در هفته اخیر، صدای رسای اعتراض و دادخواهی دانشجویان در سراسر ایران به گوش رسید. صحن دانشگاه که تلاش های بسیاری برای سیاست زدایی از آن در طول سالیان صورت گرفته بود، بار دیگر نشان داد که قشر دانشجو نسبت به جامعه و دغدغه هایش بی تفاوت نیست. اما به نظر می رسد که این صدای برخاسته از تظلم مظلوم و ظلمِ ظالم، به مذاق نهادهای خارج دانشگاه خوش نیامده است.برخوردهای امنیتی در سطح گسترده، بازداشت دانشجویان حتی با یورش به خوابگاه و صحن مقدس دانشگاه، تماس های تهدیدآمیز با خانواده دانشجو و … همه و همه، نشان از یک حقیقت دارند، ترس و دستپاچگیِ موتورِ سرکوب از بیداری دانشجو.
ما جمعی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز اعلام می داریم که در سراسر کشور و حمایت از دیگر دانشگاه ها، از تاریخ ۹ مهر ۱۴۰۱ تا زمان آزادی دانشجویان بازداشتی، در کلاس‌های درس حاضر نخواهیم شد.
همچنین از اساتید و مسئولان دانشگاه می خواهیم با سکوت خود، سرکوب را تأیید نکرده، و به جای اطاعت از نهادهای امنیتی، در کنار دانشجویان خود، بایستند.