قبل از هر چیز نکته ای در مورد مرگ مهسا امینی که موجب خیزش عمومی مردم شده است:

مرگ دلخراش مهسا امینی دختر ایرانی کردستان در بازداشتگاه گشت ارشاد، اگر گفته شود نقطه عطفی در تاریخ مبارزات ملت ایران و بویژه دختران، بانوان و زنان و مادران این کشور گشت اغراق نیست. البته این بدان معنا نیست که مبارزات از این زمان شروع شده بلکه بدین معنی است که مرگ مهسا موجب گشت، در این زمان بیش از پیش لباس ترس از تن کاوه ها، فریدون ها و مردم و بویژه، غالب طبقه نسوان فرو ریزد. وقتی لباس ترس در آورده شد، آدمیان چنان قدرتمند می شوند که هیچ سرنیزه و داغ و درفشی بر آن کارگر نیست، چون می دانند «آنها که می ترسند هر روز می میرند و هر کس که نترسد فقط یک بار می میرد.» و این است رمز قدرتمندی، پهلوانی، کاوه و فریدون شدن و به حمایت مردن ستمدیده برخاستن است.

آقای خامنه ای نگران از دست دادن تاج و تخت و حفظ آن برای ولیعهد خود مجتبی، با سبعیت تمام با فرمان های خود دست به کشتن و زجر و شکنجه دادن فریدون ها و کاوه ها و مردم زده و می زند (1) غافل از اینکه وقتی لباس تر فرو ریخته شد، قهرمانان که فرزندان و ملت ایران اند، برای رهائی از ظلم و ستم ولایت مطلقه ضحاک وارد میدان شده اند و روز را برضحاکیان تیره و تار کرده و می کنند. هنگامی که کاوه ها و فریدون ها لباس ترس از تن به در آوردند، مرگ ضحاک و ضحاکیان رقم خورده است.(2) و مرگ مهسا امینی به این زمان تبدیل شده است و این یعنی نقطه عطف مبارزه با ضحاکیان.

اکنون که حرکت مردمی آغاز و شدت گرفته است، برای پیروزی و موفقیت خود برای رسیدن به حق سرنوشت زندگی خود باید ادامه پیدا کند. خود به تجربه می دانید و این قانون تجربه شده است که وقتی حاکمان ستمگر و جبّار با جنبش مردمی مواجه می شوند، غالباً یک قدمی عقب می نشینند و هنگامی که جنبش آرام و خوابیده شد، چندین قدم به پیش می آیند و دمار از روزگار بسیاری در می آوردند. تا کی بعضی ها شک و شبهه دارند که شاید این رژیم بیدار شده و به حقوق مردم گردن نهد. سرطان رأس تا ذیل این رژیم مطلقه ضحاکی غارتگر را گرفته است و هر گز قابل اصلاح نیست و اصلاح آن یعنی استحاله و یا منحل شدن آن. پس کاوه ها، فریدون ها و مردم که مظهر نیرو و قدرت ملی و قدرتمند و مجری عدالت و پیروزی کشور هستند، باید در سرتاسر ایران زمین به پا خیزند تا شرّ ضحاک و ضحاکیان از کشور کنده شود.

کاوه ها، فریدون ها و مردم حتماً می دانند و باید بدانند که رژیم خود دست به تخریب بعضی از اموال عمومی و توهین به دین و آتش زدن قرآن می زند که آن را به گردن کسانی که برای حقوق و آزادی خود مبارزه می کنند بیندازد و بدینوسیله آنها را قلع و قمع کند. افزون بر این، سه دسته سران و رؤسای اصلاح طلبان، مجاهدین و سلطنت طلبان قدرت را اصل می دانند و با هم همانی دارند. (3) در دنیای امروز رژیم تجربه و عمل شده، دموکراسی و مردم سالاری بر اساس برابری همه آحاد کشور و شرکت در سرنوشت خویش و انتخاب آزاد نمایندگان و رئیس جمهوری خویش است. چرا سلطنت طلبان با طرح شعار سلطنت و این گونه شعارهای تفرقه آمیز در رسانه های بیگانه و باد کردن آن، آب به آسیاب جمهوری سلطنتی غارتگر ولایت مطلقه می ریزند. سه دسته فوق اگر خواهان حقوق، آزادی، اجرای عدالت و شرکت آحاد ملت ایران در سرنوشت خویش هستند واجب و لازم است که از شعارهای تفرقه افکنانه گروهی و دسته ای بپرهیزند و به شعارهایی روی آورند که اکثریت غالب ملت ایران که همان شرکت در سرنوشت خویش، حقوق، آزادی و استقلال خود و کشور خویش هستند بپردازند. بر کاوه ها، فریدونها و مردم هم هست که خود جلوی شعارها های تفرقه افکنانه که وسیلۀ دست حکومت مطلقه ضحاکیان برای قلع و قمع مردم می شود را بگیرند.

بعد از این مقدمه مختصر به این نکته هم پرداخته می شود که هدف از حجاب اجباری و اینهمه جنایت وکشتار بنام حفظ حجاب اسلامی در طول چهل و اندی سال راه انداخته اند، برای ساخت آدمهای قالبی، کلیشه ای، فرمانبردار و برده منش است که در آن شکست سختی خورده اند و حجاب اجباری جهت ساخت آدم های فرمانبردار و برده منش نقش برآب گردیده است.

شکست فاحش در ساخت آدمهای قالبی، کلیشه ای، فرمانبردار و برده منش

هدف از حجاب و اینهمه جنایت و کشتار بنام حفظ حجاب اسلامی، در حکومت ولایت مطلقه غارتگر ضحاکی، ساخت آدمهای آدمهای قالبی، کلیشه ای و فرمانبردار برده منش است. و با وجودی که رژیم در این برنامه استراتژیک خود، بطور مطلق شکست خورده، و بویژه زنان، دختران و بانوان این کشور آنان را به ورطه سقوط کشانده اند، همچنان بر آن پای می فشرند تا اینکه سقوطشان کامل گردد.

طبیعی است که وقتی دین و دولت هر دو یکجا در دست فرد و یا افرادی متمرکز بشود و حکومت سخنگو و بیان‌کننده دین مردم هم بگردد، هم دین را فاسد می کند و هم حکومت و دولت را، امری که در کشور ما اتفاق افتاده است در چنین حالتی حکومت برای تحقق قدرت خود، نیاز به مهار جامعه دارد، و چون یکی از مهم‌ترین وسیله‌های مهار، مهار مردان و بویژه زنان از راه ایجاد ترس از دین و از جهنم و از دست دادن بهشت است، در اینجا است که لباس نقش اساسی پیدا می‌کند. وقتی بنام دین چگونگی لباس پوشیدن مردم و به ویژه زنان را در اختیار داشته باشند، بسادگی قادر خواهند بود بدون پرداخت هزینه و یا با هزینه کمتر بر نیمی از جمعیت سیطره داشته باشند و اگر وقتی به مهار آنها فائق آمدند به تدریج از آنها آدمهای قالبی، کلیشه ای و فرمانبردار برده منش باب طبع حکومت و قدرت ساخته می‌شود. این نیمه جامعه یعنی بانوان نظر به اینکه مربی و پرورش دهنده نسلهای آینده در دامان خود هستند، وقتی آدمهای فرمانبردار و کلیشه‌ای شدند، آنها در دامان خود و حتی بدون جیره و مواجب از نسلهای آینده آدمهای کلیشه‌ای و برده وار باب طبع حاکمیت می‌سازند. افزون بر اینکه در تمامی کشورها، مسؤولیت آموزش و پرورش کودکان و دانش‌آموزان، در کودکستان و دبستان، قریب به اتفاق، با بانوان است و تعلیم و تربیت این دوران نقش اساسی در طرز فکر و رفتار نوباوگان کشور در دورانهای بعد از آن دارد. این امر از مهمترین دلایلی است که می‌گوید چرا حکومت همه چیز را در حجاب و پوشش بانوان خلاصه کرده‌ است و حاضر نیست که لباس پوشیدن مردم را به خود مردم واگذار کند. با وجود که می داند که از متن دین و قرآن چنین چیزی بر نمی آید. نو جوانی و بویژه دوران کودکی 6-7 سالگی دورانی حساسی است این دوران را رواشناسان و مغز شناسان آن دوران بحران و یا ( critical point)می نامند که آینده نو جوان و کودک را می سا زد. و چون در این دوران فرزندان و نسلهای آینده کشور در دامان مادران و بانوان کشور پرورش می یایند یل شدند، طبیعی است که اگر بانوان کشور به آدمهای کلیشه ای و فرمانبردار برده منش تبدیل شدند، خیال قدرت جبار مطلقه فقیه از آینده خود راحت می شود که می تواند بی رادع و مانعی به حکومت جبار، خون آشنام و ضحاکی خود ادامه دهد. این است رمز وراز اصلی لباش و حجاب بانوان در این رژیم.

وقتی بینان گذار این رژیم ولایت مطلقه غارتگر ضحاک منش می گوید: برای حفظ اسلام یعنی حکومت مطلقه روحانیت، جاسوسی کردن واجب است. (4) و آقای مهندس بازرگان در نامه ای به ایشان می نویسد که قران تجسس و جاسوسی کردن را حرام کرده است چگونه شما آن را واجب می شمردید. آقای خمینی در سخنرانی خود می گوید در 27 مرداد 60، در ضمن اینکه با بی احترامی تمام و بدون اینکه نامی از مهندس بازرگان ببرد، می گوید: «یک بیچاره ای به من نوشته بود… خوب در قرآن می فرماید که : ولا تجسسوا» ولی نمی داند که وقتی اسلام در خطر است (یعنی حکومت روحانیت)، برای حفظ اسلام یعنی حکومت مطلقه روحانیت، جاسوسی کردن، دروغ گفتن و شراب خوردن هم واجب است.(5) و بعد هم در سال 66 وقتى همین رهبر فعلى در مقام ریاست در نامه ای اعتراضی به آقای خمینی گفت: «قدرت ولایت فقیه هم نا محدود نیست»(6) آقای خمینی در جواب گفت: « ولایت فقیه را نشناخته‏اى» (7) و هنگامى که توبه کرد و گفت : بله ! حق با شماست. آقاى خمینى در جواب گفت :«… و در بین دوستان و متعهدان به اسلام و مبانى اسلامى، از جمله افراد نادرى هستید که چون خورشید روشنى مى‏دهید.» (8). آقای خامنه ای و سایر سران حکومت مطلقه ضحاکی و بویژه احمد آقا خمینی و هاشمی رفسنجانی که با توطئه این دو، خامنه ای را بر کرسی رهبری کشور نشانده شد – و در نهایت هم خود فدا شدند – خامنه ای با تجربه از آقای خمینی در یافت که برای حفظ قدرت خود باید دین را وسیله قرار داد، و تحت نام دین دست به هر جنایتی زد و دین برای حفظ قدرت وسیله ای بیش نیست. وقتی سخنرانی های آقای خامنه ای زمانی که هنوز امام جمعه تهران است، با سخنرانی هایش در زمانی که رهبر است، مقایسه شود، هر آدم ساده ای هم بسادگی می تواند بفهمد که در نزد او مانند آقای خمینی دین وسیله ای بیش نیست. و الاّ خوب می داند، حتی به لحاظ فقه شیعه تا قرن هشتم، حجاب به عنوان یک مسأله شرعی و واجب مطرح نبوده است. هراندازه از قرن دوم و سوم دور می‌شویم، به ویژه از دوره صفویه بدین‌سو که فقهای شیعه به نوعی در قدرت سیاسی سهیم و شریک شدند، فقه بیشتر از قرآن فاصله می‌گیرد و یا به قول صاحب المیزان از فقه بریده از قرآن است تا آنجا که حتی شخص به اجتهاد می رسد در حالیکه حتی به قران نزده باشد (9) و با قدرت و حاکمیت همآهنگ می‌شود تا اینکه در دوران ما با همین فقه قدرتمدار، حکومت را بنام دین تئوریزه و بر مردم تحمیل کردند. ساخته‌ای که ولایت فقیه و ولایت مطلقه فقیه است، هیچ رابطه‌ای با قرآن ندارد و با شاهنشاهی و فرعونیت پهلو می‌زند و حتی در مواردی از آن پیشی می‌گیرد.

هدف اصلی ازحجاب و پوشش سراسری و روسری، «نگهداری، استمرار و حفظ قدرت» است. زیرا در برنامه استراتژی خود چنین تصور کرده اند که با وسیله قرار دادن دین و رسول خدا و ترس از جهنم و یا طمع بهشت، نیمی از انسانها یعنی به ویژه بانوان را تحت نفوذ و انقیاد خود در‌آورند، با آنچه در بالا گفته شد توسط نیمی از جمعیت که نسلهای حال و آینده در دامان آنها پروده می شود، آدمهای باب میل حکومت و فرمانبردار ساخته شده و خیالشان از هر جهت راحت است. این است که حجاب را به یک مسئله استراتژیک برای خود تدیل کرده اند.

با وجودی که این کذابان به لحاظ تاریخی و حتی فقه می دانند و تحقیق های انجام شده (10) هم آشکار می کند که تا قرن هشتم هجری در نزد فقهای شیعه بحث پوشش موی سر مطرح نبوده است، وکسی از فقها، هیچ عبارتی در باره «موی سر» و «لزوم پوشش آن» مطرح نکرده است. اولین فقهای قائل به وجوب ستر مو، حدود 9 تا 10 قرن پس از رسول اکرم (ص) و حدود 8 قرن پس از امام جعفر صادق می‌زیسته‌اند. بنابراین آیا نباید این سؤال مطرح شود که 9 تا 10 قرن بعد، چگونه می‌توان مباح را حرام کرد؟! البته از دست فقها همه چیز بر می‌آید و این هم یکی از آنها است! وقتی در قرآن حتی یک کلمه درباب حکومت و کشورداری نیامده است، و فقها به دروغ، به ویژه بعد از پیروزی انقلاب، به حکومت سرایت داده‌اند و بعد هم فقیه را متولی آن ساخته، همه چیز از دستشان برمی‌آمده است!

برای کسانی که به دین باور ندارند و حتی سایر ادیان مسئله ای بنام حجاب با این سبک وسیاق وجود ندارد. اما برای دینداران و علاقه مندان به قرآن و اسلام به طور فشرده و مختصر نکاتی را در مورد حجاب و هدفی را که قرآن دنبال کرد است یاد آور می شوم.

به مرور زمان معنی واژه «حجاب» در قران را که حایل و پرده و حاجب است به لباس و روسری تغییر داده اند. درجاهائی که در قران از کلمه حجاب بکار برده است در معانی «حایل و پرده و حاجب» بکار رفته و هیچ ربطی به روسری و حجابی که ولایت مطلقه ضحاک منش تبیین می کند ندارد (11) استعمال کلمه حجاب در مورد پوشش زن یک اصطلاح نسبتاً جدید است. در قدیم و مخصوصاً در اصطلاح فقها کلمه «ستر» که به معنی پوشش است بکار رفته است. فقهاء چه در کتاب الصلوۀ و چه در کتاب النکاح که‏ متعرض این مطلب شده‏اند کلمه «ستر» را به کار برده‏اند نه کلمه حجاب‏ را. بر خلاف آنچه امروزه در بین ایرانیان رایج است، معنای واژه «حجاب» در این آیه ای که به آیه حجاب معرف شده «پوشش» نیست، بلکه به معنای «پرده و حائل» است و هیچ ربطی هم به حجاب شرعی ندارد. (12)

آیه خمار و جلباب و زینت یعنی آیات 30 و 31 سوره نور (13) را که فقها کاملترین و حاوی ریزترین توضیح در باره رعایت حجاب شرعی زنان می‌دانند. باز ربطی به حجاب مورد نظر ولایت مطلقه ضحاکی ندارد. مطابق روایات و در بیان عایشه و ام السمله مربوط به ظهور روسری؛ در پی نزول آیات جلباب و خمار، فقط زنان انصار به روسری روی آوردند و زنان مهاجر مکه چنین نکردند. (14) از این موارد نیز چنین مستفاد می‌شود که حتی وقتی این آیات نازل شده، باز هم پوشش سر، اجباری و واجب نبوده ‌است. زیرا اگر چنین بود حتماً زنان مؤمن مکه از آن تبعیت می‌کردند و نه اینکه فقط زنان انصار از آن پیروی کنند.

از حدود قرن 12 و 13 بحث «استتار موی سر» با جدیت و بیشتری مورد بررسی فقها قرار گرفته و از این زمان به بعد است که فقهائی که موافق پوشش مو بودند، چون مستند فقهی قوی و حدیثی در دست نداشتند، برای اولین بار دست به دامان آیاتی از قرآن شدند «که در طول تاریخ فقه جعفری هرگز مورد استناد هیچ یک از فقهای قدیم و میانه برای اثبات پوشش مو قرار نگرفته بود» (15) تا با ارائه برداشتی جدید، رأی خود را به اثبات برسانند. از این زمان است که واژه خمار در آیه «وَ لْیَضرِبْنَ بخُمُرِهِنَّ عَلی جُیُوبهِنَّ» (نور 31) تبدیل به روسری امروزی می‌گردد و کارکرد شرعی پیدا می‌کند و برای اثبات و توجیه آن به چند روایت تفسیری که برای فقهای ما قبل قرن دوازدهم فاقد ارزش فقهی بود، استناد می‌شود.

و از این رو؛ موی سر که تا پیش از قرن هشتم موضوعیت نداشت و تازه پس از ورودش به متون فقهی، تا یکی دو قرن اخیر دارای موافق و مخالف بود، امروز برای حکومت ولایت مطلقه جبار ضحاکی حکمی بی‌معارض و مسئله ای استراتژیک خوانده می شود. تازه در یکی دو قرن اخیر هم هیچگاه پوشش موی سر نزد غالب فقها از جمله مقدس اردبیلی، ملا محسن فیض کاشانی، آیت الله منتظری و آن را اجماعی تلقی نکرده و آن را مسأله اختلافی می‌دانند، عده ای هم اصلاً متعرض این بحث نشده و یا آن را واجب ندانسته و بلکه مستحب معرفی کرده اند.

کوشش قرآن بر این بوده و هست که سلامت جنسی را در جامعه بی‌بند و بار آن روز و در هر عصر و زمانی به گونه‌ای که رابطه تن با تن در چارچوب قانونی و مشخص برقرار شود و زنان از اذیت و آزار جنسی، و جامعه از اثرات رواج فحشا، در امان بمانند را تحقق بخشد. و چون اذیت و آزار جنسی طبقه نسوان از امور مستمر بوده و هست، در صورت بکار گیری رهنمودهایش در همه دوران ها آنان را اذیت و آزار جنسی محفوظ نگاه دارد. حجاب و پوشش امری، مطلق نبوده و نیست و آن یک مسأله سنتی، اقلیمی، اجتماعی و مقید به زمان و مکان و شرایط اجتماعی است و علاوه بر محفوظ نگهداشتن آدمی از سرما و گرما، به منظور تکمیل زیبایی آفرینش و صیانت جنسی و اعلام پرهیز از آلودگی نیز مورد بهره برداری قرار می گیرد. مهمترین فلسفه پوشش هم که از آن به حجاب شرعی یاد می‌شود، صیانت جنسی و اعلام پرهیز از آلودگی جنسی است. هدف اصلی قرآن و پیامبر هم از پوشش و حجاب و لباس خودداری از فحشا ورعایت پاکدامنی جهت استحکام بنیاد خانواده و اجتماع و دوری از آلودگی هاست و نه اینکه لباس و پوشش خود هدف باشد. نه تنها پوشش هدف نیست بلکه در برهه هایی از زمان لباس می تواند، لباس خفت و ذلت باشد. و حتی پوشش، لباس و حجاب چه برای مرد و چه برای زن اگر به قصد خود برتر بینی، تفاخر، دلربایی باشد، مذموم و ناپسند است. چرا که پیامبر اسلام مانند دیگران لباس می‌پوشید وشکل وشمایل پیامبرهم مانند همه مردم بود و تفاوتی در لباس پوشیدن و در امور روزمره زندگی با دیگران نداشت. نه تنها پیامبر اسلام، بلکه همه پیامبران، لباسشان لباس مردمان هم دوره خود بوده است و آنها لباس خاصی را به خود اختصاص نداده بودند و مثل امروز نبود که روحانیون لباس خاصی را به خود اختصاص داده و خود را از لحاظ لباس و پوشاک هم از سایر طبقات مردم جدا کرده باشند و حتی هر روحانی را که بخواهند مجازات و یا تنبیه کنند اول او را از پوشیدن آن لباس محروم می کنند! (16)

خلاصه اینکه می‌توان گفت اهداف قرآن در امر حجاب و پوشش عبارتند از:

1ـ نگهداری از سرما و گرما

2ـ تکمیل زیبایی آفرینش

3ـ صیانت جنسی، و اعلام پرهیز از آلودگی

خداوند از آفرینش انسان در قرآن سخن بمیان می‌آورد، از زیبایی چنین آفرینشی در عرصه خلقت به خود تبریک می‌گوید و او را در عرصه خلقت ممتاز می‌گرداند و معرفی می‌کند:

«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الانسنَ… فَتَبَارَک اللَّهُ أَحْسنُ الخْلِقِینَ (مؤمنون 12 و 14)، … آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است.»

خداوند این آفرینش ممتاز خود را چنین وصف می‌کند:

«لَقَدْ خَلَقْنَا الانسنَ فی أَحْسنِ تَقْوِیمٍ (تین 4)، ما انسان را به زیباترین و والاترین صورت در عرصه خلقت آفریدیم.»

بنابراین زیبایی پیکره انسان، خارق‌ العاده است. اما از آنجا که در طول تاریخ و در همه جوامع از لباس به عنوان وسیله‌ای که به انسان زیبایی می‌بخشد و یا انسان را زیباتر می‌کند، استفاده شده و می‌شود، قرآن نیز بر این خواست طبیعی انسان که امری مستمر در تمامی دورانها بوده و خواهد بود، صحه گذاشته و در آیات حجاب به انسان یادآور شده است. پس در قرآن از جامه و لباس به عنوان یک وسیله زیبا کننده آدمی یاد شده ‌است.

زیبایی از چنان اهمیتی برخوردار است که بنا بر روایت تماشای زن زیبا اگر به شرط قصد پاک و خارج از پلشتی باشد وحتی خوشایند بیننده و موجب شگفتی‌اش باشد، «روا و شرعی» قلمداد شده ‌است (17)

انسان که به خودی خود زیبا است وقتی جامه بر تن می‌کند زیباتر و آراسته‌تر می‌گردد. امری مستمر در طول تاریخ است که زنان و مردانی که جامه بر تن دارند در مقایسه با مردم برهنه که به زیبایی خدادادی اکتفا می‌کنند، بر زیبایی و آراستگی خود می‌افزایند. باز امر مستمر این است که یکی از کاربرد مهم لباس در نزد آدمیان تکمیل زیبایی و آراستگی بیشتر خود می‌باشد. بدین لحاظ انسان خواسته که با بهره‌گیری از پارچه و جامه بر زیبایی خود بیفزاید و در واقع به آفرینش زیبایی بیشتری دهد. آیات قرآن نیز آراستگی و زیبایی به وسیله لباس را مورد تأکید قرار داده است. (18)

با توجه به توضحات مختصری که داده شده ‌است، حجاب و پوشش به خودی خود هدف نیست زیرا رعایت آن بر خلاف بسیاری از احکام مستقل قرآنی، هیچگاه به صورت مطلق و به عنوان حکمی مستقل نیامده است.

این حکومت جبار ضحاکی است که فکر می‌کند که طبقه نسوان کمتر از مردان به فکر دین و ارزشهای آن در جامعه هستند؟! زنان که نیمی از جمعیت را تشکیل می‌دهند، در تصمیم‌گیری در مورد مسائل مربوط به خود در جامعه غائب هستند! اگر کار به خود بانوان واگذار شود و حکومت مردان نخواهند آنها را تحت سلطه خود درآورند، خود قادرند در هر موقع و هر جامعه‌ای ارزشهای دینی خود را حفظ و لباس مناسبی انتخاب کنند که بنیاد خانواده را از فحشا حفظ کند و از آزار جنسی هم در امان بمانند و دیگران چشم طمع به آنها نداشته باشند و هم به عفت شناخته شوند. من فکر می‌کنم، زنان برای حفظ دین خود و ارزشهای آن خود واقف و قادرند و می‌دانند که چگونه لباسی بپوشند که حافظ شخصیت و وقار خود باشند و مورد اذیت و آزار جنسی واقع نشوند. حقیقت این است که در بسیاری از بخشهایی هم که از زنان به عنوان سکس برای هرچه بیشتر پول به جیب زدن بکار گرفته می شوند، غالباً مردان هستند که آنها را به این کار وادار می‌سازند.

آیا نیمی از بشریت یعنی طبقه نسوان قادر نیستند دریابند پوشش، لباس و حجاب اگر به قصدخود برتر بینی، تفاخر، دلربایی و استفاده های جنسی باشد مذموم و ناپسند است؟ ! به نظر من خیلی خوب هم قادرند و می فهمند.

آیا پیامبر می‌خواست که بانوان و طبقه نسوان را با جبر و زور وادار به پوشش سراسری بکند و آنها را به بهشت ببرد؟! موافق گزارش تاریخ، حتی وقتی آیه جلباب که هدف اصلی آن شناخته شدن زنانی که اهل زنا نبوده و برای گرفتن بهانه از دست آزاردهندگان جنسی بوده (ذَلِک أَدْنی أَن یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ) نازل شد، جلباب فراگیر نشد، و چه ما جلباب را بر بستن عمامه و یا پیچه و یا حتی روسری بگیریم، جلباب فراگیر نشد و زنان مهاجر از آن استقبال نکردند و اجباری و واجب هم نبوده‌ است و در هیچ گزارشی هم نیامده است که پیغمبر به زنانی که از جلباب استقبال نکردند کمتر از گل گفته باشد. اگر به فرض محال؛ در دنیای امروز و در عصر ما و مسائل حادی که وجود دارد، پیامبر حاضر و ناظر بود و همین قرآن موجود را هم در دست داشت، چه رهنمون و راهکارهایی از همین قرآن برای حل مسائلی نظیر تن فروشی اجباری برای گذران زندگی، بردگی جنسی و به تن فروشی گرفتن دختران و نوباوگان، صیانت و سلامت بنیان خانواده، سلامتی جنسی و مصون بودن بانوان از آزار جنسی ارائه می‌داد؟ آیا روشی را که حکومت مطلقه جبّار فقیه بکار برده و خود هم در عمل معترفند که شکست خورده اند خوب به جای اصرار بر آن منطق می گوید که باد آن را رها و به خود مردم که ذی حقند واگذار کرد. حکومتی که تا این اندبزه نفهمیده که امور قلبی و اعتقادی را نمی‌توان با زور به مردم باوراند و به قلب آنها وارد کرد. آیا با سرنیزه می تواند دوام بیاورد؟! قطعاً خیر.

محمد جعفری 12/ مهر 1401

mbarzavand@yahoo.com

نمایه و یادداشت:

1-برای اطلاع بیشتر،نگاه کنید به مقاله اینجانب در گویا

https://news.gooya.com/2022/02/post-61659.php

و یا انقلاب اسلامی

https://enghelabe-eslami.com/component/content/article/19-didgagha/maghalat/46010-2022-02-24-07-49-28.html?Itemid=0

2-ن. گ. گویا:

https://news.gooya.com/2022/03/—575.php

و یا انقلاب اسلامی:

https://enghelabe-eslami.com/component/content/article/19-didgagha/maghalat/46205-2022-03-10-15-33-45.html?Itemid=0

3-اطلاعات بیشتر درسایت ایران گلوبال:

https://iranglobal.info/node/1817

و یا انقلاب اسلامی:

https://enghelabe-eslami.com/index.php/component/content/article/19-didgagha/maghalat/47344-2022-06-15-06-05-22.html

4- سخنرانی خمینی در تاریخ 19/5/60 صحیفه نور، ج 15، ص 90و 91.

5-سخنرانی خمینی در تاریخ 27/5/60 صحیفه نور، ج 15، ص100و101.

6- نمازجمعه آقاى خامنه‏اى، کیهان، شنبه 12 دیماه 1366، شماره ، 1408.

7- نامه آقاى خمینى، مورخ 16/10/66، صحیفه نور، جلد 20

8- نامه آقاى خمینى به خامنه‏اى، مورخ 21/10/66، صحیفه نور، جلد 20

توضیح اینکه در سال 66 براثر اختلافاتى که بین نخست وزیر (دولت)، مجلس، شوراى نگهبان و رئیس جمهور بروز کرد، آقاى خمینى حکم اجراى تعزیرات حکومتى را به دولت واگزار کرد و علاوه برآن فتوائى در مورد روابط کار، کارگر و کارفرما داد که دولت مى‏تواند کارفرما را به یک سلسله الزامات و وظایف که برعهده‏اش گذاشته مى‏شود، الزام و اجبار کند. در این رابطه، روحانیت مبارز، شوراى نگهبان و رئیس جمهور آقاى خامنه‏اى در مدرسه سپهسالار جمع شده و در اطراف این دو موضوع به رایزنى و تبادل نظر پرداختند و سپس آقاى خامنه‏اى جمعبندى نظرات را که مى‏گفت: “اقتدار دولت اسلامى تنها در چهارچوب احکام اسلام اعمال مى‏شود.”، طى نامه‏اى به اطلاع آقاى خمینى رساند.

در این رابطه، روحانیت مبارز، شوراى نگهبان و رئیس جمهور آقاى خامنه‏اى در مدرسه سپهسالار جمع شده و در اطراف این دو موضوع به رایزنى و تبادل نظر پرداختند و سپس آقاى خامنه‏اى جمعبندى نظرات را که مى‏گفت: “اقتدار دولت اسلامى تنها در چهارچوب احکام اسلام اعمال مى‏شود.”، طى نامه‏اى به اطلاع آقاى خمینى رساند. و سپس آقاى خامنه‏اى در نماز جمعه 11 دیماه 66 به فتواى آقاى خمینى اشاره مى‏کند و در مورد و روابط مربوط به کار، کارگر و کارفرما مى‏گوید: این یک نکته اسلامى به معناى برهم زدن قوانین پذیرفته شده و احکام پذیرفته شده اسلامى نیست و تکیه سؤال دبیرشوراى نگهبان نیز روى همین بود. حجت‏الاسلام والمسلمین سیدعلى خامنه‏اى گفت: برخى مى‏خواستند از فتواى امام اینطور استنباط و یا سوء استفاده کنند که امام مى‏فرمایند: دولت مى‏تواند با کارفرما شرط کند که در صورتى مى‏توانى از خدمات استفاده کنى که این کارها را انجام دهى. چه کارهایى؟ کارهایى که برخلاف مقررات پذیرفته شده و احکام پذیرفته شده اسلامى است. امام مى‏فرمایند: نه، این ها شایعاتى است که افراد مغرض این شایعات را ایجاد مى‏کنند. یعنى چه ؟ یعنى چنین چیزى در پاسخ امام وجود ندارد. امام که فرمودند: دولت مى‏تواند شرطى را بر دوش کارفرما بگذارد – این هر شرطى نیست – آن شرطى است که در چهارچوب احکام پذیرفته شده اسلامى است و نه فراتر از آن” کیهان، شنبه 12 دیماه 1366، شماره 1408 ص 18

آقاى خمینى در پاسخ به نامه رئیس جمهور پیرامون اختیارات حکومت اسلامى و بیانات وى در نماز جمعه مى‏گوید:

” از بیانات جنابعالى در نماز جمعه اینطور ظاهر مى‏شود که شما حکومت را که به معناى ولایت مطلقه‏اى که از جانب خدا به نبى اکرم صلى‏اللَّه علیه و آله وسلمه واگذار شده و اهم احکام الهى است و بر جمیع احکام فرعیه الهیه تقدم دارد، صحیح نمى‏دانید و تعبیر به آن که این جانب گفته‏ام حکومت در چهارچوب احکام الهى داراى اختیار است، بکلى برخلاف گفته‏هاى اینجانب است … . باید عرض کنم حکومت یکى از احکام اولیه اسلام است و مقدم بر تمام احکام فرعیه حتى نماز و روزه و حج است…، حکومت مى‏تواند قراردادهاى شرعى را که خود با مردم بسته است در موقعى که آن قرارداد مخالف مصالح کشور و اسلام باشد، یک جانبه لغو کند و مى‏تواند هر امرى را چه عبادى و یا غیرعبادى است که جریان آن مخالف مصالح اسلام است از آن مادامى که چنین است جلوگیرى کند. حکومت مى‏تواند از حج که از فرایض مهم الهى است، در مواقعى که مخالف صلاح کشور اسلامى دانست موقتاً جلوگیرى کند.”

آنچه گفته شده است تا کنون و یا گفته مى‏شود، ناشى از عدم شناخت ولایت مطلقه الهى است. …صریحاً عرض مى‏کنم که فرضاً چنین باشد، این از اختیارات حکومت است و بالاتر از آن هم مسایلى است که مزاحمت نمى‏کنم.” نامه آقاى خمینى، مورخ 16/10/66، صحیفه‏نور، ج 20، ص 170

آقاى خامنه‏اى رئیس جمهور، بلافاصله بعد از دریافت پاسخ آقاى خمینى مجدداً نامه‏اى به وى مى‏نویسد و در آن از حرفهاى گذشته خود توبه کرده و به نظر آقاى خمینى در مورد اقتدار حکومت صحّه مى‏گذارد. متعاقب آن آقاى خمینى در تاریخ 21/10/66، در پاسخ به نامه آقاى خامنه‏اى رئیس جمهور، خطاب به وى چنین مى‏گوید:

” جناب حجت الاسلام آقاى خامنه‏اى، رئیس محترم جمهورى اسلامى دامت افاضاته، مرقوم شریف جنابعالى واصل و موجب خرسندى گردید. اینجانب که از سالهاى قبل از انقلاب با جنابعالى ارتباط نزدیک داشته‏ام و همان ارتباط بحمداللَّه تعالى تاکنون باقى است، جنابعالى را که یکى از بازوهاى تواناى جمهورى اسلامى مى‏دانم و شما را چون برادرى که آشنا به مسائل فقهى و متعهد به آن هستید و از مبانى فقهى مربوط به ولایت مطلقه فقیه جداً جانبدارى مى‏کنید، مى‏دانم و در بین دوستان و متعهدان به اسلام و مبانى اسلامى از جمله افراد نادرى هستید که چون خورشید روشنى مى‏دهید…” صحیفه نور ج 20، ص 173.

9-علامه طباطبائی می گوید که قرآن یعنی هسته مرکزی اسلام به کناری گذاشته شده و احادیث و روایات اصل و قرآن فرع گردیده وعلوم اسلامی از قرآن بریده است:

«اگر در بارۀ این علوم دقت به خرج دهی خواهی دید که طوری تنظیم شده که پیدا است گوئی هیچ احتیاجی به قرآن ندارد، حتی ممکن است یک محصل همۀ آن علوم را فرابگیرد متخصص در صرف و نحو بیان و لغت و حدیث و رجال و درایه و فقه و اصول بشود، و همۀ این درسها را تا آخر بخواند و قهرمان این علوم نیز گردد، و حتی به پایۀ اجتهاد نیز برسد، ولی قرآن را آنطور که باید نتواند قرائت کند، و یا به عبارتی اصلاً دست به قرآن نزده باشد، پس معلوم می شود از این دیدگاه هیچ رابطه ای میان علوم و میان قرآن نیست». ترجمه تفسیر المیزان، 20 جلدی، جلد 5، ص 450.

8-علاقه مندان می توانند به کتاب حجاب شرعی در عصر پیامبر و یا از چه وقت حجاب وارد اسلام شد و چرا و سایر تحقیقات مراجعه کنند.

10-علاقه مندان می توانند به کتاب های، حجاب در عصر پیامبر از ترکاشوند و از کی حجاب وارد اسلام شد و چرا از محمد جعفری و سایر تحقیقات مراجعه کنند.

11-

ـ «وَ بَیْنهُمَا حِجَابٌ» (اعرف 46)، و بین آن دو حایلی است

ـ «… مِن وَرَاءِ حِجَابٍ …» (احزاب 53)، از پشت پرده…

ـ «حَتى تَوَارَت بِالحْجَابِ» (ص 32)، تا اینکه [خورشید] در پس پرده پنهان شد

ـ «…وَ مِن بَیْنِنَا وَ بَیْنِک حِجَابٌ» (فصلت 5)، و میان ما و تو پرده‌ای است

ـ «…إِلا وَحْیاً أَوْ مِن وَرَاى حِجَابٍ» (شوری 51)، مگر از راه وحی یا از پشت پرده

ـ «…وَ مِن بَیْنِنَا وَ بَیْنِک حِجَابٌ» (فصلت 5)، و میان ما و تو پرده‌ای است

12- … و اذا سالتموهن متاعا فسلوهن من وراء حجاب ذلکم اطهر لقلوبکم و قلوبهن و ما کان لکم ان توذوا رسول الله و لا ان تنکحوا ازوجه من بعده ابدا ان ذلکم کان عندالله عظیما (احزاب/53)

13- احزاب 30 و 31،«وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضضنَ مِنْ أَبْصرِهِنَّ وَ یحْفَظنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضرِبْنَ بخُمُرِهِنَّ عَلی جُیُوبهِنَّ وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَائهِنَّ … ِوَ لا یَضرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ…»

14- از چ وقت حجاب وارد اسلام شد و چرا، ص49-48.

15- همان سند ص 133؛ به نقل از: حجاب در عصر پیامبر ص 700؛ به نقل از: معارف قرآنی ص 486، 522 و 523.

16-آقای دکتر بهشتی، رئیس دیوان عالی کشور و اولین قاضی القضات در جمهوری اسلامی، وقتی هنوز به قدرت نرسیده بود، در مقاله‌ای نوشت:

«… در اسلام هیچ چیز طبقاتی نیست و مناصب و مشاغل و حدود و حقوق و اصناف گوناگون و مزایای هر صنف متناسب با وضع طبیعی یا شبه طبیعی افراد و امتیازاتی است که واقعاً دارا هستند و با کار و کوشش به کسب آنها نائل شده‌اند. روحانیت و شئون گوناگون آن نیز مخصوص طبقه معین یا خانواده معین نیست و برای روحانی هیچ گونه امتیاز طبقاتی مقرر نشده است. از این بالاتر، در اسلام سمت خاصی بنام روحانیت، نظیر آنچه در میان پیروان بسیاری از ادیان هست و تقریباً شغل و حرفه خاص روحانیون شمرده می‌شود، سراغ نداریم. آنچه در اسلام هست؛ یک سلسله تکالیف واجب یا مستحب عمومی است که برخی عینی و اغلب کفائی است بی‌آنکه کمترین شغل و حرفه‌ای برای یکدسته داشته باشد.» و نیز می‌افزود که علمای دین لباس خاص ندارند و این لباس مختص روحانیون نیست:

«… هر کس مختصر اطلاعی داشته باشد لا اقل از طرز لباس پوشیدن مردم نقاط مختلف می‌تواند به آسانی بفهمد که اولاً عبا و عمامه و قبا در هیچ دوره لباس منحصر علمای دین نبوده و حتی در عصر ما مردم عادی بسیاری از بلاد قبا می‌پوشند و عمامه بر سر می‌گذارند. ثانیاً در هیچ زمانی از طرف روحانیون تشکیلات و مقرراتی وجود نداشته که کسی را از پوشیدن این لباس محروم کنند. هر کس می‌تواند این لباس را بپوشد.»

اما آقای دکتر بهشتی وقت رئیس دیوان عالی کشور یعنی قاضی القضات کشور بود و لباس قدرت بر تنش پوشیده شد، تمام آن حرفها که «سمت خاصی بنام روحانیت… سراغ نداریم»، «هیچ گونه امتیاز طبقاتی» و یا لباس ویژه مخصوص به خود ندارند، به بوته فراموشی سپرده شد، ونه تنها لباس روحانیت لباس ویژه‌ای شد بلکه در دادگاه ویژه‌ای لباس برخی از روحانیون از تن‌شان کنده شده و تشکیلات روحانیت هم مسلط بر جان و مال و ناموس مردم گردید. ن. ک. به کتاب بحثی در بارۀ مرجعیت و روحانیت، شرکت انتشار 1341، ص 154-140)

17-«به نقل از علی بن سوید گفت به امام کاظم عرض کردم: من گرفتار نگاه کردن به زن زیبایی [؟زنان زیبا] هستم که دوست دارم به او [؟آنها] نظر کنم، فرمود: ای علی مانعی ندارد هنگامی که خدا از نیت تو راستی را بداند و از زنا حذر کن که آن برکت را نابود می‌سازد و دین را هلاک می‌کند.» (حجاب شرعی در عصر پیامبر ص 628 به نقل از آثار الصادقین ج 23 ص 280 ح 23578/ تفسیر نور الثقلین ج 3 ص 590/ کافی ج 5 ص 542   )

18-«…خُذُوا زِینَتَکمْ عِندَ کلّ مسجد» (اعراف 31) .