اکنون که تار و پود قلب‌ مان با خشم و اندوه گره خورده است و چشم‌ هایمان از مشاهده تاراج انسانیت به ستوه آمده‌ اند، لازم به یادآوری است که دانشجو همواره جزء انفکاک‌ ناپذیر جامعه بوده است و بیهوده‌ انگاری است که در برابر سرکوب اعتراض و خواسته‌ های مدنی هموطنانش سر خم بیاورد و زبان نگشاید. از این رو، ما دانشجویان دانشکده زبان‌ ها و ادبیات خارجه‌ ی دانشگاه تهران، حمایت تمام و کمال خود از ندای آزادی مردممان را به عمل می‌ آوریم و وارد هفته‌ ی چهارم از اعتصاب‌ مان می‌ شویم. خواست ما زندگی و آزادی همه‌ ی هموطنان‌ مان است.

 

دانشجویان دانشکده ادبیات و زبان‌ های خارجی، دانشگاه تهران