برای شنیدن صدای این پیام اینجا را کلیک کنید

کارگر در اصل کسی را می گفتند که مالک نفس خویش، سعی خویش، کار خویش، حاصل کار خویش، بود. زمانه، گذشت، گذشت، کار وارونه شد: حاصلِ کار کارگر، مالکِ کارگر شد. این است آنچه که امروز شده است. حالا برای این کارگری که مالکیتِ خویش را بر کار خویش از دست داده، به مالکیت سرمایه در آمده، سالی یک بار جشن می گیرند! حالا هم کار را به جایی رسانده اند که کارگر برای اینکه حتی در کشورهای غرب، قوت لایموت خود را بدست بیاورد، به راستِ افراطی رأی می دهد. بنابراین، شما کارگرانِ ایران، هرگاه بگویند که کار، مقدم است بر استقلال و آزادیِ شما، به شما دروغ می گویند. بیشتر از همه، شما هستید که می باید استقلال و آزادیِ خود را باز بیابید: برایِ اینکه مالکیت بر سعی، یعنی استقلال در تصمیم، و آزادی در انتخابِ نوع تصمیم. این دوگانگیِ میانِ استقلال و آزادیِ انسان، و نان، دروغی است که قدرت ساخته است و متأسفانه کارگرانِ جهان را هم به این دروغ فریفته است. هرگاه شما بخواهید از این فریب خود را برهید، می باید در هر جنبشی پیشگام باشید: برایِ اینکه انسانِ با استقلال و آزادیِ خویش، مالکیتِ خویش را بر کارِ خویش باز بیابد. و من شما را به این جنبش می خوانم، به پیشگامیِ چنین جنبشی می خوانم. نظامِ سرمایه داری و نظام هایِ استبدادی، مبلغِ یأس اند، مبلغِ ناتوانیِ انسان اند، مبلغِ این دروغ اند که هر حرکتی، وضغ را بدتر خواهد کرد؛ مبلغِ ترس اند، القاء کنندۀ نا امیدی، ناتوانی، ترس اند. بر این نظام شورش کنید! امید، شادی، توانایی، و اعتمادِ به نفس برایِ ساختنِ فردایی در استقلال و آزادی، بیابید! برخیزید! ایران در خطر است، انسان در خطر است، نه در ایران، بلکه در همۀ جهان. برایِ اینکه انسان در همۀ جهان زمامدارِ زندگیِ خویش بگردد، برخیزید، به جنبش برخیزید! شاد و پیروز باشید.