کووید-۱۹، تبعیض ‌ها، آلودگی محیط زیست، اقتصاد بیمار سرمایه ‌سالاری، جنگ و خشونت‌ ها، مهاجرت‌ ها، و…، از جمله بحران‌ های بزرگی هستند که انسان قرن بیست و یکم، نه تنها در ایران و در منطقه، بلکه در دنیا گرفتار آنها هستند.

 

گرچه قدرت‌ های دولتی و غیر دولتی در وضعیت موجود سهم بسزایی دارند، ولی من و شما،و همه ما، باید از خود بپرسیم که چگونه هر کدام از همۀ ما، می ‌توانیم برای برون ‌رفت از وضعیت موجود، به سهم خود و به نوبۀ خود، نقشی ایفا کنیم.

 

راه حل بحران ‌های عظیم دنیا، از هر یک، از ما شروع می ‌شوند، هر یک به سهم خود و به نوبه خود.

 

اگر محیط زیست ما آلوده است، هر یک از ما به سهم خود و به نوبۀ خود، می ‌توانیم برای حل این بحران، در زندگی معمولی و روزانۀ خود، نقشی ایفا کنیم، هر یک به سهم خود، و به نوبۀ خود، و به توانایی و سلیقۀ خود. مجموعۀ این تلاش‌ ها، در سطح افراد، و در سطح هسته‌ های دوستان و خانواده و بستگان و …، اثر لازم را در مدیریت بحران آلودگی محیط زیست خواهد گذاشت. از جمله اثرها اینکه، فشار افکار عمومی و تلاش های انفرادی آنها برای بهبود محیط زیست، به قدرت های دولتی و غیردولتی، باعث خواهد شد که آنها هم از تجاوز به حقوق طبیعت دست بردارند، و یا لااقل از آن بکاهند، و یا لااقل اینهمه در افزایشِ آلودگی، سوء مدیریت به خرج ندهند، و مجبور شوند در احقاق طبیعت، مطالبات افکار عمومی را مد نظر داشته باشند.

 

در مورد همۀ بحران ‌های دیگر هم بدون استثناء، همین رویه، مؤثرترین رویه است.

 

من و شما، و هم ما، می ‌توانیم پیوسته مردمسالارتر بشویم. مردمسالاری یک فرهنگ است که با رویۀ زندگی روزمره انسان ها ساخته و پرداخته می‌ شود.

 

تا تغییر نکنیم، نمی ‌توانیم وضعیت فاجعه ‌بار امروز را تغییر بدهیم.