کانون نویسندگان ایران همزمان با ۱۷ مرداد «سالگرد توطئه وزارت اطلاعات در تلاش برای به درّه افکندن اتوبوس حامل جمعی از نویسندگان» در سال ۱۳۷۵، این رویداد را «برگی مهم از تاریخ سانسور و سرکوب در ایران معاصر» خواند.
این کانون به همین مناسبت در کانال تلگرامی خود با انتشار بیانیه‌ای نوشت: « قتل نویسندگان، هنرمندان و دگراندیشان بالاترین و غیرانسانی‌ترین مرتبه سانسور و فجیع‌ترین شکلی است که در سانسور اندیشه و بیان نمود پیدا می‌کند و ۱۷ مرداد یادآور کوشش ناموفق وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در به قتل رساندن جمعی از نویسندگان و روزنامه‌نگاران ایران است که برخی از آنان عضو کانون نویسندگان ایران بودند.»
کانون نویسندگان ایران با اشاره به واقعه سفر به ارمنستان که به «اتوبوس قتل نویسندگان» و «اتوبوس ارمنستان» معروف شده است نوشت: «در تابستان سال ۱۳۷۵ و در راستای قتلهای سیاسی زنجیره‌ای در دهه‌ی ۷۰، وزارت اطلاعات توطئه به درّه افکندن اتوبوس حامل جمعی از نویسندگان را ترتیب داد تا آنان را که به دعوت اتحادیه نویسندگان ارمنستان عازم این کشور بودند، به قتل برساند. بیست و یک نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار بی‌خبر از دسیسه‌‌چینیِ نیروهای امنیتی، در این سفر حضور یافتند. راننده که از اجیرشدگان نیروهای امنیتی بود، دو بار اتوبوس را در گردنه حیران تا لبه پرتگاه هدایت کرده و سپس خود را به بیرون پرتاب می‌کند که بار دوم با هوشیاریِ دو تن از نویسندگان، اتوبوس متوقف می‌شود و این سفر نافرجام با نجاتِ مسافران از مرگ به پایان می‌رسد.»
این کانون همچنین با یادآوری واقعه قتلهای زنجیره‌ای و کشته شدن احمد میرعلایی، غفار حسینی، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، از اعضای کانون نویسندگان ایران، تصریح کرد: «این واقعه برگی مهم از تاریخ سانسور و سرکوب در ایران معاصر است که همواره با شکستن قلم‌ها، بستن روزنامه‌ها، ممنوع‌القلم کردن نویسندگان، ممانعت از انتشار کتاب، حذف کلمات، ارعاب، تهدید، بازداشت، زندان، شکنجه، اعدام، قتل و حذف فیزیکیِ نویسندگان مستقل و آزادی‌خواه همراه بوده است. تاریخی خونین و محنت‌بار که در ماجرای سفر به ارمنستان، ماهیت خشن و صلب استبداد و تک‌صدایی بار دیگر آشکار می‌شود.»
.
صدای آمریکا