ابوالحسن بنی صدر: در مورد مصطفی چمران اطلاع من این است که او را از پشت زدند، بنابراین دشمن او را نکشت.

 

در مورد ولی‌الله فلاحی و جواد فکوری این امر واقع است که این رژیم، ٨ سال جنگ کرد و نگذاشتند، نه یک نفر ارتشی، و نه یک پاسدار که در جنگ یک شخصیتی از خود بروز دادند، زنده بماند.

 

حالا آن ٢ نفر، بعلاوۀ قاسمعلی ظهیر نژاد، در واقع این ۳ تا، ارتش متلاشی را بازسازی کردند، در جنگ بکار گرفتند و جلوی ارتش عراق را گرفتند. حالا کودتای  خرداد ۱۳۶۰ شده، آقای خمینی در واقع آقای فلاحی را جانشین خود کرده، خوب این باید از بین برود. این است که ظهیر نژاد همواره می گفت که آقا، اینها بالاخره ما را از بین خواهند برد، پس سوار هواپیما نشوید، یا اگر می شوید، قبلا خوب تجسس کنید که بمبی یا مواد منفجره، کارن گذاشته باشند. معلوم بود که حق بجانب او بود. او هیچ وقت هواپیما سوار نشد. آن دو نفر هم تفتیش قبل از پرواز را انجام ندادند و متأسفانه با انفجار هواپیمای سی ۱۳۰ از بین رفتند. خودِ ظهیر نژاد را هم در واقع، کنار گذاشتند، بعد هم از دنیا رفت.

 

به این ترتیب، کسانی که در آن جنگ، در مهار ارتش عراق– که فکر می کرد ۴ روزه تا یک هفته، کار ایران را تمام می کند-، نقشی داشتند و ابتکار عملیات به دست ارتش ایران افتاد و چمران که عملیات ایذایی و غیر رسمی [بنیانگذار ستاد جنگ ‌های نامنظم در جنگ ایران و عراق] را انجام می داد، از بین برده شدند.