی قهر در اثر اعمال خشونت دچار جراحات شدید تنی و روانی، معلول گشتن و یا کشته شدن، میشوند.

گزارش کننده گان بر این امر نیز وجدان یافته اند که غالب کشورها و دولتهای موجود در جهان با وجود داشتن سازمانهای گاه پر هزینه حمایت از کودکان، قادر نیستند اقدامات حفاظتی مؤثر و در خوری را در حمایت از کودکان خردسال به عمل در آورند. بنابر تخمین سازمانهای متعلق به سازمان ملل در سال 2017 مسیحی 40 هزار کودک صغیر در اثر اعمال خشونت جان خویش را از دست دادند.

رئیس بهداشت جهانی، تدرو آندهانوم قبریسوس، در مورد اعمال قهر نسبت به کودکان میگوید:

« در هیچ یک از کشورهای جهان نیز، هرگز حتی یک عذرخواهی رسمی زبانی هم در مورد اعمال خشونت نسبت به کودکان وجود ندارد.»

علاوه بر او، خانم هنریتا فوره، رئیس سازمان کمک رسانی به کودکان Unicef سازمان ملل متحد، اظهار نظر میکند که از هنگام شیوع ویروس کرونا در تمامی دنیا، وضعیت بسیاری از کودکان قربانی خشونت نسبت به قبل از آن، خیلی بدتر هم شده است.

چرا که در اثر شیوع ویروس کرونا نه تنها سطح خشونت در کشورها و جوامع بخصوص فقیر نشینی همچون میهن ما ایران، بیشتر گشته است، بلکه خشونتهای خانگی که قبلاً هم وجود داشت و بیشترین قربانیان آن کودکان بودند و هستند، خاصه در سطح اقشار کم درآمد جامعه ها، افزایش نیز یافته است.

در گزارش همین سازمان نیز آمده است که در نزدیک به 90 درصد از کشورهای جهان قوانین و مقررات حفاظت از کودکان وجود دارند. ولی بنا بر تحقیقاتی که از تصمیم گیرندگان و متصدیان اینگونه سازمانها در کشورهای گوناگون به عمل آمده است، حدود نیمی از این قوانین و مقررات اصلاً عمل نمیشوند. قوانین و مقررات حفاظت از جسم و جان کودکان در برابر خشونت های بزرگترها در بیشتر کشورها فقط روی کاغذ جهت خود نمایی دولتها و حکومتها، وجود دارند.

تنها در یک سوم از کشورهای جهان کودکان قربانی خشونت از جانب دوایر دولتی مورد پشتیبانی و حمایت قرار میگیرند. و تنها یک سوم از این کشورها برنامه های رسمی و قانونی جهت حمایت از والدین ضعیف از جنبه مالی و غیره مالی و دیگر کسانی که مشروعیت و حق کفالت تربیت کودکان را به عهده دارند، میشود.

آنطور که در این گزارشات آمده است، داده هایی که در بالا آمدند همگی در سال 2019 بوسیله پرسشنامه ها و نظر سنجی های تحقیقات متعددی گرد آوری شده اند. در گردآوری این داده ها 1000 مؤسسه و بنگاههای متصدی امور کودکان در 155 کشور جهان شرکت فعال داشته اند.